ကျွန်တော်နှင့် ထူးဆန်းသောသစ်သားရုပ်ထုလေး

ကျွန်တော်နှင့် ထူးဆန်းသောသစ်သားရုပ်ထုလေး (၉)

၂ချက်၃ချက်လောက် ဆွဲထုတ်ဆွဲသွင်းလုပ်ပီးတာနဲ့ ကျနော်
ကြမ်းလို့ရသွားပီ။ အပြင်က မိုးသံလေသံတွေနဲ့အတူ ကျနော့် ဆောင့် -ိုး
ချက်တွေကလည်း ကြောက်ခမန်းလိလိပဲဗျ။ တစ်ချက်
တစ်ချက် ကျနော်အားနဲ့ဆောင့်ဆောင့်လိုက်တိုင်း ဖောင်းကားနေတဲ့
အဖုတ်ကြီးတောင် ပြားကနဲပြားကနဲဖြစ်သွားတာကို
ငုံ့ကြည့်လိုက်တိုင်းမြင်နေရတယ်။ လူကခပ်ထွားထွားဆိုတော့
အဖုတ်ကလည်း အတော်စီးပိုင်လွန်းနေတယ်။
အိကနဲအိကနဲဆောင့်ချလိုက်တိုင်းခံစားနေ
ရတဲ့အရသာက ကျနော့်ကိုအဆက်မပြတ်ကြမ်းပစ်ဖို့အားပေးနေသလိုပဲ။
၁၀မိနစ်လောက်ဆက်တိုက်ဆောင့် -ိုးနေရင်းက
သူ့မျက်နာကိုအသေချာငုံ့ကြည့်လိုက်တော့ အင်မတန်ကျေနပ်ပီး
ဖီးလ်တက်လာနေတာကို အလိုလိုရိပ်မိလိုက်တယ်။
ဆောင့်နေတာကို ခဏရပ်လိုက်ပီး လိင်တံကို ပလွတ်ကနဲနေအောင်
ဆွဲထုတ်လိုက်တော့ ဟာကနဲဖြစ်သွားတဲ့ မျက်နာလေးနဲ့ ကျနော့်ကို
နားမလည်တဲ့မျက်ဝန်းတွေနဲ့ မော့ကြည့်လာတယ်။ ပက်လက်လှန်
အတင်းကော့ပီးခံနေတဲ့ သူမ ကိုကျနော်ဆွဲထူလိုက်ပီး စကားတစ်ခွန်း
မှမဆိုပဲ လေးဖက်ထောက်ပီး ဖင်ကုန်းတဲ့ ပိုဇေရှင်ရအောင်
ကိုယ့်ဖာသာကိုယ်ပြင်ယူလိုက်တယ်။ ကုတင်ခေါင်းရင်း
နံရံမှာကပ်ထားတဲ့ သစ်သားတန်းကလေးကို
လက်၂ဖက်နဲ့အားပြုကိုင်ထားရင်း ခါးသိမ်သိမ်လေးကို ကွေးကောက်ပီး
တင်ပါးကို ပြူထွက်နေအောင်ကုန်းပေး
ထားတော့မှ အနောက်ဖက်မှာ ကျနော်ဒူးမဒေါက်ပဲ၊ ဒူးကွေးပီး
ခပ်ကုန်းကုန်းမတ်တပ်ရပ်လိုက်တယ်။ စွင့်ကားလွန်းတဲ့
တင်ပါးဖြူဖွေးဖွေးကြီး၂ခြမ်းကို ဖြဲရင်း အဖုတ်ထဲကို
လိင်တံထိုးသွင်းလိုက်တော့ ကုန်းထားတဲ့ သူမရဲ့ခါးလေးက
ပိုကွေးသွားပီ အိ! ကနဲညည်းသံလေးထွက်
လာတယ်။ ကျနော်က ပုခုံးကျော်ရုံလေးဝဲကျနေတဲ့ သူမ
ဆံပင်ဖြောင့်ဖြောင့်လေးတွေကို ခပ်တင်းတင်းလှမ်းဆုပ်ပီး
မြင်းဇက်ကြိုးကိုင်သလိုအနောက်ဖက်ကိုဆွဲတင်းထားလိုက်တယ်။
အားနေတဲ့လက်တစ်ဖက်က တွဲလဲဖြစ်နေတဲ့ သူမနို့တွေအပေါ်မှာ
တစ်လှည့်စီအုပ်ကိုင်ရင်း
ခပ်ဆဆလေး အရှိန်တင်ပီး ဆောင့် -ိုးစပြုတယ်။
ဘော်ဒီခပ်တောင့်တောင့် ခါးသိမ်သိမ် နို့ကြီးကြီး ဖင်ကြီးကြီး
အမကြီးတစ်ယောက်ကို တက်ပီး စိတ်ရှိလိုက်ရှိ လေးဖက်ထောက် -ိုး
နေရတာဘယ်လောက်အရသာရှိသလဲဆိုတာ ခုကျနော်သိလိုက်ရပီ။
မိုးသံလေသံဆူညံညံတွေကြားထဲမှာ သူ့ခမျာလည်း အံကြိတ်ပီး
မခံနိုင်ရှာတော့ဘူးထင်ပါရဲ့ အားးး.. ရှီး.. အင့်..အင့် ဆိုတဲ့
အသံလေးတွေကို စိတ်လွှတ်ကိုယ်လွှတ်အော်မြည်စပြုလာပီ။
ကျနော်လည်း အင်မတန်ဇိမ်ရှိလှတဲ့ တင်ပဆုံကြီးကို ခွစီးပီး တက်
ိုးနေရတာမို့ ကြာကြာ မခံနိုင်လာတော့ဘူး။ အရမ်းကျင်ဆိမ့်ပီး
ကောင်းလာပီမို့ ဆံပင်တွေကို တအားဆွဲ၊ နို့ကြီးတွေကို
တအားဆုပ်ချေရင်း မီးပွင့်ထွက်မတတ် တဖန်းဖန်းဆောင့် -ိုးရင်း
ဖင်ဖြူဖြူကြီးထဲ
သုတ်ရည်တွေကို တဖျင်းဖျင်းနဲ့ ပန်းထုတ်ပလိုက်မိတယ်။
xxxxx xxxxx xxxxx
မိုးတွေလေတွေက နည်းနည်းစဲသွားပေမယ့်။ မိုးပေါက်ကျသံတွေက
တဖျောက်ဖျောက်တော့မြည်နေတုံးပဲ။
ကုတင်ပေါ်မှာ ကျနော်က ပက်လက်လှန်ပီး အမောဖြေနေတယ်။
ရာသီဥတုက အေးစက်နေပေမယ့် အားရပါးရ လိင်ဆက်ဆံပစ်လိုက်ရလို့
ကျနော်မချမ်းနိုင်ဘူး။ နာရီဝက်နီးပါးဆက်တိုက် ကြမ်းလိုက်ရလို့
လူလည်း နည်းနည်းဟိုက်သွားတယ်။ ကျနော့်လက်ချက်မိသွားတဲ့
အမကြီးခမျာလည်း ကျနော်လည်းသုတ်ရည်ပန်းထုတ်ပီး
လိင်တံအရင်းထိထိုးထည့်ထားရင်း ဖိချလိုက်ရော ဒူးထောက်ပီး
လေးဖက်ကုန်းထားရာက ကုတင်ပေါ်ကို မှောက်လျှက်ကလေး
၀ုန်းကနဲခွေကျသွားရှာတယ်။ နာရီဝက်လောက် မာတင်းနေတဲ့
လိင်တံနဲ့အဆက်မပြတ်
အဆောင့် -ိုး ခံလိုက်ရရှာတော့ ဘယ်နှစ်ချီလောက် ပီးသွားမှန်းမသိပဲ
မျှော့နေရှာပီလို့ထင်တာပါပဲ။
ကျနော်ခဏနားနေလိုက်တာ ၁၅ မိနစ်လောက်ကြာသွားတော့မှ
အမောပြေသလိုလိုဖြစ်သွားတယ်။
လူကတော့ ထုံးစံအတိုင်း အာသာမပြေသေးသလိုပဲ။ ပက်လက်လှန်ပီး
မှိန်းနေရာကနေ ဟိုအမကြီးကို သတိရလို့
ဘေးကိုစောင်းငဲ့ကြည့်လိုက်တော့ ခွေခွေကလေးကျနော့်ဘေးမှာ
အိပ်ရင်း သနားစရာမျက်လုံးလေးနဲ့ ရီဝေေ၀ငေးနေရှာတယ်။
အသိစိတ်တစ်ချက်လောက်ဝင်
သွားမိတော့ သနားစရာကောင်းရှာတယ်လို့တွေကနဲဖြစ်သွားသေးတယ်။
ဒါပေမယ့်ကျနော် လုပ်သမျှကို ဒေါ်ခင်ချိုမေကို ဒီအမကော ဘာဖြစ်လို့
သေသေချာချာမငြင်းဆန်မရုန်းကန်ကြတာကတော့
နည်းနည်းထူးဆန်းနေသလးလို့။ နဖူးပေါ်ဝဲကျနေတဲ့
သူမရဲ့ဆံနွယ်မျှင်လေး
တွေကို သပ်တင်ပေးရင်းစောင်အပါးလေးလွှမ်းထားတဲ့ သူ့ကိုယ်လုံးကို
အတင်းဆွဲဖက်လိုက်တော့ ကျနော့် ရင်ခွင်ထဲ
ခေါင်းကလေးတိုးခွေ့လာပီး ငြိမ်ကျသွားရှာတယ်။
မွှေးတေးတေးအနံ့ယဉ်ယဉ်ကလေးရနေတဲ့ ဆံနွယ်တွေကို
တစ်ချက်နမ်းရှိုက်လိုက်ရင်း စောင်ပါးလေးအောက်
ကနို့ကြီးတွေကို လျှိုပီး နှိုက်လိုက်မိတယ်။ ဆတ်ကနဲ တုန်တက်သွားပီး
အသနားခံနေတဲ့ မျက်လုံးလေးနဲ့ ကျနော့်ကိုရင်ခွင်ထဲကနေ
မော့ကြည့်လာပေမယ့် စောင်ကိုဆတ်ကနဲခွာချလိုက်ရင်း
မာတင်းတောင်မတ်နေတဲ့ ကျနော့်
လိင်တံအပေါ်သူ့လက်ကလေးတင်ပေးလိုက်တယ်။
ခွင့်လွှတ်ပါ အမကြီးရယ်.. ကျနော်ဟာ လူစိတ်ပျောက်နေတဲ့
လိင်သရဲတစ်ကောင်ပါ.. ကျနော်မလုပ်ချင်ပေမယ့် ဒီညတော့ အမကို
မျှော့သွားအောင် မထနိုင်အောင် အားရပါးရ -ိုး ပစ်လိုက်ဖို့
ဘာမှန်းမသိတဲ့ လူနီကြီးရဲ့စေခိုင်းမှုအရ ကျနော်
အနိုင်အထက်ပြုရပါတော့မယ်လို့စိတ်ထဲက
တောင်းပန်ရင်း သူမနို့တစ်လုံးကို ငုံခဲပီး စို့လိုက်တော့ သူမလက်တွေက
ကျနော့်ဆံပင်တွေကို ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း ဟင်းကနဲ
သက်ပြင်းမောလေးချလိုက်တာကို
ကြားဖြစ်အောင်ကြားလိုက်ရသေးတယ်။ မိုးတွေက
တဝေါဝေါနဲ့နောက်တစ်ကြိမ်ပြန်သည်းလာပြန်ပီ။ မိုးတွေလေတွေနဲ့အတူ
ဟော့ဒီအခန်းလေးထဲမှာ အချစ်လျှပ်စီးတွေပြက်၊ အချစ်မိုးကြိုးတွေ
တခြိမ်းခြိမ်းပစ်တော့မယ်ဆိုတာသေချာတယ်ဗျာ။
ကျနော်ခု အိမ်ပြန်မအိပ်တာ ၄ရက်ရှိခဲ့ပီဗျ။
ဘာကိုမှနားမလည်နိုင်တော့ဘူး။ အိမ်ပြန်မအိပ်တဲ့ရက်တွေမှာ ညဖက်
လိင်စိတ်ဖောက်ပြန်နေတဲ့ သရဲလိုလိုအကောင် အဖြစ်
အသွင်ပြောင်းတာမျိုးလုံးဝ ထပ်ဖြစ်မလာဘူးဆိုတာ သိလိုက်ရတယ်။
အိမ်မှာ မအိပ်တော့ ဘယ်သွားအိပ်တာလဲ လို့မေးရင်
လောလေဆယ်ရပ်ကွက်
ထဲမှာ နာရေးတစ်ခုရှိနေတော့ အဲ့ဒီ အသုဘ အိမ်မှာပဲ
ညတိုင်းစောင့်အိပ်သလိုလိုလုပ်ရင်း အိပ်ရတော့တာပေါ့။ နေ့ခင်းဖက်
အိမ်ပြန်လာပီး အိမ်အလုပ်ကူလုပ်၊ ညနေစောင်းရေမိုးချိုးပီးတာနဲ့
အသုဘအိမ်မှာ သွားပီး
သတင်းလာမေးတဲ့ဧည့်သည်တွေစားဖို့သောက်ဖို့ စီစဉ်ချက်ပြုတ်
ရတာတွေ၊ အသုဘချဖို့ အခေါင်းပျဉ်စပ်တာက အစ၊ ဖဲဝိုင်းက
ဆရာသမားတွေညလယ်စာ စားဖို့တစ်ဖုံ အကုန်ကူညီလုပ်ကိုင်ပေးရင်း
ဆူညံနေတဲ့ဖဲဝိုင်းတွေဘေးမှာ ပဲကွေးကွေးလေး ထိုးအိပ်ရင်း
မိုးလင်းလင်းသွားရတာ ညအတော်များလာပီ။ ကိုယ့်ဒုက္ခကြီးက
ဘယ်သူ့မှဖွင့်ဟတိုင်
ပင်လို့လည်းမရတာကိုးဗျ။ ရက်ဆက်ဖြစ်လာတော့ လူကလည်း
အိပ်ရေးမ၀ပဲ မျက်နာက ခဏလေးနဲ့ ချောင်ကျလာကရော။
ဒီကြားထဲတစ်ဖက်ရပ်ကွက်က အမေ့ညီမ အငယ်ဆုံး
ကျနော့်ဒေါ်လေးက အိမ်ထောင်ပြုပါလေရောလား။
အဲ့ဒီမင်္ဂလာဆောင်မှာ ကြိုဆိုဧည့်ခံနေလိုက်သေးတယ်။ လူက
အိပ်ချင်မူးတူးရုပ်နဲ့ ထမင်းဟင်းတွေ စားပွဲဝိုင်းတကာ လိုက်ဖြည့်ပေးရင်း
လူနည်းနည်းရှင်းသွားတဲ့ မွန်းတည့်ချိန်ရောက်မှ ဗိုက်ဆာဆာနဲ့
မင်္ဂလာမဏ္ဏပ် ထောင့်ကျကျစားပွဲတစ်ခုမှာ ထမင်းနဲ့ဟင်းတွေကို
ကျကျနနပြင်
ပီး တစ်ယောက်ထဲ ထိုင်ကြိတ်ဖို့ပြင်ဆင်၊ ကိုယ့်ရပ်ကွက်မဟုတ်တော့
ကာလသား အုပ်စုနဲ့ ခပ်ရောရောမလုပ်မိပဲ တစ်ယောက်ထဲပေါ့လေ။
ဟေး! သူငယ်ချင်း နောက်ကျလှချေလား? လာလာဒီဖက်ကို..
ငါ့တူလေးနဲ့ တူတူဝင်စားလိုက်တော့
ကျနော့်ဒေါ်လေးရဲ့ အသံတစာစာကိုကြားလိုက်ရလို့ ဆာဆာနဲ့
ထမင်းငုံ့လွေးနေရာက ပလုတ်ပလောင်းနဲ့မော့ကြည့်လိုက်မိတယ်။
ဟိုက်! သေရောဗျာ
ဒေါ်ခင်ချိုမေ.. အထက်အောက်
အစိမ်းနုရောင်ဝမ်းဆက်ချပ်ချပ်ရပ်ရပ်ကလေးနဲ့
လှတပတလေးဝတ်စားထားတဲ့ ရူပဗေဒ သင်တဲ့ဆရာမလေး။
ဆံပင်အရှည်ကြီးကို ကျစ်ဆံမြီး တုတ်တုတ်ကြီးကျစ်ပီး
အရှေ့ဖက်ကိုချထားတယ်။ ကျနော့်ဒေါ်လေးရဲ့
ငယ်သူငယ်ချင်းအရင်းကြီးကိုးဗျ။
စားလက်စ ထမင်းလုတ်တော် မျိုချလို့မရအောင်
လည်ချောင်းထဲတစ်ဆို့သွားတယ်။ သူကတော့ ခပ်တည်တည်ပဲ
ကျနော့်မျက်နာချင်းဆိုင်မှာ စွေ့ကနဲဝင်ထိုင်လိုက်တယ်။
သားဖိုးသက်.. နင့်မမ ဆရာမကို ဟင်းတွေထည့်ပေးလိုက်ဦး..
သူငယ်ချင်းအားရပါးရစားနော်.. ငါဟိုဖက်က
ဧည့်သည်တွေကိုသွားနှုတ်ဆက်လိုက်ဦးမယ်..
သတို့သမီး ကျနော့်ဒေါ်လေးက လစ်ကနဲထွက်သွားတယ်။
ခပ်တောင့်တောင့်ကလေး ထိုင်နေတဲ့ ဒေါ်ခင်ချိုမေရယ်၊ ခေါင်းငုံ့ပီး
ဘာဆက်လုပ်ရမှန်းမသိငူတူတူဖြစ်နေတဲ့ ကျနော်ရယ်
စားပွဲဟိုဖက်ဒီဖက် မျက်နာချင်းဆိုင်ထိုင်ရင်းကျန်ရစ်ခဲ့တယ်။