Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
1. kişi anlatımı Himari Takao
Neredeyse bir haftadır burada kalıyordum. Ken'den hala haberim yoktu.
"Üzülme Hima! Bence Baji ona demiştir senin burada olduğunu." diye Emma teselli etmeye çalıştı beni.
Omuz silktim.
"Elimde değil. Ondan uzakken kendimi kötü hissediyorum ama ona yakınken de aynı şeyi hissediyorum."
Odaya birden Sumi girdi.
"Bebeği kontrol etmek için doktora hiç gitmedin değil mi? Hadi beraber gidelim."
Biraz düşündüm. Haklıydı, bebeğin kaç haftalık olduğunu bile bilmiyordum.
"Sumi belki Draken ile gitmek istiyordur."
Sumi, Emma'nın bu dediğine karşı kaşlarını çattı. Sumi tam konuşacakken onun sözünü kestim.
"Hayır! Yani... Sizinle de gitmek isterim."
Sumi Emma'nın yanına giderek onu omzu ile ezdi.
"Bak bizle gidecek tabii! Ben varken ne baksın o keltoşa!"
"Ya tamam kalk üstümden! Ayrıca kilo mu aldın sen?"
Sumi birden yanındaki yastığı Emma'nın suratına attı.
"Ne alaka şimdi?"
"Sadece üstümden kalk."
Sumi göz devirip Emma'nın üstünden kalktı.
"Neyse hadi hazırlanın gidelim."
Sumi'nin dediği şeye ikimiz de kafa salladık. Emma da Sumi ile beraber odadan çıktı.
Üstüme Emma'nın daha önceden giymem için verdiği düz beyaz kazak ve kahverengi kargo pantolonu giydim. Yavaşça odadan çıktım. Salona vardığımda Sumi telefona bakıyordu. Yanına oturduğumda kafasını kaldırdı. Gülümseyip tekrar gözlerini telefona çevirdi.
Beş dakika oturduktan sonra Emma geldi. Üstünde zümrüt yeşili bir elbise vardı. Gerçekten güzel gözüküyor.
"Sonunda! Gören de hastaneye değil de düğüne gidiyoruz sanacak!" diye bağırdı Sumi.
Emma, Sumi'nin dediğini umursamadan koluma girdi.
"Hadi gidelim."
Kolumdan çekmiştirdi. Sumi ise arkamızdan geliyordu.
Evin hemen önündeki arabaya bindik. Sumi şoför koltuğuna Emma ve ben ise arka koltuğa oturmuştuk.
Sumi arabayı çalıştırınca kafamı cama yaslayıp dışarıyı izlemeye başladım. Kar yağıyordu. Yerler fazla kar olmamasına rağmen birkaç çocuk kardan adam yapmaya çalışıyordu.
Biraz daha dışarıyı izlerken gözüme bir çift çarptı. Kar yağarken dans ediyorlardı. Yüzümde küçük bir gülümseme oluştu.
---
On dakika sonra hastaneye varmıştık. Hepimiz arabadan indik ve hızlı adımlarla hastaneye doğru ilerledik.
İçeri girer girmez resepsiyona gittim ve sıra aldım. Şansıma benden önce sadece bir kişi vardı.
Hızlıca doktorun odasına doğru gittik. Biz vardığımızda sanırım benden önceki hasta çıkıyordu.
Doktor benim adımı söylediğinde derin bir nefes aldım ve içeriye girdim.
---
Odadan çıkar çıkmaz Sumi üstüme atıldı.
"Kaç aylıkmış?" diye bağırdı.
"Sakin olsana Sumi!" diye Emma onu çekiştirdi.
İkisinin bu haline kıkırdadım. Biraz aralarında sessizce tartıştıktan sonra bana döndüler. Konuşmamı beklediler.
"Bir buçuk aylıkmış."
Sumi sessiz bir çığlık attı. Emma ise onun kafasına vurdu.
"Aptal hastanedeyiz! Sessiz ol."
"Tamam tamam. Hadi eve dönelim bunaldım ben burada."
Sumi, Emma ve benim kolumdan çekerek bizi dışarıya çıkardı. Kendisi hiç vakit kaybetmeden şoför koltuğuna oturdu ve arabayı çalıştırdı. Emma bu sefer öne oturdu.
Tam arka koltuğa oturacakken kolumu tutan el buna engel oldu. Arkamı döndüğümde yüzünde hiçbir ifade olmadan bakan Ken'i gördüm.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Emma x Reader yayinladim ona goz atarsaniz Sumi'yi daha iyi tanirsiniz neyse iyi gecelerrrr
