VຊON | ÖLÜ RUHLAR

7. BİR KUTU DOLUSU YILAN

“Duyduğum his
kadar anlamsızlaşıyor, yazdıkça kelimelerim.”

—Ruh Avcısı, Caleb Carr

ຊ

“Bütünleşmiş kişiler birey hâline gelirler, ama toplum sizin birey olmamanızı isterler. Toplum size bireysellik yerine kişilik kazandırır. ‘Kişilik’ sözcüğü anlaşılmalıdır. Kökeni ‘persona’dan gelir, ‘persona’ maske demektir. Toplum size kim olduğunuza dair sahte bir fikir verir, size sadece bir oyuncak sunar, siz de bütün ömrünüz boyunca bu oyuncağa sarılmayı sürdürürsünüz.”

—OSHO

☯

Halsey · Control

♪

Two Feet · O want ıt

☯

       1930
13 Ağustos - 22.18
    Arsia

Ölü kuşun şahidi olduğu an

Genç kadın telaşla sordu."Ya peki sonra?" Gözlerinin ardında saklamak zorunda olduğu öfkesini ve korkusunu aşması yıllarını almıştı. “Çocuk ölecek.”

“Canilik! Korkunç! Nasıl böyle bir şey söylersiniz siz?! Torunlarınızdan böyle bir şey yapmalarını nasıl beklersiniz?” adam ayağa kalktı. “Biz yüzyıllardır uyuyan bir canavarı uyandıracağız, bir geleneği devam ettireceğiz, işte, daha fazla para,”

Kadın sigarasını yaktı. Camın önünde durarak düşündü, far görmüş tavşan gibi yerinden kıpırdamadan. Bu adamlar caniydi. Kan içiyorlardı. Karanlıkta gizlenen ruhani varlıklara tapıyorlardı. Öyle ki; hava karardığında bir mutluluktur içlerini coşkuyla kaplayan, efendilerinden bir işarettir bu onlar için. Huşu ağacının önünde mum yakarlardı. Onlar kimsenin duymadığı bilmediği bir ülke kurmuşlardı.

“Allah'tan korkun!” kadın sigarasını yere attı. “Ben yokum! Size de paraya da binlerce kere lanet olsun!” kapıdan çıkıyordu ki bir diğer adam kolunu tuttu. “Yakında Mare gelecek, Miovars'ta bir kulübe inşa et, senden tek istediğimiz bu.”

Kadın elini silkti adamın. “Torunumu size kurban etmem ben, onu öldüremeyeceksiniz!" Cam kırılma sesi geldiğinde irkildi. Diğer adam içtiği mijoto bardağını yere atmıştı. Adı neydi sahi onun? Aris. Bunun için ülkesinin adı Arsia'ydı. Karısının adıydı. Ölen kızının adıydı. İkisinin birleşimiydi. Ne kadar korkunçtu. Torunu kaybetme korkusuyla bile kadın, içinde neler olup bitmişti. Ne acıydı ama. Sahi nasıl dayanıyordu? Gittiği kumarhaneler de, içtiği içkilerde, bitirdiği izmaritler de mi buluyordu çareyi? Olur muydu çaresi bunun? Kelin ilacı olsa kafasına sürmez miydi? Yoktu işte çaresi. Ya bende böyle olursam? Torununu da kızını da öldürürlerse? Nasıl dayandırdı bu acıya? Ciğeri parçalanırdı, kahrolurdu. Yataklara düşerdi. Ne dese yapsa mıydı bu yaralı adamın? Tırnakları avuç içlerinde izler bırakıyordu.