senin hakkında / ayber

0.5

herkese selam, ben geldim! umarım negatifliğimi size basmam...

yıldıza basmayı ve bolca yorum yapmayı lütfen unutmayın... iyi okumalar perisi 🧚‍♀️

genç kız, kızıl oğlanı kütüphanede bekliyordu. onunla çalışacak olmak nedenini anlayamadığı şekilde ellerinin titremesine sebep olsa da tavrını gayet iyi biliyordu. kendisini asla affettiremeyeceğini o kadar kabullenmişti ki bir çaba sarf etmeye çalışsa yarısına kalmadan bırakıyordu.

aslında yazım konusunda ondan yardım almayı çok isterdi, ama dün söylediği şey canını sıkmıştı. en kötüsü haksız olmayışıydı. "of!"

içeri giren kızıl oğlan yüzünü buruşturdu. "daha iki dakika oldu," dedi kolundaki saate kısa bir bakış atarak. "sabretmeyi öğrenmelisin."

aybike yapmacık bir şekilde gülümsedi. "vaktinde geldiğimi düşünmüştüm."

"yanlış düşünmüşsün," dedi kızıl sandalyeyi çekip kızın yanına otururken.

sessiz kaldı, genç kız. ağzını açmak istese de bunu bastırdı. "aklında bir fikir var mı?" diyerek sordu.

dudaklarını birbirine bastırıp düşündü, kızıl. "şiiri okuyup yorumlamamız gerekiyor," dedi.

başını olumlu anlamda salladı, kız. okuyup yorumlamaları gerektiğini kendisi de biliyordu ama söylediği her şeye kızılın bir cevabı olduğundan çekiniyordu da.

"fikirlerim seni rahatsız etmesin?" diyerek sordu. berk, genç kızın sorusundaki çekingenliği hissedebilmişti. iğnelemekten uzak, ciddi bir soruydu.

omzunu silkti. "etmez," dedi ve şiiri yazdığı sayfayı kitabının arasından çıkarıp ortalarına yerleştirdi. "eğer benim videomu çekmezsen tabii ki."

aybike, berk'in imasına sessiz kalmayı tercih edip şiiri okudu.

Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da
hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil,
bütün iş Tahirle Zühre olabilmekte
yani yürekte.

"bunun neresinden bir olay örgüsü çıkarabiliriz onu düşünelim," dedi berk. aybike ise dudaklarını araladı.

"bence..." dedi eline aldığı kurşun kalemi parmaklarının arasında düşünürcesine çevirerek. "istersen erkek ol, istersen kadın. bu ayıp değil. sevda yüzünden öl, bu da ayıp değil. sen sadece gerçekten seven bir erkek veya gerçekten seven bir kadın ol; yürekli ol. bundan bahsediyor gibi."

"tahirle zühre iki normal insan," dedi berk. "onları diğerlerinden ayıran şey yürekleri. sevda, aşk denen şeyler yürekte yaşanır. oraya hapsettiğin zaman ele geçirirler zaten tüm duygularını; gerçek aşk yüreğe dokunandır. kalbi yürek yapar."

aybike, kızılı hayranlıkla dinlediğini o sözlerini bitirince fark edebilmişti. garip diye düşündü. acaba aşk yüzünden mi yalnızdı? bazen insanlar en sevdikleri kişilerden darbe yerler ve eskisi gibi olmazlardı.

Meselâ bir barikatta dövüşerek meselâ kuzey kutbunu keşfe giderken meselâ denerken damarlarında bir serumu ölmek ayıp olur mu?
Tahir olmak da ayıp değil Zühre olmak da
hattâ sevda yüzünden ölmek de ayıp değil.

berk, kızın düşünceli elalarından kurtulabilmek için ezbere okumuştu şiirin devamını. eğer öyle bakmaya devam ederse yumuşar ve asla eski mesafesini koruyamazdı. ne olursa olsun genç kız onda bir darbe bırakmıştı.

bu darbenin etkisi ne zaman geçerse yarası kalırdı. işte o zaman her an acıtmazdı canını... yeniden kanatmadığı sürece.