İmparatoriçe Ashina

BÖLÜM 13

İmparatorun emriyle yemek ziyafetine geçildi. Bu emirle ana imparatoriçenin yüzünde var olan gülümseme büyümüş, bu durum Türk imparatoriçenin gözünden kaçmamıştı.
Hizmetliler, hem devlet adamlarının hem kraliyet ailesinin önündeki masalara yemekleri bıraktılar. Ancak bırakılan yiyecekler, herkesin yüzünde şaşkınlığa sebep oldu. Çünkü bu yemekler, kraliyet mutfağında tercih edilenlerden değil, halk arasında yenenlerdendi. Ana imparatoriçe, hafif bir alayla güldü:
-Bu ne şimdi?.. Bu bir saray ziyafeti imparatoriçe, köy kutlaması değil.
Valilerden biri:
-İmparatoriçe hazretleri, bize bunları mı layık gördünüz?
Diğerleri:
-Olacak şey değil.
-Ben böyle rezalet görmedim.
-Bu bize hakarettir.
Alanda bu şekilde artıp giden tepkilerin ortasında Li Ezi de söze atıldı ve ana imparatoriçeye hitaben:
-Keşke ziyafetle de siz alakadar olsaydınız, hiç değilse imparatorluk ailesinin itibarı zedelenmezdi, dedi.
Ana imparatoriçe:
-Haklısın, diye karşılık verdi. Bu konuşmadan ve yaşananlardan ikisinin de zevk aldığı yüzlerinden belliydi.
Ashina, hem onların konuşmasını hem de valilerin tepkilerini belirsiz bir tebessümle seyretmekle yetinmiş ve herhangi bir karşılık vermemişti.
İmparator Yong da neler olduğunu anlamlandıramamış ve olanlar karşısında tıpkı diğerleri gibi şaşırmıştı:
-Neden böyle bir şey yaptın? dedi sessizce, yanındaki imparatoriçeye.
Ashina, bir an için bakışlarını imparatora çevirdikten sonra diğerlerine dönüp konuştu:
-Biliyorsunuz, ülkemizde neredeyse on senedir süregelen büyük bir kıtlık var. Birçok insan açlıktan hayatını kaybetti. Yaşayanlarsa kıtlık yüzünden önünüzdekileri bırakın, yiyecek ekmek bile bulmakta güçlük çekiyor... İnsanların acılarını sizlere hatırlatmak için halkın yediği bu yiyecekleri hazırlattım. Tıpkı Han Hanedanı döneminde İmparator Wu Ti'nin yaptığı gibi. Beni anlayacağınızı umuyorum.
Yuchi Jiong, duyduğu sözlerden memnun bir edayla konuştu:
-Söylediklerinizde haklısınız majesteleri. Üstelik bu oldukça asil bir düşünce.
Diğer devlet adamlarından da imparatoriçenin sözlerini onaylar tepkiler duyuldu. Az önceki öfkeli sesler yerini sakin ve memnun ifadelere bırakmıştı.
Ashina, konuşmanın ardından bakışlarını öfkelendiğini belli etmemeye çalışan ana imparatoriçeye çevirmişti. Onun tuzağını bozmuş olmanın verdiği mutlulukla gülümsedi. Ardından bakışları ana imparatoriçenin hemen yanında duran saray hanımı Chen'e kaydı. Chen, belirsiz bir tebessümle imparatoriçeye bakmaktaydı.

Birkaç Saat Önce
Ashina, iç sarayın gözlerden uzak bir odasında ana imparatoriçenin nedimesi saray hanımı Chen ile buluşmuştu. Odada yalnızca ikisi vardı:
-Ne planladığını öğrenebildin mi? dedi huzursuzluk ve endişeyle.
Chen:
-İlk başta bana söylemediler ama nihayetinde öğrendim majesteleri.
Bir an duraksasa da sözlerine devam etti:
-Ancak engel olmanız artık mümkün değil. Çünkü ziyafeti mahvetmeyi planlıyorlar...
Ashina'nın fısıldarcasına söylediği kelimeyle konuşması kesildi:
-Yemekler...
Chen, sözlerine devam etti:
-Evet, majesteleri. Yemeklerin içine beter bir karın ağrısına sebep olan ilaçlardan koymuşlar.
Ashina, sinir ve alayla gülümsedi:
-Aklınca beni rezil etmeye, bana ders vermeye çalışıyor... Şimdi ne yapacağız?
Bir süre düşündükten sonra kıdemli saray hanımının aklına bir fikir geldi:
-Uzun zaman önce, Han Hanedanı döneminde büyük bir kıtlık olmuş majesteleri. Tıpkı bugün olduğu gibi. Bu yüzden İmparator Wu Ti, yapılan kutlama ve törenlerde; özel malzemelerle hazırlanması saatler süren saray yiyecekleriyle değil halkın yediği basit yiyeceklerle ziyafet töreni yapılmasını emretmiş. Kıtlık yüzünden kıvranan halkın yöneticiler tarafından anlaşılmasını ve göz ardı edilmemesini istemiş... Siz de bu gerekçeyle yemekleri değiştirebilirsiniz.
Ashina gülümseyerek Chen'e baktı:
-Teşekkür ederim.
Chen de tebessüm etti.
Sonrasında Ashina, derin bir nefes aldı. Saray yiyeceklerini yeniden hazırlatmaya vakit yoktu. Köşke gider gitmez saray mutfağı çalışanlarını çağırdı ve hazırlanması basit olan çoğu pirinçten halk yiyeceklerini, ziyafet için hazırlamalarını emretti.