ʙıʀᴀᴋᴍᴀ ʙᴇɴɪ

𝟧 - ᴇᴠɪɴᴇ ʜᴏş ɢᴇʟᴅɪɴ

Keyifli okumalar 🌑

7 Kişi
Tam tamına 7 kişinin umudu 1 kişinin cevabına ibaretti.
Hepimiz Arafın ağzından çıkacak cevabı bekliyorduk.
Araf hepimizde gözlerini gezdirip,gözlerini benim dolu gözlerime çevirdi.
Araf ile dış görünüş olarak çok benziyorduk,yüz hatlarımız aynıydı.
Araf ile ben babamızın yüz hatlarını alırken,diğerleri anneme benziyordu.

,,Bu yaşıma kadar ben tek başıma büyüdüm,ne anne sevgisi ne baba sevgisi.
Şimdi de benim bir aileye ihtiyacım yok.
Üzgünüm ama ben sizinle ne tanışmak ne de yaşamak istiyorum."Araf

Bunu demesiyle gözlerimi tavana çevirip akmak için hazırlanan gözyaşlarımı tuttum.
Kardeşimiz bizi istemiyordu,Arafın sözü bitmesiyle Defne hıçkırıklara boğuldu.

,,Biz de baba veya anne sevgisi görmedik,bizi ablam büyüttü.
Düştüğümüzde o kaldırdı,yaralarımızı o sardı, aç kalmamamız için bir kere bile gözünü kapatıp uyumadı.
Her zaman bize iyi bir hayat yaşatabilmek istediği için sabahlara kadar çalıştı.
Uykusuzluktan bayıldığı bile oldu.
Biz anne ve baba sevgisini Ablam'dan tattık ve gördük,sende kimsesiz değilsin.
Bu kız Defne,kendisi senin ikizin olur sabahlara kadar ağladı.
Kabul etmeyeceğini hissetti herhalde,ikizler herşeyi hissedermiş.
Ama bil ki burda her zaman kardeşin,ikizin,abilerin ve ablanlar var.
Ne zaman istersen gelebilirsin,ama izin ver arada bir yanına gelelim seni kontrol etmek için"Duman

Dumanın konuşması bittiğinde,Araf hepimizde gözlerini gezdirdi,en çok bende durdu gözleri.

,,Tamam telefonda konuşalım,buraya kadar kendinizi yormanıza gerek yok."Araf

,,Sen bizi yormazsın "Hepimiz

Hepimizden koro halinden çıkan cümle onu şaşırttı,ama mutlu da olmuştu ama bunu belli etmemeye çalışıyordu.
Ben anlamıştım,çünkü yüz hatlarımız gibi tepkilerimiz de benziyordu.
Bir saat daha muhabbet ettikten sonra gitmek için ayağa kalktık,kapının önüne geldiğimizde,hepsi ona teker teker sarıldı.
Ben en son olarak kaldığımda,birbirimize bakıyorduk.
Ben ilk adımı atıp ve ona sarıldım,kokusu burnuma dolduğunda derin bir nefes aldım.
Aynı anda onunda derin bir nefes aldığını hissettim ,bu tebessüm etmeme sebep oldu.
29 yıl sonra kardeşimle tanışıyordum,bunun intikamını onlardan alıcaktım.

Bir kaç dakika sonra ayrıldığımızda,dolan gözlerime inat yüzümdeki tebessümümü silmedim.
Bir kez daha abla olmuştum,bunun mutluluğunu yaşıyordum.
İlk adımlarına,ağzından çıkan ilk kelimeye hiç bişeye şahit olamamıştım ama hepsini telafi edicektik hep beraber.
Yarım saat sonra kendimi odamda yatakta yatarken buldum,kendimi toparlayıp onları bulmam lazımdı ama ne kalkacak mecalim vardı ne de dermanım.
Eve döndüğümüzde ilk yaptığımız odalarımıza çekilmekti.
Yaklaşık 5 dakika sonra kapım tıklatıldı,Neslihan teyze veya kardeşlerimden birinin olduğunu düşünerek gel dedim.
Sırtım kapıya dönüktü,onun için kimin geldiğini göremiyordum.

,,Güzelim"Ateş

Onun sesini duymamla hemen arkamı döndüm,onu görmemle hemen yataktan kalkıp ona sarıldım.
Ona sarılmamla,saatlerdir içimde tuttuğum gözyaşlarım akmaya başladı.

,,Şşşştt...ağla güzelim...rahatla"Ateş

Büyük ihtimalle herşeyi öğrenmişti,Hasret ona büyük ihtimalle anlatmıştır.
İyiki yapmıştı çünkü ben bir kere daha anlatamazdım.
Ateş beni kucağına aldı ve yatağa taşıdı,beraber yatağa yattık.
O sırt üstü yatakta yatarken bende göğsünün üzerinde uzanıyordum.