♤EFES♤(DÜZENLENİYOR)

♤4. Bölüm♤

"Bir varmış, bir yokmuş
Küçük kızın yatağı kaldırım taşlarıymış bunca sene.
Evi yokmuş,yok olmuş."

-

Kulağımdaki o ses,sırf nefret barındıran o ses asla silinmeyecekti,kısıkta olsa anlamıştım kime ait olduğunu O sesin sahibi en büyük abimdi

Arkamı dönmeden fısıltı halinde konuştum.

"Saçımı bırak!"
Küçük bir kıkırtı döküldü

"Sen benim için bir hiçsin Afra sana ailemi yem etmeyeceğim."

Saçıma dahada asılmasıyla gözlerimi sıkıca kapattım'sen türk askerisin afra buna dayanabilirsin'

Saçımı biraz daha asılacakken merdivenlerden gelen ayak seslerini duymasıyla beni öne doğru ittirdi.

Gelen  çağla hanımdı,bir süre daha gelmeseydi büyük bir ihtimal kriz geçiriyor olurdum.

"Kızım oğlum hadi gelin"

"Benim işim çıktı çağla hanım gelemeyeceğim malesef"
Yalandı inanmayın lütfen ısrar edin.

"Tamam peki kızım"
Yüzü bile düşmemişti hayla enerjikti,zaten böyle olması gerekmiyor muydu?

Merdivenlere doğru ilerlerken büyük boy konuştu.

"Görüşürüz abisi"
Ona dönemeden  ilerlemeye başladım ,merdivenlerden inip kapıya doğru ilerledim tek isteğim bu konaktan çıkmaktı
Arkamdan konuşma sesleri gelsede dönmedim ta ki önüme küçük dört beş yaşlarında bir çocuk çıkana kadar.

Çocuğa yukardan bakmaya devam ettim.

Bana doğru iyice yaklaştı ve peltek bir şekilde konuşmaya çalıştı.

"Normal yazı şeklinde yazıcam anlarsınız umarım"

"Sen benim halam mısın?"

Bana doğru bakması komiğime gitsede tek bir minik oynamayan yüzümle bakmaya devam ettim,böyle olmayacağını anlayıp çocuğu kucağıma aldım,ve soğuk sesimle konuşmaya başladım.

"Evet öyle oluyor"

"Sana hâlâ desem sorun olur mu?"

"Hayır olmaz istediğin şekilde seslenebilirsin"

"Peki tamam hala "

"Küçük kız çocuğu babasının yanına yani büyük abimin yanına  gitti,bende son bir bakış atıp dışarıya çıktım,hızlı adımlarla
Yürümeye başladım takside gelirken deniz kenarı görmüştüm,oraya doğru adımlamaya başladım kısa süre sonra gelmiştim zaten,yan taraftaaki bakkala girip hava esiyor olsada kutuda dondurma aldım ve parasını ödeyip çıktım.

Denize doğru yürümeye başladım kumların ortasına oturdum,denizin huzur bulduğum sesine kulak vererek yemeye başladım dondurmamı hava soğuk tu boğazım şişe bilirdi ama alışıktım ben soğuğa.

Yan tarafıma birinin oturmasıyla denizi izleme maceram sona erdi,ne kadar denize bakıyor olsamda yanımdaki kişinin kim olduğunu hayli merak ediyordum.

Elimden plastik kaşığımın gitmesiyle sinirlenip o tarafa baktım,bu Araftı benden bir yaş büyük olan abim  gelmişti,ikimizde konuşmuyorduk kaşığımı geri almıştım.

"Denizin durgunluğu boyu aşan dalgaların geleceğine işarettir."

Son sözlerini gözlerime bakarak konuşmuştu ama ben onun gözlerine bakmıyordum

"Şimdilik izin veriyorsun afra bunu anlayabiliyorum"

Anlayamazdı ben bunca yıl ruhsuz bakmaya alışmıştım bunu yapamazdı.