♤EFES♤(DÜZENLENİYOR)

♤6.Bölüm♤

"İnansaydım bir ömür beklerdim gelmeni
Ve inan saydım,
bir ömür geçti beni sevmeyeli."

Aha yarra yedik

Masanın yanına gelmemize albayın bakışları bize döndü,gözlerinde bir kaç saniye şaşkınlık görsemde hemen kaybolmuştu yanındaki kişilere bakınca çoğunun asker olduğu belliydi gözlerin de saf donuk ifade vardı,gözlerim tekrar albayı bulduğunda ayağa kalkmasıyla dahada gerildim, albay benden bakışlarını çekip çağla hanıma bakınca bakışlarından sorgular bir ifade vardı ,bunu fark eden çağla yanıp hemen konuşmaya başladı.

"Kızım bu albay çağatay yılmaz,albayım eliyle beni göstererek kızım Afra Rüya Aydemir."

Tekmil vermeye hazırken albayın öfkeli gözlerini görünce bakışlarımı kaçırdım henüz asker olduğumu söylememiştim bunu albay da farketmişti, asker olduğumu söylemek de istemiyordum aslında ama görevler geldiğinde açıklamam gerekecekti.

Albay baş selamı verince bende küçük bir baş selamı verip bakışlarımı çağla hanıma çevirdim oda bana bakıyordu,gözlerimdeki rahatsızlığı görüp vedalaşıp biz gidecekken albayın konuşmasıyla bakışlarımız albaya çevrildi.
"Afra hanım bizimle oturur musunuz size sormak istediğim birkaç soru var."

Bakışlarım çağla hanıma döndü o da bana bakmadan albaya bakıyordu kafasını sallayıp bir kez bana bakmadan uzaklaştı,gerçekten bu hayatta kimseye güvenilmezdi gözlerimdeki kırgınlınlığı bir kenara bırakıp yutkunarak albaya döndüm.

Albay kafasıyla bir askere işaret verip kalkmasını sağladı,genç kalkınca albay bana başıyla işaret verip geçmeli bekledi,albayı bekletmeden hızlı adımlarla sol çapraz tarafındaki sandalyeye oturdum.

Yaklaşık on dakika geçmesine rağmen albay hayla konuşmamıştı ve ben gerildikçe geriliyordum,Albayın yanına genç bir asker gelip kulağına bir kaç şey söyledikten sonra uzaklaştı artık gerginlikten patlayacaktım

Bir anda ışıklar kapanmasıyla bakışlarımı sahneye çevirdim ışıklar tekrar yanınca adamın biri konuşmaya başladı
"Merhabalar düğünümüz bitemek üzere düğünü bitmeden albayımızı sahneye davet ediyoruz çal davulcu harmandalı."

Bakışlar albay'dayken albay bana bakıyordu kafasıyla sahneyi işaret ederken ben hayla olduğum yerde duruyordum albay sahnenin tam ortasına geçtiğinde bakışları bendeydi,o bana bakınca tüm salonun bakışları da bendeydi ama ben put gibi kesilmiştim hiç bir şey yapmıyordum sahneye bir adam daha çıkınca bakışlar bu sefer o adama çevrildi herkezin tanıdığı belliydi,ben hayla olduğum yerde dururken albay herkezin ortasında bağırmaya başladı

"Afra Rüya Aydemir geç karşıma."
Herkez şoktaydı kimse albaydan böyle bir çıkış beklemiyordu,gürültüyle sandalyeden kalkıp sahneye doğru adımladım bakışlar bendeydi herkezin yüzünde korku vardı albay yaşlı olsa bile etrafa korku saçıyordu.

Sahneye çıkınca karşımda iki erkek vardı biri albay biri tanımadığım bir adam, adamın gözleri ruhsuz bakıyordu neden burada olduğu hakkında en ufak bir fikrim dahi yoktu.

Yırtmaçtan ortaya çıkan ayağımı öne doğru çıkartıp dengemi destekledim,erkekler ellerini yukarıya kaldırdığindan bende kaldirdım ve harmandalı çalmaya başladı yanimızda davulcu vardı.

Kendimi harman dalıya o kadar kaptırmışım ki bir teyze gelip omzuma puşi bırakınca kendime geldim bana puşiyi veren teyze önüme geçip ayaklarıma para atmaya başladı, bu beni rahatsız etsede belli etmedim küçük bit tebessüm bahşettim kafamı yerden kaldırınca.

Bana doğru gelen büyük boyu görünce harman dalıda bitmiş oldu.

Büyük boy gelip sıkı bir şekilde kolumu tutunca tüm bakışlar bizdeydi albay kaşları çatık bir şekilde duruyordu,bakışlarımı albaydan çekip benden bir kaç santim uzun olan büyük boya çevirdim bakışlarımı sorar gibi kaşlarımı çattım,anca anlamış gibi konuşmaya başladı,daha cok böğürmeye.