අනුත්තර ගුණවර්ධන,අවුරුදු 3 සිට ලමානිවසකය හැදී වැඩුන අනුත්තරට තවමත් තේරුං ගැනීමට නොහැකි වූයෙ එක් දෙයකි ඒ තමාට මවක් සිටියදීම ඇයි ඔහු ලමානිවසකය හැදුනෙ යන්නයි...ඔහුට අවුරුදු 7 පමන වන තෙක් එක් ආදරනීය කාන්තාවක් ඔහුව සෑම සති අන්තයකම බැලීමට පැමිණිම අනුත්තරට අමතක නොවන සිද්ධියකි...ඇය පැමිණෙන විට ඔහුට මල්ලක් පිරෙන්න පැණි රස ගේනාව නිසාමද අනුත්තරට එම කාන්තාව හොදට මතකය...පසු කලෙක ඔහුට ලමානිවසේ ආයම්මා පැවසුවේ ඒ ඔහුගේ මව බවයි,එය දැන ගත් පසුව දවසක් පමණ එක තැනකට වී ඇස් ඉදිමෙන තුරු තමා හැඩූ බවද ඔහුට මතකය.....අවුරුදු 18දී ලමානිවසෙන් පිටත්ව ගිය කලක තම මව කෙසේ හෝ සොයා ගන්නා බවට ඔහු අදිශ්ඨාන කරගත්තේ එදිනය...
තේජාන් ඔහුගේ ජීවිතයට පැමිණීම ඔහුට හීනයක් වැනිය....අර ආදරනීය කාන්තාව තමා බැලීමට පැමිණීම නතර කිරීමත් සමග ඔහු සිටියේ කියා ගැනීමටත් නොහැකි වූ වේදනාවකිනි නමුත් එම වේදනාව අනුත්තරගෙන් ඈත් කිරීමට තේජාන් සමත් විය...
අනුත්තර කුඩා කල සිටම තම පාසලේ ඉතාමත් දීප්තිමත් දරුවෙකු විය...ඔහුට යහලුවන් පවා විශාල ගනනින් පාසලේ ඇති විය..ඒ අතරින් පතර ඉරිසියා කාරයන්ද නැතුවාමත් නොවේ නමුත් අනුත්තර ඒ සියලු දෙනාම නොසලකා හැරීමට තීරණය කරේය...තේජාන් සමග ඇති යාලු කම පිලිබදවද අනුත්තරගේ පාසලේ දරුවන් හොදින් දැනගෙන තිබුනි....තේජාන්ගේ පියා දැවැන්ත වයාපාරිකයෙක් නිසාම තේජාන් මුලු නගරයේම ප්‍රසිද්ධියට පත්වී තිබුණි....
......................................
"අනුත්තර අන්න ඔයාගෙ ප්‍රේම කුරුල්ලා ඇවිල්ලා"
කසුනි කෑ ගෑවේ හිනා වෙමිනි...
අනුත්තර ඒ කීමත් සමගම බැලුවේ පාසලේ ගේට්ටුව දෙසය...තේජාන් තමා පැමිණෙන තුරු එතන නතර වී සිටියේය..
"තේජාන් ඔයා ආව්ද...මට විනාඩියක් දෙන්න හාද"
අනුත්තර අහිංසක හිනාවක් පා ආයාචනා කලේය...තේජාන් ඔහුට එකග වූ පසු ඔහු නැවතත් අනුත්තර තම රාජකාරියට හැරුනේය...
"අනුත්තර ඔයා යන්න මේ පොඩ්ඩ අපි ඉවර කරන්නම්"
"කමක් නෑ කසුනි අක්කි මමත් ඉන්නම්"
"අවුලක් නෑ ලමයෝ ඔයා දැං උදේ ඉදල වැඩනේ...යන්න දැං"
"Sureද අක්කි?"
"ඔව් ඔව් ලමයෝ sure"
"ඒනම් මං හෙට උදේ එන්නම්...bye අක්කේ...පැතුම් අයියේ මං යනවා හොදේ...byee"
"හරි මල්ලා byee"
.................................................
"Sorry ඔයා ගොඩක් වෙලා නේ මෙතන"
"අවුලක් නෑ අනූ, කෝමද වැඩ ටික?"
"වැඩ ඔක්කොම අවුල් උනානේ තේජාන්,principal කියනවා sport meet එක තව ටිකක් ලග දවසකට දානවලු වැඩ ටික ටිකක් ඉක්මන් කරන්නලු"
"අහ් දැං මොකෝ කරන්නෙ"
"බලමු දැනට නම් අවුලක් නැතුව යනවා..."
"අනූ වැඩ නම් කරාට කමක් නෑ...ඕනවට වඩා කරන්න එපා හොදද...ඔයා ඉක්මනට ලෙඩත් වෙනවනේ..."
"එහෙමයි උතුමානනි"
අනුත්තර සිනහ වෙමින් ඉදිරියට ඇදෙන තේජාන්ගේ මගට පැන්නේය...
"මොකද?"
තේජාන් හිනාව තද කරගනිමින් ඇසුවේය
"මේ.....පොඩි ආරන්චියක් ආව" අනුත්තර සමච්චල් හිනාවක් රදවා ගනිමින් ඇසුවේය.
"ඒ මොකද්ද"
"අර girl එකේ ගගුනි එක්ක ඔයා යලුද තේජාන්? Serious අහන්නෙ..."
"මොකක් මොකද්ද ඒ විකාර කතාව?"
තේජාන් එවැනි කතාවක් කිසිසේත්ම බලාපොරොත්තු වූයෙ නැත...
"තරහ ගන්න එපා තේජු, අපේ school එකේත් ඕක ගැන ගොඩක් කට කතා යන නිසා ඇහුවේ"අනුත්තර එය ඇසීමත් අපරාදේ යැයි සිතුනේ තේජාන්ගේ මුහුණ දුටු විටය...
"එහෙම දෙයක් නෑ අනූ ඔයා මං ගැන දන්නවනේ"
"හරි හරි ඒක වැඩක් නෑ දැං. ඔයා ගෙදර යනවද මාත් එක්ක එනවද තේජාන්?"
"අපි දෙන්න අද අතනට යමුද අනූ?"
--------------------------------------
*කතාවනම් එච්චර ලස්සන නෑ කියලා තේරෙනවා...ඒ උනාට මේක පටන් ගත්ත ගමං නවත්තන්න දුකයි🥲😪...පුලුවන් support එකක් දීගෙන යන්න ලමයි...thank you guys 😘😘*
BINABASA MO ANG
Eternal ✨️
Random🌠ජීවිතේ හැමදේම තියන තරුණයෙක් නමුත් ආදරය හැර 🌠 ජීවිතේ බොහෝ වෙහෙසකින් ගැටගහගන්න තරුණයෙක් ✨️ දෙදෙනාගෙ ජීවිත කතාව කොහොම වෙයිද...කියවලම බලන්නකෝ 😍 📌️ජීවිතෙ පලවෙනි වතාවට කතාවක් ලියන්නෙ ගොඩක් අඩු පාඩු ඇති...sorry about that 😭 📌️කතාවට කැමති නම් suppor...
