~1~

11 3 3
                                    

තේජාන් දුවගෙන ආවෙ ඔහුගෙ සුපුරුදු නිදහස් ස්ථානයට....ඔහු එතන උණ පදුරු ටික ලග වාඩිඋනා....ඔහුට අවශ්‍ය උනේ ලොකු කල්පනා ලෝකෙකට පියාබන්න නමුත් එක් වරම ආපු තවත් තරුණයෙක් නිසා තේජාන්ගෙ එම රාජකාරියට බාධා උනා...ඔහු ඉහල
බැලුවා...ඔහුට ඉහලින් සිටින තරුණයා නමින් අනුත්තර විය...

"තේජාන් කොහෙද එක පාරට දිව්වේ?"

"..........."

"තේජාන්??"

"ඇයි?"

"ඇයි අර ලමයට ගැහුවේ?" අනුත්තර  ඇහුවේ ටිකක් තදින්.

"......."

"ඇයි කතා කරන්නෙ නැත්තෙ?"

"මට මගේ හේතු තිබබා ඒ බල්ලට ගහන්න උබට වැඩක් නෑ ඒවා"....

අනුත්තරගෙ මූන වෙනස් උනේ තේජාන් බලාගෙන ඉදිද්දිමයි....තේජාන්ට දුකක් දැනුනේ නෑ කිව්වොත් ඒක බොරුවක් වෙනවා....

"දැං එතකොට උබේ ජීවිතේ මං මොකෙක්වත් නෙවෙයිද?" අනුත්තර වචන ගැටගහමින් ඇහුවා...

"අනේ අනුත්තර මගේ ඔලුව අවුල් වෙලා ඉන්නෙ...උබත් මාව කන්න හදන්න එපා...please"

අනුත්තර තේජාන්ගෙ ඇස් වල තිබුන ඒ කරදරකාරී බව කලබලකාරී බව සහ දුක මුසු ඌ ඒ හැගීම හදුනාගත් කලක මෙන් සුසුමක් හෙලුවා...
අනුත්තර තේජාන්ගෙ අසලින් වාඩි උනා....

"ඔලුව තියාගනින්" අනුත්තර තම කකුලට තට්ටු කරමින් තේජාන්ට කිව්වා....

"උබට දැං class නේද?" තේජාන් ඇහුවේ අහක බලා ගනිමින්....

"උබ මෙතන මෙහෙම ඉදිද්දි මට class නෙවෙයි කොහෙවත් යන්න බෑ කියලා උබ දන්නවනේ"

තේජාන් අනුත්තරගෙ මූණ බලුවා...දෙදෙනාම එකිනෙකාගෙ ඇස් වලින් කතා කරාක් වැනිය...තේජාන් තම හිස අනුත්තරගේ උකුලෙන් තියා ගත්තා

....................

මේ කතාව හොදද කියලා මට හිතා ගන්න බෑ...අනේ කට්ටිය කියවලා සද්ද නැතුව ඉන්න එපා හොදේ...කියලා යන්න හොදද නැද්ද කියලා...හොද ප්‍රතිචාර ආවොත් මං මෙතන ඉදන් කතාව දිගටම දෙන්නම් 😭😊✨️ please ඒක නිසා feedback එකක් දීලා යන්න අනිවා...love you guys 😊🍀

Eternal ✨️Where stories live. Discover now