Beschermd | Ft. Bankzitters

2. Uitslag

11-06-07'
(schuin= verleden!)

Ik zit op de bedrand, mijn voetbal tas staat voor me. Vanavond heb ik weer training, na 6 weken thuis mezelf te vermaken mag ik eindelijk weer sporten! Plotseling klinkt er allemaal lawaai vanuit de badkamer. "Robbie.. kan je alsjeblieft even komen?"  Jamie. Haar stem trilt, zou dat betekenen?... "Ja lieverd, ik kom er aan!" Ik stap over de tas heen en haast me naar de badkamer. De deur is op slot. "Schat, zou je dan wel de deur open willen doen?" Zeg ik met een glimlach in mijn stem. "Ohwja, sorry." Het slot wordt opengedraaid. Ik stap direct de badkamer binnen en kijk haar aan. Haar mascara is uitgelopen. "Oké dan.. nou kijk zelf maar!" Zenuwachtig duwt ze de test in mijn handen. Op het schermpje lees ik positief af. "Oh my god.." Ik ben zielsgelukkig maar ook heel bang tegelijkertijd. "Ja.." Ik leg de test aan de kant en neem haar in mijn armen.

"Hoe ga ik dit aan mijn ouders vertellen? Ze gaan me vermoorden.." Klinkt het zachtjes. Ik denk na, het spookte al door mijn hoofd. De ouders van Jamie willen absoluut niet dat hun dochter voor haar 18e een kindje zou krijgen. En dat is nu dus mislukt. Heb ik haar gedwongen? Nee toch? "Wil je dat ik mijn moeder vraag om hier heen te komen? Dan kunnen we met haar een eventuele oplossing vinden." Ze tilt haar hoofd op en kijkt me met betraande ogen aan. "Zou dat kunnen?"  Ik knik en pak mijn telefoon uit mijn broekzak. "Blijf je bij me? Dan kan je haar reactie horen."  "Ja is goed." Jamie gaat naast me tegen de badrand zitten. Ik toets het nummer van mijn moeder in en laat hem over gaan. *tuut tuut...* "Hey lieverd! Hoe 'st?"  De vrolijke stem van mijn moeder tovert een glimlach op het gezicht van Jamie. "Ja ga wel hé.." Er valt een korte stilte. Ik kijk Jamie aan, ze knikt. "Maar mam, zou je effekes hier heen kunnen komen?"  Aan de andere kant van de lijn klinkt mijn vaders stem. "Wa ist? Gaat alles goed daar?" Jamie schudt haar hoofd. "Nou ma, eigenlijk gaat het helemaal niet zo goed. We hebben jouw advies nodig." Ik sla mijn arm om Jamie heen, die op het punt staat om te gaan huilen. "Oké, dan komen we er aan." Aan het gerommel op de achtergrond weet ik dat ze meteen in actie komt. "Dankjewel ma, voorzichtig rijden hé!"  "Ja ja, komt goed. Tot zo." Ik glimlach, wat heb ik geluk dat mijn ouders altijd voor me klaar staan wat er ook aan de hand is. "Houdoe." Zeg ik vlug, daarna hang ik op.

Ik sta in de keuken koffie te zetten, met een schuin oog houd ik mijn vriendin op de bank in de gaten. Ze is in een of ander tijdschrift aan het bladeren, zo nu en dan pakt ze een pen en maakt ze een sudoku of woordzoeker. "Wil je een kopje thee?" Nu is het water toch al gekookt. "Ja graag, met honing!" Zegt ze zacht. "Komt er aan." Ik schenk een theekopje vol met water en doe er wat honing bij in. Ook pak een schoteltje en zet het op het kopje. De theedoos met lepeltjes staat al op het bijzettafeltje. "Kijkt u eens mevrouw!" Met een soepele beweging zet ik het kopje op de tafel neer. Op hetzelfde moment gaat de deurbel. "Ben zo terug!" Voor dat ik de deur opendoe kijk ik door het kleine raampje, van buiten kun je niet naar binnen kijken maar andersom wel. Er staan twee personen, maar niet de twee die we verwachten. Ik loop snel terug. "T zijn je ouders. Zal ik het gewoon negeren en mijn moeder inlichten?" Geschrokken staat Jamie op. "Ehm. Ja is goed! Negeer het maar, het is even niet het goede moment." Ik knik en doe de lamellen dicht. Zo kunnen ze in elk geval niet binnen kijken. Aan de binnenkant van de voordeur hangt de huissleutel. "Ze zullen zo wel weggaan." Ik ga naast haar op de bank zitten en open een biertje.

- Half uur later -

Opnieuw gaat de deurbel, dit keer zijn het mijn ouders. "Kom er aan!" Roep ik terwijl ik opsta. "Hoi lieverd!" Mijn moeder geeft me een aai over mijn hoofd, mijn vader begroet me met een vriendschappelijke klap tegen mijn schouder. "Hey pa, ma! Wat te drinken?" "Doe maar wat fris." Wat verwacht je anders van een moeder? "Doe maar n pilsje." Ik knik en loop naar de keuken waar ik een glaasje bitter lemon inschenk en een flesje Bavaria uit de ijskast pak. De plek waar Jamie zat is nu leeg, die is vast de test pakken. "Kijkt u eens aan." Ik zet de glazen neer en ga op de bank zitten. En inderdaad, Jamie komt vanuit de badkamer de kamer ingelopen. Ze knikt, dat is het teken dat ik het nieuws ga vertellen. "Pa, ma. Ik, nou eigenlijk wij hebben wat te vertellen!" Ik sla mijn arm om mijn vriendin heen. Uit het zakje van haar trui haalt ze de test tevoorschijn. "Niet?!!" De verbazing in mijn moeders stem is overduidelijk. "Jawel. Wij worden ouders. En jullie opa en oma." Zeg ik trots. "Gefeliciteerd lieverds!" Ik krijg een stevige knuffel van mijn moeder. Mijn vader geeft me een goedkeurend knikje met een trotse blik. "Tja.. eigenlijk is het allemaal niet zo feest. Om het makkelijk te zeggen." "Ik mag de baby waarschijnlijk niet houden. Omdat ik zodra het kindje wordt geboren nog geen 18 ben." Jamie gooit alles er uit. "Maar we moeten niet vergeten dat er nog geen zekerheid is of het kindje het gaat redden. Dat is pas bij de 12 weken volgens mij." Ik zucht, het is ingewikkeld allemaal.

"Oké, ik ga nu gewoon zeggen wat mij het beste lijkt. Oke?" Mijn moeder kijkt vragend rond. Iedereen knikt. "Ik zou afwachten tot de echo en pas als alles zeker is het aan jouw ouders vertellen. Want je kan het niet geheim houden, dat is onmogelijk." Naast me legt Jamie haar hoofd op mijn schouder. "En als het kindje moet worden afgestaan dan zoeken we een manier om ervoor te zorgen dat jullie het kind weer terug kunnen krijgen. Door bijvoorbeeld in het dossier te zetten dat de biologische ouders naar keuze van het kind eventueel weer contact willen om de situatie uit te leggen. Lijkt dat jullie voor nu goed?" Jamie knikt. "Dat lijkt me het beste. Maar ehm.. Zouden jullie er dan alsjeblieft bij willen zijn op het moment dat ik het aan mijn ouders vertel?" Vraagt Jamie zenuwachtig. "Ja natuurlijk lieverd! Wij staan altijd achter je, als dat inhoudt dat we bij dat moment moeten zijn dan zijn we er!" Reageert mijn vader direct. "Dankjewel.."

1130 woorden
(04-02-23)

Hoi hoi!
Vinden jullie dit soort hoofdstukken leuk of moet ik het niet meer doen? (Een reactie wordt gewaardeerd.)

Mocht je vragen of opmerkingen hebben, laat het weten! Dan kan ik het uitleggen/ er wat mee doen. Das een win win situatie:))

Ohja!! Ik heb gwn werk hè! :) Vind het echt kapot eng maar boeie, dan kan ik weer eten kopen enz :)

Houdoe!-
Esmee-