Beschermd | Ft. Bankzitters

9. Lang leve de liefde

01-05-23'

"Jayda, wie zou je eigenlijk willen uitnodigen als je een feest zou geven?" Ik zit tussen Milo en Raoul in op de bank. De rest zit er omheen. 'Ehm.. Qua vrienden zou ik Feline, Esmee, Maaike en Jitte sowieso willen uitnodigen. Verder geen idee.' Milo knikt. "En als alles mogelijk zou zijn, wie zou je dan leuk vinden om uit te nodigen?" Dat hoef je me geen twee keer te vragen. 'Sam, Rijk, Suus en Freek!' 

Ik sta op om wat te drinken te halen. 'Iemand wat te drinken?' Het blijft stil in de woonkamer. Ik haal mijn schouders op en schenk een glas cola in. "Doe mij ook maar cola." Zegt Koen die de keuken in is gekomen. 'Alstu!' Ik overhandig hem het glas en zet de fles weer terug. Koen blijft staan waar hij stond. 'Koen mag ik er langs?' De jongen knikt en zet een stap opzij. Wat is er met hem aan de hand? 

Twijfelend sta ik bij de deurpost naar de gang. Ik ben best moe en wil naar bed maar is dat niet stom tegenover de jongens? Want die doen hun uiterste best om me alsnog jarig te laten voelen. "Wat is er Jaydje?" Robbie neemt me mee de gang in. 'Ik weet niet, ik ben moe..' "Dan ga je toch lekker naar boven?" Ik zucht. 'Is dat niet stom? Jullie zijn met zn allen hier en dan ben ik boven.' "Boeie, als jij rust wil dan moet je die nemen. Wij redden ons wel." 

'Oké, dan ga ik naar boven.' Robbie knikt en geeft me een onhandige knuffel aangezien ik een glas cola vast heb. "Welterusten kleintje." Ik glimlach. 'Truste grootje.' Zeg ik terwijl ik de trap op loop. Eenmaal boven merk ik pas hoe moe ik ben. Mijn benen voelen als spaghetti. Ik zet het glas op mijn nachtkastje en doe mijn rolluiken dicht. Met mijn laptop op schoot zit ik in bed. De intro van Flikken Maastricht klinkt zachtjes door de ruimte.

Dankzij Koen hebben we NPO plus, en kan ik Flikken terug kijken. Flikken heeft echt m'n hart, ik vind het zo'n leuke serie. Onderin het scherm staat dat het 11 uur is, en ik moet me nog omkleden. Ik zet de aflevering op pauze en pak mijn pyjama. Het is een korte broek met de trui die ik nog steeds aan Matthy moet terug geven. Maar dat komt nog wel een keer, en anders niet. Snel kruip ik weer in bed en kijk de aflevering af. Het is half 12 als deze is afgelopen. 

- Volgende ochtend - 

Om half 11 zit ik met een bakje muesli op de bank, ik heb goed geslapen. Ondanks dat het een korte nacht was. "Lang leve de liefde!" Zegt Robbie's schorre stem vanuit de keuken, hij en ik zijn de enige die al wakker zijn. 'Wil je meekijken?' "Ja tuurlijk, misschien is deze weer iets voor een video!" Robbie ploft met een boterham en kopje koffie naast me. 

'Man denkt hij is viking..' Zeg ik lachend. "Als dit gaat werken dan vreet ik dat bord op!" Zegt Robbie wijzend op het bordje voor hem. 'Wel doen hé!' Ik steek mijn hand op als teken dat het is afgesproken. 'Ik vraag me af of deze man zijn interesses wel goed heeft doorgegeven, want dit kan toch geen match zijn?' Mompel ik verbaast. 

"Ja maar hoe kan dit!?" Verbaast kijkt Robbie naar het scherm. De twee hebben verlengt. 'Tja, eet smakelijk!' Lach ik terwijl ik het bordje aan geef. "Nee doei! Ik ben niet gek!" Robbie zet snel zijn bord in de vaatwasser, ik loop hem achterna en zet mijn vaat er ook bij. 'Maar je had het beloofd..' Zeg ik op een zielig toontje. "Dingen opeten is meer iets voor Raoul." 

"Wat is meer iets voor mij?" Raoul loopt de keuken in. "Niks." Grijnst Robbie. 'Nee niet niks. Rob en ik hadden de afspraak dat als het een match zou worden dat hij zijn bord op at.' Zeg ik lachend. "Maar Robbie je moet je wel aan je afspraken houden hé!" Zegt Raoul streng. "Ja maar.." Mompelt Robbie. 'Oké, het hoeft niet. Want ik denk niet dat steen erg lekker op de maag ligt. "Oohh het gaat om een stenen bord? Ik dacht dat het om zo'n plastic kinder bord ging want ja, dat past wel bij Rob."  

"Roel hou je bek, ga anders aan een onderzetter knagen ofzo!" Ik schiet weer in de lach, deze mensen zijn net kinderen. "Voor 100 euro doe ik het!" Raoul gaat aan tafel zitten. "Bluf!" Roept Koen die inmiddels ook wakker is geworden. Ik ben weer terug op de bank gaan zitten en kijk toe hoe de jongens aan het discussiëren zijn. Hoe hebben zij al zoveel energie op een zondag ochtend? 

'Ik ga even een rondje lopen.' Zeg ik vanuit de gang, ik strik snel mijn veters en wacht op antwoord. "Is het oké als ik mee ga?" Koen komt vanuit de woonkamer de hal in. 'Ja prima.' Zeg ik. Koen heeft zijn schoenen al aan, ik hoef dus niet te gaan wachten op hem. In stilte lopen we langs de dijk af, in richting van het centrum. 'Ik moet even wat halen, en nu je mee bent moet je met me mee.' 

Koen knikt en kijkt om zich heen. "Is goed, dan doen we dat." Ik pak mijn telefoon en maak een foto van het groene gebied. 'T is echt mooi hier.' "Dat zeker, erg rustgevend ook." Zegt Koen. Ik kijk om me heen, links van me ligt de dijk, vol met gele en paarse bloemen. Rechts loopt Koen, en aan zijn kant zijn de weilanden en om de zoveel meter een oud boerderijtje. Het zonnetje schijnt, niet te fel. Precies goed. 

Op deze momentjes vergeet ik even alles. Alle stress, al het verdriet. Alles van vroeger, toen ik nog niet veilig was. Het is fijn om even buiten de wind te voelen, de warmte van de zon op je gezicht te voelen. 

998 woorden                                                                                                                                                                         1-5-23'

Ik weet niet wat ik hiervan moet vinden, maar weer n stukkie! 

Kei grappig, ik lees net n boek dat gewoon precies deze is. (maar dan niet met school en leerkracht zegmaar.. maar wel over in dat geval een oma die dement is. En dat lees ik nooit en in dit boek staat een stuk over mijn opa die dement is. heel toevallig allemaal..) Ben wel geblokkeerd door d'r nadat ik zei dat het erg op mijn boek leek dus lijkt me duidelijk dat ze t gewoon over heeft genomen. 

Triest dit.