Beschermd | Ft. Bankzitters

12. Onrust

19-05-23'

Sam, Rijk en ik hebben een foto gemaakt voor op de insta van Broers. Er staat als tekst bij; "Bleek dat we ook jongere fans hebben, kwamen dit meisje tegen op d'r feestje. Bleek dat ze alle afleveringen in 1 week heeft geluisterd. Holy fuck." In het hoekje sta ik getagd, zodat niet iedereen gelijk weet dat ik het ben.

Inmiddels is het een stuk drukker geworden, er zijn een hoop bekende YouTubers en zangers. Sommige ken ik, andere niet. Ik loop een beetje rond tussen de mensen en stel me netjes voor. Het gaat heel goed, normaal gesproken had ik al lang een paniek aanval gehad. Nu nog niet, dat komt vannacht of morgen wel. Ik merk wel dat mijn hoofd langzaam vol begint te raken. Een hoge piep ontstaat in mijn oor. Ik negeer het en pak een glas cola. Het smaakt apart, maar waarschijnlijk komt dat door de chorizo die ik net op heb.

De cola valt niet goed, ik word misselijk en voel een beklemmende benauwdheid opkomen. Ik probeer me een weg naar buiten te banen, ik zie de ramen niet door de drukte. Paniekerig loop ik rondjes door de volle kamer. "Hey!!" Ik voel een hand op mijn bovenarm. Ik word tegen iemand aan gedrukt. Door het feit dat ik niet weet wie het is en dat ik me echt niet goed begin te voelen begin ik echt in paniek te raken. Ik moet naar buiten. 'Laat los.' Ik probeer me los te trekken maar dat lukt niet. "Hè Jayd, kijk is omhoog?!" Degene achter me fluisterd in mijn oor. Ik draai mijn hoofd een kwartslag en kijk omhoog. Milo.

Met een schorre, trillende stem probeer ik duidelijk te maken dat ik naar buiten wil. 'Miel.. buiten.' Milo begrijpt het niet. Alles om me heen begint te draaien. 'Naar buiten!!' Krijg ik er met moeite uit. "Ahh okey! Kom." Hij blijft me stevig vast houden aan mijn arm. We lopen naar de voordeur en gaan naar buiten. "Meisje toch, wat heb je gedaan?!" Ik haal mijn schouders op. "Heb je alcohol op?" Ik schudt hevig mijn hoofd. Voor zover ik weet heb ik niet gedronken. De wereld begint te draaien. Alsof je net van zo'n draaimolen af stapt. Ik zal door mijn benen. "Ho! Jayda blijf erbij! Ik heb je vast." Hij houd me met zijn arm onder mijn arm door omhoog. 'Miel ik voel me niet goed. ' Ik merk dat alles vervaagd en ik voel mijn hartslag in mijn keel.

* een aantal uren later.*

Een continue piep vult de kamer, het irriteert me. Ik draai mijn hoofd richting het geluid en open langzaam mijn ogen. Naast mij staat een monitor. Vandaar dat gepiep. Het dringt tot me binnen dat ik in het ziekenhuis ben. Waarom? Ik probeer wat rechter op te gaan zitten. Op mijn arm zit een grote doorzichtige pleister met daarin een soort spuit met een infuus. 'Miel??' Milo was als laatst bij me. Hij zal er nu wel bij zijn. "Hè Jayd, je bent wakker." Aan de andere kant van het bed zit Milo op een stoel. Hij ziet er moe en geschrokken uit. 'Wat is gebeurd?'  Krijg ik met moeite uit mijn mond. "We waren samen even buiten omdat je je niet goed voelde. En toen stortte je in. Ik voelde geen hartslag en heb gelijk 112 gebeld. In de ambu ben je even bij geweest. Ze hebben in je bloed GHB gevonden. Waarschijnlijk zat dit in je cola en ben je daar door out gegaan."

Ik slik even door de informatie die ik net heb gekregen. Ik ben gedrogeerd. Maar hoe dan?! 'Huh.. maar jullie gebruiken dat spul niet toch?' Milo schudt zijn hoofd. "Wij niet. Maar misschien dat iemand binnen dat wel gebruikt." Ik knik. 'Maar.. hoe komt het dan in de cola? Want de fles stond onder de tafel zodat er geen alcohol ofzo in zou kunnen komen. Dat hadden we speciaal zo gedaan.' Milo knikt en pakt mijn hand.  "Sorry Jayda.. we hadden beter op moeten letten." Ik geef een kneepje in zijn hand. 'Maakt niet uit Miel. Jullie kunnen er ook niets aan doen.' De deur gaat open. Een man in een witte bloes komt binnen. "Hallo Jayda, ik ben dokter Zanddijk. Je ziet er een stuk beter uit dan eerder. Hoe voel je je?" Ze vrouw noteert wat op haar kladblok. 'Ja wel prima. Na omstandigheden dan.' De vrouw knikt. "Ik neem aan dat je vader al heeft verteld wat er is gebeurd?" Vragend kijkt ze van mij naar Milo. 'Hij is mijn vader niet. Hij is een goede vriend van mijn vader. Maar ja, hij heeft in grote lijnen uitgelegd wat er is gebeurd.'

"Oh, sorry voor de vergissing. Maar we hebben GHB in je bloed gevonden, een grote hoeveelheid. Heb je enig idee hoe dat komt?" Ik schudt mijn hoofd. 'Ik weet wel dat ik van onder de tafel een fles cola pakte en dat inschonk. De fles stond onder de tafel omdat ik nog geen 18 ben en er door wat mensen zou kunnen worden gemixt met drank enzo. We dachten dat dit de beste keuze was en blijkbaar was dat niet..' De dokter knikt, de pen krast over het papier. Ik zucht en laat me weer in het kussen vallen. "Oké Jayda, we willen je graag tot een uur of 10 hier houden voor het geval dat. Daarna mag je lekker naar huis." Ik knik en kijk op de klok bij de deur, het is half 6. 'Oké dank u wel dokter.' De vrouw klapt haar blok dicht en schuift haar pen op het blok. "Kan ik nog wat voor jullie doen, iets te eten of drinken?" Ik kijk naar Milo. "Een koffie met een stroopwafel zou lekker zijn." De vrouw kijkt naar mij. 'Chocolade melk en een stroopwafel alstublieft.' De vrouw knikt. "Komt er aan!"

979 woorden
28-05-23'

Ik heb dit stuk geschreven midden in de nacht. Er zit waarschijnlijk vrij weinig logica in maar ja.

Houdoe,
Esmee :)