Dear Future Husband

chapter 4

-4-

Nakahinga na rin ako ng malaluwag ng i announce na ni chef Axcel ang result ng presentation namin. Hay thanks God at hindi naapektuhan ang binake ng kadramahan ko. Buti na lang talaga..

"So, anong balak mo dyan sa Gallete mo?" Tanong ni Audrey sakin habang tinititigan ko ang Gallete ko. Napahinga ako ng malalim. Kung kagaya pa sana noon ang sitwasyon ko ngayon edi sana sa mga oras na 'to eh nag mamadali na akong pumunta sa kabilang building para ibigay itong binake ko kay Liro.

"Ano pa nga ba? Edi ibibigay ko na lang to sa taong unang makakasalubong ko dyan sa labas. Hindi ko naman pwedeng kainin to dahil alam mo namang ayaw ng lalamunan ko sa strawberry." kibit balikat na lumabas kami ni Audrey ng lab matapos kong ayusin ang mga gamit ko. Late na kaming lumabas ng lab kaya naman eh wala na kaming nakasalubong na mga estudyante. Wala tuloy akong napag bigyan nito.

Nag paalam na kami sa isa't isa at sumakay na sa kanya kanyang kotse namin. Dahil sa pakiramdam ko eh masyado akong napagod buong mag hapon eh naisipan ko munang dumaan sa mall para makapag palamig.

Pumasok ako sa isang ice cream shop at doon nag pahinga. Puno ang shop kaya naman ay halos wala na akong maupuan. Mabuti na lang at may isang customer ang tumayo at umalis. Agad kong pinunthan ang table na iyon at naupo. Umorder na din ako ng makakain ko.

Habang abala akong nag babasa sawattpad na ang tittle eh "the Haunted" written by mhiyu_dela rosa sa laptop ko ay hindi ko naman napansin ang pag lapit sakin ng isang lalaki.

"Hi! Pwede maki share ng table?" napatingin ako dito at napataas ng kilay. Istorbong lalaki. Di marunong tumingin ng taong busy. "Pwede ba? Wala na kasi akong makitang ibang bakanteng table eh. And sa tingin ko naman eh wala kang kasama so..." di ko na sya pinatapos sa sinasabi nya at sunenyasan ko na syang maupo na. Hindi sa wala akong maners, eh wala lang talaga ako sa mood makipag usap ngayon. Ibinalik ko ulet ang attensyon ko sa binabasa ko.

Tahimik lang din naman si kuyang nakaupo at kumakain habang abala din sa tablet nya. Thanks sa shop na ito dahil libre ang wifi anf infairness huh, mabilis ang connection nila.

After a few minutes eh itong si kuya nag pupumiling close na. Nag tatanong na sya ng kung ano ano sakin. At dahil sa tinuruan ako ng nanay ko ng magandang asal eh pinansin ko na ito at nakipag usap. Hindi naman na ito ika iinis ng mood ko dahil medyo na relife na ang pakiramdam ko dahil sa sarap ng ice cream nila dito at dahil na rin sa tuwa ko dahil may bagong kwento si miss author na ang title eh Dear My Future Husband. in fairness eh relate na relate ako sa new story nya kaya sige koya! Mag chikahan tayo.

"Sa St. Joseph College ako nag aaral." Sagot ko dito nang mag tanong regarding sa school na pinapasukan ko.

"Ah sa St. Joshep ka pala nag aaral, kaya pala pamilyar yang uniform mo sakin." Oh? Eh ano naman kung familiar sa kanya ang uniform ko? Di na nakakapag taka yun dahil sikat lang naman ang school ko sa buong San Lorenzo.

"Ah sya nga pala. Ako nga pala si Mark, short for Weemark Placer. But if you want you can also cal me Wee." Pag papakilala nya sakin. Pero infainess naman ulet kay kuya ah, maganda ang mga mata nya. Parang... Oh well, yaan na nga. Hindi lang naman sya ang may ganyang klaseng mata.

Inabot ko ang kamay nya at nakipag kilala. Hindi ko na napansin ang oras sa haba ng napag kwentuhan namin at masasabi kong nag enjoy ako sa company nya. Hindi sya boring kasama, he has a sence of humor at the same time eh joker din. I was thinking na siguro if sya ang palagi mong makakasama eh hindi ka makakaramdam ng pagod kasi he has the ability to ease your tired mind through his simple thought. At kapag nag joke na kahit na may pagka corny eh mapapahalakhak ka talaga dahil sa facial expression nya. Aba! Matinde!. Kaya nga heto ako at kanina pa nag pipigil ng tawa sa mga side comments nya about hugot expression na yan like.

"Sinaktan mo ako tapos sasabihin mo dont cry? Eh barilin kaya kita tapos sabihin kong dont die?."

With action pa yan ng pag tutok kunyare ng baril dun sa sinabihan nya which is dun yun sa guy near us na nakupag break sa girlfriend nya. Kahit na na aasar ako dun sa guy because he has the nerve pa talaga para sya ang unang makipag break sa girl. My ghad! Ang sarap nga nyang barilin. Pero dahil dito sa kausap ko eh hindi ko nagawang makaramdam ng pagka yamot.

"Tapos ngayon twang tawa ka dyan samantalang kanina eh sinusupladahan mo ako." Kumento nya sa pag tawa ko. Inayos ko ang sarili ako pinakalma. Ok inhale exhale.

"Sinupladahan ba kita?" Maang maangan ko dito na tinaguan naman nya. "Well if you say so, then im sorry. Pero kasi diba? What do you expect to me? Feeling close to stranger? And like whst ive said lately eh alam mo na, im not in mood pa kasi because of hang over." Paliwang ko dito. Hindi ko naman inexpect ang pag pitik nya sa noo ko. Napa ouch tuloy ako.

Nginitian nya ako at sinabihang... "hindi kasi solusyon ang pag inom ng alak para maibsan ang sakit na nararamdaman dyan sa puso mo. Only acceptance could heal your heartache. Hang over lang ang mapapala mo dun. But since na i think we both know each other so can i offer you something?" Nangunot ang noo ko sa sinabi nya at biglang naguluhan.

Teka lang ah, masyado naman atang mabilis duma moves itong si koya eh kakakilala pa lang namin. We may know some information to each other but we're not that really know anything about us.

Kinakabahan ako sa susunod na sasabihin nya, at kung tama man ang hinala ko eh nakahanda na akong tanggihan sya sa offer nya. But ng masabi na nya ang i oofer nya kuno sakin eh napahinga naman ako ng maluwang.

"kinabahan ka noh! Kala mo siguro kung ano na ang sinasabi kong offer."

"Eh? Sorry! Ikaw kasi may pa offer offer ka pang nalalaman dyan tapos kahinahinala pa yung naging facial expression mo. Sige nga sinong hindi kakabahan nun?"

"So dapat na ba akong lumuhod nyan sa harapan mo at mag sorry? And begging for your forgiveness?"

Nagtawanan naman kaming dalawa sa naging usapan namin. Sira talaga ang isang 'to. Walang matinong sagot, puro kalokohan. Di ko tuloy lubos maisip na kinaya kong i absorb ang kakulitan nya. Nag paalam na kami sa isa't isa nang makarsting kami sa parking lot.

"Sige na. Bye boy friend."

"So see you some other time.. girl friend? Bye!."

Pasakay na sana akong kotse ko nang bigla kong makita ang box na daladala ko. Pumunta ako sa kotse ni Wee na kapapasok pa lang.

"Here. Starwberry Gallete. Bake ko yan." Inabot ko sa kanya at saka ngumiti. Kinuha naman nya yun at saka nag paalam bago sya tuluyang umalis.

Siguro nga at napapaisip na kayo kung ano ba yun offer thingy na yun at kung bakit boy friend and girl friend ang naging tawagan namin sa isat isa? Haha! Mahabang paliwanagan yan. Malalaman nyo rin yun sa pag lipas ng araw. Pero im happy for having a new friend. Ok dalawa na silang friends ko. Kamapay! ;)

-------------------

"Why haven't you tell me that you and that bitch are together? I told you that i love you Liro but why did you chose that girl over me? Why?"

"Stop it Jealy. How many times i told you that i dont love you? Im not in love with you so please.. you better leave us alone."

"No! Im not leaving you alone with that biach! Im warning you Liro. Hindi kayo magiging masaya ng babaeng yan! Not now and forever! Dahil walang forever!"

Napabalikwas ako ng bangon. Habol habol ko ang hininga ko. Pinakalma ko ang sarili ko bago ko ininom ang tubig na nasa side tabke ko. Napailing ako sa napanaghinipan ko. My Gosh. Panaginip lang pala. Hay. Hanggang sa panaginip ba naman eh hindi parin kami magiging masaya ni liro? Siguro nga hindi kami para sa isat isa. Kasi nga walang forever.

Naiiling na lang akong nahiga at bumalik sa pag tulog.

"If Gods will na maging kami ni Liro? Im sure magiging kami. At sisiguradugin kong merong forever saming dalawa."