Julia Morado One Shot Stories

Past or Present? (One shot)

"Jia itigil na natin 'to." nagulat ako sa sinabi niya, bakit? Masaya naman kami ah, okay kami, bakit gusto niya ng itigil?

"Mich what are you talking about?"

"Ayokong masira ang friendship natin dahil lang sa feelings natin para sa isa't-isa. Best friends tayo eh! Paano pag naghiwalay tayo? Nagkasakitan? Mawawala 'yung friendship na matagal na nating iningatan. Mas maganda kung itigil na natin ito." and with that, she left me dumbfounded.
.
.
.
.
.
Naisipan kong ako nalang muna ang lalayo. May realization ako sa sinabi niya. Tama siya, hindi dapat masira ang friendship namin dahil lang may gusto kami sa isa't-isa. Kaya habang kaya pa, kakalimutan ko nalang ang feelings ko para sa'kanya. And hopefully, pagbalik ko, okay na 'ko. Bumaba na ako, nagulat ako nung nakita ko si Bea sa living room. Ang aga pa ah.

"Jia, san ka pupunta?"

"Ah uuwi muna siguro."

"Nag-away kayo ni Mich?"

"No, we're over." at tuluyan na akong umiyak nang maalala ko ang mga nangyari kagabi.

She walked over to me and hugged me tightly "Shh, Jia it's okay. Nandito lang ako. Matagal na. Kung napansin mo lang sana hindi ka iiyak ng ganito." I didn't hear the last thing she said and just cried in her arms.

"Hatid na kita, alam ko namang 'di ka makakapagdrive ng maayos eh, baka mapano ka pa."

When we reached my house I thanked her.

"Ji, just call me when you need a shoulder to cry on okay? Ingat ka." I smiled.

"Oo naman. Thank you, Bei. Ingat ka din."

Magpapahinga na sana ako ng nag ring ang phone ko and its Mich. I answered it. "Hey." but there's no hint of happiness.

"Jia nasan ka?"

"Nasa bahay, why?"

"Bakit 'di ka man lang nagpasabi?"

"I didn't want to wake you up and you want this right? Kaya ako nalang muna ang lalayo. To move on just like what you said. And don't worry pagbalik ko wala na 'to." I heard her sigh on the other line

"Jia I'm really sorry."

"Stop apologizing Michelle, I understand. 'Wag kang mag alala babalik din ako agad and pagbalik ko okay na ang lahat. Bye for now Michelle." after that I hung up.
.
.
.
.
.
Just like what Bea said siya ang palagi kong tinatawagan kapag nalulungkot ako. At pag kasama ko talaga siya eh nalilibang ako. Grabe, sobrang saya niyang kasama lagi siya may baon na joke.

"Ang lalim na naman ng iniisip mo, nalulunod na 'ko oh." sabi niya, I smiled.

"I'm just thankful that you're here with me, kahit papano nakakalimutan ko mga problema ko, thank you talaga, Bei."

"Ji, lagi lang akong nandito okay? And stop thanking me, I like what I'm doing." she hugged me. "And by the way, you're coming to school tomorrow right?"

"Yes."

"Ready ka na ba?"

"Oo naman! Why not? Training lang naman 'yon so I don't need to talk to her. Plus andiyan ka naman to keep my company, so I'll be alright!" I said with a big smile on my face.

Ewan ko ba, basta tuwing kasama ko si Bea nakakalimutan ko ang mga problema ko. Lahat ng ngiting pinapakita ko sincere, siya lang ang nakakapagpalabas 'non. I feel comfortable and safe when I'm with her, which is a weird feeling. But at least I have her by my side.
.
.
.
.
.

I'm now getting ready for school and pagbaba ko nagulat ako nang makita ko si Bea sa baba na may hawak ng kape.

"Morning, Ji!" she greeted with a huge smile.