Dostluğun Bir Fazlası

eski sözler

Konuşmaları ardından Prem asla Boun'un yüzüne bakmamıştı. Ne zaman yanına gelse bile şekilde uzaklaşıyordu. Boun yemekhanede karşısına oturmak istediğinde bile kalkıp başka yere geçmişti. Gerçekten Prem'i üzdüğünü düşünmüştü. Kız arkadaşı yanına geldiğinde her zamanki gibi koluna sarıldı.

"Bir sorun mu var Boun?"

"Prem bana kızgın sanırım. Kırdım sanırım onu."

"Prem Prem sürekli sıkıldım artık Boun. Onun yüzünden doğru dürüst konuşamıyoruz. Artık onunla görüşmeni bile istemiyorum."

Boun kızgın gözler ile sevgilisine baktığında ciddi olup olmadığını anlamaya çalışıyordu. Prem ile arkadaşlığını kesmesi söz konusu bile olamazdı. Onun kaç yıllık arkadaşıydı. Asla onsuz olamazdı.

"Saçma sapan konuşma. Prem den niye görüşmeyecekmişim?"

"Boun gerçekten ne konuşsak içinde Prem'de var. Benimle mi sevgilisin yoksa onunla mı belli değil."

Boun Prem olmadan bir hiçmişçesine yaşıyordu. Prem hakkında her şeyi bilen kendisiydi. Herkeste onu aramakta da üstüne yoktu.

Göz ucuyla diğer masada ki Prem'e baktı. Yanındakiler ile gülüp eğleniyordu. Kıskanmamış değildi. Fakat Boun'a bugün söyledikleri gerçekten ağır gelmişti. Çünkü haklıydı. Sırf sevgilisi var diye onu ekmek yanlıştı. O yüzden yanına gitmeye yüzü yoktu. Ama bir şeyden emindi. Onu düşünmeden duramıyordu.

Yanındaki kıza dönüp kolundan ayrılmasını sağladı. Düz bir ifade ile düşünmeden konuştu.

"Beğenmiyorsan gidebilirsin."

Boun'un dediklerini sindirmeye çalıştı. Ama Boun dediklerinde bir yanlış görmüyordu. Prem olmadan asla bir şey yapamazdı. O güneşse kendisi Ay'dı. Asla ayrılmamaları gerekiyordu.

Ayaklanıp bir cesaretle yanına gittiğinde Prem onu başta umursamadı. Fakat tepesinde dikilen uzun çocuğu görmemek imkânsız gibiydi. Prem ayaklanıp bahçeye çıktığında Boun onu takip etti.

"Ne söyleyeceksen söyle. Yemeğim yarım kaldı." Boun Prem'e biraz daha yaklaştı.

"Eskiden verdiğimiz sözü hatırlıyor musun?"

Boun 6 yaşındayken

Evlerinin önünde ikisi de oyun oynamak ile meşguldü. Biri arabası ile oynarken diğeri babasının aldığı bloklar ile ev yapmaya çalışıyordu. Prem bitirdiği evin çatısını da yerleştirip Boun'a göstermek için ayaklanmıştı.

"Boun evimiz bitti. Baksana nasıl~~"

Boun Prem'in yaptığı evin yanına gittiğinde alkışlamadan edemedi. Gerçekten çok güzel yapmıştı.

"Burada beraber mi kalacağız?" Prem biraz düşündü.

"Evet, Sen ben ve bir köpeğimiz. Çok güzel olmaz mı?"

"Ama sevgilimiz olursan ne olacak? Onlar da bizimle mi kalacak?"

Prem sorunun üzerine gerçekten kafa yormuştu. Sevgili olayını düşünmemişti. Onlara ayrı bir oda yapmamıştı.

"O zaman sevdiğimiz olduğunda birbirimize söyleyelim. Böylece yeni bir oda yapabilirim."

Boun o günü hatırladığında gülümsedi. O yaşta yaptıkları o evde beraber yaşamak isteyecek kadar çok seviyorlardı birbirlerini. Şimdi Boun anlamıştı. Asla başkası için Prem'i üzmek istemiyordu. Onsuz asla yapamaz gibi de geliyordu.

"Sevdiğimiz olduğunda söylemek için anlaştığımız zamanı..."