Maskeli Balo | GAY

14

Sınıfa girdiğimde çoğu kişinin gözü üzerimdeydi.

Şaşırmamıştım açıkçası. Onlar için şuanda çok cool bir oğlandım.

"La Eflal, ne işi var bu on ikilerin bizim katta."

Necip, sıramın üstüne otururken bana sorduğu soru ile içimden "başladık." Demiştim.

"Kanka ödevleri varmış onun için geldi." Dedim. Açıkçası Necip maldı. Dediğimi sorgulamaz ve inanırdı. "Anladım kankim." Sırada boş boş oturmaya devam ederken içeri giren matematikçi ile Necip kalkıp kendi sırasına geçti.

Hoca dersi anlatmaya başlarken bende düşünmeye başlamıştım.

Neydi onu bu kadar ben olduğuma inandıran şey? Abimin en yakın arkadaşı bile beni tanımazken o nasıl tanıyabiliyordu?

Oflayıp kafamı sıraya koydum. Abimle artık konuşmak benim için şarttı.

-----------

Eve geldiğimde elime telefonumu alıp abime mesaj atmıştım.

:Nerdesin

Abim: neden sordun

:Çok önemli bir şey oldu
Onu soracağım sana

Abim: kapıyı aç

Gördüğüm mesajla telefonu yatağa atıp aşa indim. Kapıyı açtığımda direkt salona girdi. Annem ve babam şuanda işte olduğu için rahat konuşabilirdik. Koltuğa oturduktan sonra bana baktı. "Evet, sorun ne?" Rahat bir tavırla sorduğu soru sinirlenmeme sebep olmuştu.

"Sorun ne mi?" Diye sessizce onun dediğini tekrar sorduğumda utanmadan başıyla onaylamıştı beni. "Evet, sorun ne Eflal bir şey var dedin geldim." Kafamı sallayıp güldüm.

"Ah, elbette bu sinirini anlıyorum. Sonuçta kim sevgilisinin yanından kardeşi için ayrılmayı ister ki değil mi?"

Salonda uzun süreli bir sessizlik oluştu. Anında gözleri beni bulurken ayağa kalktı. "Ne saçmalıyorsun sen?"

Sesindeki bariz şok öfkesinin önündeydi.
Güldüm bu haline yine. "Biliyorum diyorum. Beni baloda bırakıp sarhoş olmana sebep olan şeyi. Ya da o gün aslında kiminle olduğunu. Her şeyi."

Elleri yakalarımı kavrarken suratıma sinirle bağırmaya başladı. "Eflal canımı sıkma benim. Ne saçmalıyorsun lan sen! Kiminle olabilirim ben ya da seni niye bırakayım oğlum?"

Sabrım, gerçekten taşmıştı. O gün her ne kadar kırgınlığımı belli etmesemde koymuştu bana o yaptığı.

Önce "korurum seni" demiş sonra götümün üstüne bırakmıştı beni.

"Asıl sen ne saçmalıyorsun? Neden hala yalanlıyorsun bu olanları. Doğru işte biliyorum. Sen o Yalın denen oğlanla birliktesin, hatta o gün öpü-"

Sözümü kesen şey 'beni her şeyden korur, bana zarar vermez." Diye övündüğüm abimin tokatıydı.

Gözlerinin içine baktım kırgınca. Nasıl vurabilirdi ki bana? Hem de sırf gerçekleri söylediğim için.

Uzaklaştım ondan. Yaptığını anlamış üzerime doğru gelirken kafamı iki yanıma salladım.

"Gelme, istemiyorum."

"Bak Eflal, sinirliydim o yüzden vurdum. Ben sana hep vururum."

"Sen bana ilk kez biri için vuruyorsun. Ve sadece bu değil sen beni o gün bilerek bıraktın. Kendi isteğinle sarhoş oldun."

Sustu, sustum. Ardından yanında daha fazla kalmak istemediğim için odama doğru çıkmaya başladım.

Tam o sırada sesi durdurdu bedenimi. "Sana her şeyimi anlatmak çok isterdim Eflal. Ama tek bir şeyi anlattığımda soracağın 'neden?' sorusuna yanıt veremem."

Bedenimi merdivenlerden ters döndürüp sordum.

"Ne seni bu kadar korkutan? Benim o okuldan gelme sebebim bile açık sana tepki göstermemden korkmuş olamazsın?"

Yutkundu, gözlerimin içine bir süre bakamadı.

"Çünkü konu benle alakalı değil. Seninle Eflal, seninle alakalı her şey."

O gün, benim anlattığım şeylerin benimle alakasının ne olduğunu bilmiyordum.

Ama o gün, olayın sandığımdan daha karmaşık olduğunu çok net bir şekilde anlamıştım.

Selam, her ne kadar buraya güzel şeyler için yazmak istesem de ülkemizde meydana gelen depremler için gerçekten çok üzgünüm.
Ben, elimden gelen her yardımı yapmaya çalıştım ve eminim çoğunuz da bunu yaptı.
Umarım her şey daha iyi bir hale gelebilir ve enkaz altındaki herkesi kurtarabiliriz.
Umarım hepiniz şuanda iyisinizdir. Sizi çok seviyorum. Kendinize iyi bakın.