"Gözlerin çok tanıdık geliyor,daha önce tanışmadığımıza emin misin?" demişti kulağıma fısıldarken. Ne diyebilirdim ki düşman olduğun adamın erkek kardeşiyim mi?
Kafede oturmaya devam ediyordum ama sanki orada ben yoktum.
Şu konuyu çok iyi anlamıştım. Abime "söyle, ne alakası var bu konunun benle?" Demek çok kolaydı.
"Bir şey demeyecek misin peki?" Diye sordu kısıkça.
Okulda milletin ağzına sıçan (ki bir zamanlar benimde.) çocuk karşımda küçüldükçe küçülüyordu.
Ağzımı zorla araladım. "Ne diyebilirim bilmiyorum. Beklemiyordum böyle bir şey. Hatta nefret ediyorsun sanıyordum. Fakat şimdi bana beni sevdiğini söylüyorsun." Dedim.
Başını salladı "evet, haklısın. Sana böyle hissettiren benim. Ama beni anlamaya çalış Eflal. Ben o kadar kendimi suçlu hissettim ki sen okula geldiğinde sana bok gibi davrandım. Hatta sırf sevmeyi bıraktım mi diye Borana yumruk attırdım. Sonra sinirlendim Boranı dövdüm." Dedi
Şaşırmıştım. Aslında kafamı kurcalayan olaylardan biriydi ve onun bunu açıklaması hoş olmuştu.
"Peki, balodaki kişinin ben olduğuma nasıl bu kadar emindin?" En merak ettiğim soruyu sorduğumda gülümsedi.
"Bir ben senin her detayını bilirim. İki poşetteki peruğun aynısı baloda senin kafandaydı. " Dedi.
Açıkçası ikinci olasılığı tahmin ediyordum. Ama birincisi her ne kadar kabul edemesem de çok özel bir şeydi. Kafamı salladım ve onu onayladım. "Evet, bendim balodaki." Dedim
"Bildiğim için tepki göstermiyorum." Dedi, gülüştük.
"Eflal belki çok saçma gelir sana ama ben seni çok uzun zamandır seviyorum ve sevgim için de her şeyi yaparım. Yeter ki sen bana gel. Benimle olmak istediğini söyle." Dedi
Dediği şeylerin yoğunluğu altında ezildim. Çok zordu bir şey söylemek, yüzüne baktım birkaç saniye.
"Bak Arslan benden her ne kadar kesin bir cevap istesen de sana bunu veremem çünkü seni henüz tanımıyorum ve sadece dış görünüşün için seninle çıkmam. Bu çok adice." Dedim gözlerinin içine bakarken. Sebebini anlamadığım bir şekilde gözlerinin içi parlıyordu.
"Tabiki haklısın." Dedi
Önümde duran tatlıyı yemeye başlarken "Onur ve Mavi çıkıyor mu?" Diye sormasıyla ona döndüm.
"Çıkmıyorlar ama birbirlerini sevdiklerine eminim. " Dedim. Başını salladıktan sonra Mete'yi sordu. "Mete matematik hocasına mı aşık sürekli yan yanalar." Demişti
Bu dediğine büyük bir kahkaha attıktan sonra "hayır, Mete sadece ondan özel ders alıyor." Demiştim. Ardından ben ona "arkadaşların biliyor mu beni?" Diye sordum.
Başını salladı. "Onlar benim kardeşim onlardan bir şey saklamam." Demişti.
O sıra gözüme çarpan bedenle öksürmeye başladım. Arslan bir bokluk olduğunu anlayıp arkasını döndüğü vakit göz göze geldiği abim ile içimde koca bir siktir çektim. Hemen arkasından giren Yalın abi ile Arslana baktım.
"Tam arkamızda duran çıkış kapısından üç dediğimde koşmaya başlıyoruz tamam mı güzelim?" Dediğinde arkama baktım.
Çıkış kapısını görünce başımı salladığım vakit ayaklandı ve "üç!" Diye bağırdı tüm hızımızla birilerine vurarak koşmaya başlarken arkama baktım. Abim ve Yalın abi de koşuyordu.
O sıra elimi tutan Arslan ile gözlerimiz kesişti ve kolumdan daha sıkı tutup daha hızlı koşturmaya başladı.
Ara sokaklardan birine girdigimiz vakit beni bir binanın içine çekmişti. Camdan abim ve Yalın abiye bakarken oldukça keyifliydi.
Onlar ileri doğru koşmaya devam ederken eliyle bana çak yaptı. Eline vurdugumda kendini yere atıp soluklanmaya başladı.
Bende oturduğum vakit telefonuma bakmak için cebimden telefonu çıkardım ve mesajlara girdim.
Mavi'nin tonları
Mete:abi ben de keşke vursaydım şu pice Çok şanslı bu Eflal ha Bir hafta kafadan tatil
Onur: kes sesini Mete Mavi üzülüyor demedim mi
Mete: sorry kanki
Mavi: bakın bakın kedi buldum
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mete: e bu kedi halini bulmuş
Mavi: 🤭 Hadi gelin de sevelim
"E nereye gideceğiz şimdi?" Ayaklanırken soran Arslan ile sırıttım. "Tanıdık ve samimi bir ortama Arslancım." Dedim.
Anlayamadığı için suratıma bakarken gülmeye devam ettim.
