Abi acil!

Evet evet öyledir kesin

Öncelikle hepinize merhaba. Deprem ve bi kaç sebep dolayısıyla çok geç atıyorum bölümü. Kusura bakmayın. İyi okumalar.

•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

"Ya amına koyduğum biraz daha çık üstüme geberiyim burda onu istiyorsun galiba"

" Ne diyon olm ya sessiz ol az,daha güneş doğmamış nasıl uyandın"

"Changbin perdeler kapalı olduğu için içeri güneş girmiyor çünkü, saat 1 buçuk"

"Nasıl"

Changbin komidinin üzerinde duran telefona uzanıcakken kolu yetmedi ve yere yapıştı.

"Haha seni salak kalkmazsan üstümden öyle amele sümüğü gibi yapışırsın yere."

"Kes sesini be sabah sabah senin o karga sesini çekemem jisung"

Diyip yerden kalktı changbin.
Üstünde ki tişörtü çıkardı ve dolabına yöneldi.

"Ayıp ediyorsun yanlız herkes benim sesimi sever ben boşuna konservatuar okumuyorum"

Changbin dolabından aldığı üstü giyindi ve birini de hâlâ yatakta olan arkadaşına fırlattı.

"Çok konuşma da kalk hadi kahvaltı hazırlayacağım daha"

Changbin oda dan çıkıp mutfağa yöneldiğin de çok dan masanın donatılmış olduğu gördü.

"Vay vay vay nereye düştüm lan ben burası benim evim değil mi"

Diyerek cevrsinde bi tur attı changbin. Önüne döndüğünde nerden geldiğini bilmediği chaewon karşısında elinde bıçakla dikiliyordu.

Changbin elini kalbine koyarak iki adım geri attı.

"Eğuzubillahimineşşeydanirracim a-abicim sen-sen napıyon o elindekiyle"

Chaewon anlamadığı için kaşlarını çattı ve garip bi şekilde baktı karşısında ki changbine.

"Abimi doğradım şimdi de sizin yanınıza geliyordum. Uyanık degilseniz kesip atıcakdım boğazınızı."

Jisung oda dan konuşa konuşa çıkarken changbinin bedenine çarptı ve o da görüldüğü manzara karşısında bir bismillah çekti.

" Changbin bu duvarı hangi ara boyadın güzel olmu- BİSMİLLAH
Chae sen kafayı mı yedin güzelim o ne elindeki öyle"

İçerde ki bağırışmaları duyan chan mutfaktan çıkıp yanlarına geldi.

Changbin chanı karşısında görünce bi an dizlerinin bağı çözüldü. Neyse ki jisung vardı. Tam düşerken tuttu.

"Bang -cha-chan-"

Daha lafı bitmeden kendini jisungun kollarına bıraktı changbin. Az önce yaşadığı şeyin ne olduğu bi süre sindiremezdi artık.

"Lan lan ne oldu buna amına"

Chan jisungun kollarında bayılan arkadaşının bacaklarından tutarsak koltuğa yatırdılar.

"Valla bende bilmiyorum salona girdim changbin cheawon'a hayalet görmüş gibi bakıyordu."

İkili aynı anda chaewon'a baktılar.

"La ne valla ben bişey yapmadım küçüklükten beri korkak bu bilmiyonuz mu beni gördünce kaldı öyle"

"Neyse tamam bişey olmaz buna sen git salatalıkları doğra hadi o bıçağı da çok sallama birinin bi tarafına saplanıcak"