Abi acil!

Şaka Gibi

Hello

Sizi özledim 🤗

Eminim siz de bölümü özlemişsinizdir. Hadi bölüme geçelim o zamaannn

••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••

"Güle güle efendim yine bekleriz"

Jisung cafede ki son müşteriyi de yolladıktan sonra kapıda asılı duran yazıyı 'closed' olarak değiştirdi.

Ardından elinde ki tepsiyi kasaya koydu ve sandalyeye yayıldı. Ayak tabanları şişmişti ve minhoyu 1 dakika bile görememişti 4 saatte.

"Jisung-ah ben çıkıyorum yeji aradı hamsi yine evden kaçmış"

"Şu köpeğe hamsi diyip durma"

"Ne diyim glu glu mu diyim jisung. Hadi dikkat et kendine minhoyla kapatırsınız cafeyi"

"Tamam kardeşim gözün arkada kalmasın"

Ryujin araladığı kapıdan soğuk havayı içine çekerek çıktı. Ellerine vurarak köpeği hamsiyi aramaya başladı.

Jisung ise oturup düşünmeye başladı. Minhoyu hiç görmeseydi hayatı nasıl olurdu? Zaten bunların hepsi chan yüzünden gelmişti başına. Küçükken de hep başlarına iş açan kişi chan dı fakat chaewon kolayca işin üstünü kapattırdı.

Bu sefer ki biraz karmaşık dı fakat az da olsa işler yoluna girmeye başlamıştı.

İçinde çok keşke barındırıyordu jisung ama bunların hiç birinde de minho yoktu. Çünkü o da biliyordu ki boka saran hayatı o gelince adeta -daha fazla boka sararak- aydınlanmıştı.

"Ryujin! Şu kekleri sana dışarda bırakma diyorum! Beni dinleye-"

İçeri giren çocukla birlikte jisung da yayıldığı sandalyede oturuşunu düzeltti. Bir maç saniye süren sessizlik minhonun sesiyle kısa sürdü.

"Ryujin yok mu?"

"Hamsi kaçmış onu aramaya gitti"

Minho burnundan sesli bir nefes verdi. Jisung oluşan gergin ortam yüzünden yere bakıyor ve elleriyle oynuyordu. Minho ise hiç hareket etmeden ona bakıyordu.

"Sen üstünü giyin çık,ben kapatırım burayı"

Mutfağa gitmek için adımlayan minhoya karşıt jisung hızlı davranıp onun önüne geçmişti.

" Hyung biliyorum benden pek hazetmiyorsun, hatta sevmiyorsun ama lütfen biraz daha hissettirmez misin?"

Minho kurulan cümleyi komik bulmuş gibi 'hah'ladı. Bunu demesi isteyeceği son şeydi çünkü tekrardan eskiyi yaşamak istemiyordu. Ona da kendine yazık etmek istemiyordu.

Jisung aldığı tepki karşısında burnu sızlamaya başladı. Hayır ağlayamazdı. Şimdi olmazdı. Chaewonun omzuna saklamalıydı gözyaşlarını.

"Eve tek gitmeye korkuyorsan beni bekle. Sokağın başına kadar bırakırım ama sonra kendin gidersin."

"Eve gitmek istemiyorum"

Jisung sonunda tutamadığı gözyaşlarını salıvermişti. Başını minhonun göğsüne yasladı. Ağlaması şiddetlenirken zarzor çıkan sesiyle bi kaç cümle kurdu.

"Ben evimi istiyorum. Seni istiyorum minho. Yanlış bir şey mi yapıyorum. Senin istemediğin ne yaptım da benden bu kadar nefret ediyorsun?"