serendipity

015

Okula gelmiştik sonun da herkes değişik bir biçimde üçümüze bakıyordu ne olmuştu?

Okula girdiğimiz sırada telefonuma bir mesaj geldi.
Okul grubundandı okuldaki herkesin olduğu bir gruptu.

X: Changbin ve Bangchan sevgiliymiş ve Minho uzun süredir onlarda kalıyor

Y:Minhocum iyi misin küçüğüm

V:evet hatta geçen üçünü dışarıda yemek yerken gördüm Bangchan ve Changbin hoca çok yakındı Minho sürekli resimlerini çekiyordu.

H:ıyy cidden bula bula birbirlerini mi bulmuşlar

Sinirden dolan gözlerimi tutmaya çalışıyordum fakat Changbin anlamıştı neler olduğunu elimdeki telefonu aldı ve mesajları okudu...
Changbin okurken Chan da bakıyordu ikisi de birden şok olmuştu...

"Özür dilerim... "

"Saçmalama Minho ne özürü"

Okul müdürünün yaptığı anons ile bu haberi yayan öğrenci, Minho, Changbin ve Chan Müdürün odasına gitmişlerdi.

Changbin ve Chan koltuklara oturmuştu Minho ile öğrenci ayakta duruyordu.

Müdür ne kadar sert görünse de aslında anlayışlıydı bu konuşmayı öğrenciler karşısında yapmayacaktı.

"Evet Han seni bir kaç kere uyarmıştım bu grup hakkında gene bir şeyler yaymışsın okula"

"Özür dilerim efendim bu sefer yayan ben değildim bu durumu düzeltmeye çalışacağım ve bir daha böyle şeyler yaşanmaması için uğraşacağım"

"Özürünü benden değil öğretmenlerinden dile Han bu onların özel hayatı bizim karışma hakkımız yok ve Minho'dan da özür dilemelisin"

"Özür dilerim hocam"  Han Minho ya dönerek "özür dilerim" dedi.

Bu "özür" Minho için geçerli değildi onun en değerli iki meleği zarar  görmüşlerdi.
Bunun elbette bir hesabı olacaktı.

Müdürü odasından çıkmışlardı herkes şaşkınca ve merakla bakıyordu.
Nöbetçi öğretmenler tüm öğrencileri dağıtmıştı Changbin ve Chan Minho ile konuşmak istediler.

"Bak güzelim lütfen kavga etme sana ne derslerse tamam de geç lütfen Minhom"

"Yada sen direkt benle sorununuz var sa Changbin babam ilgileniyor de"

Minho gülümsemişti. Changbin Minho'nun yanağından bir makas almıştı.
Chan'da saçlarıyla oynuyordu.

"Çıkışta ikinize de süprizim var"

Changbin ikiliye göz kırpmıştı.
Ve zil herşeyi bozmuştu.

"Binnie bizide söyler mısınn? "

"Hayır küçüğüm bu bir süpriz"

"Peki sizleri seviyorum. Herşey için özür dilerim"

"Bizde seni seviyoruz özür dileme bir daha"

"Tamamm"

Koca koridor üçlüyü ayırmıştı.
Minho derse girmişti en arka köşede oturan çocuğa gözlerini dikmişti.
Senden nefret ediyorum Han

Han'da sürekli göz göze geliyordu ne kadar çok istemese de.
Minho önüne dönüp meleklerine verdiği sözleri hatırladı ve kendini sakinleştirdi.

Öğle arası zili çalmıştı. Sınıfın çoğu dışarıya çıkmıştı. Minho sınıfta kitap okumaya karar vermişti.

Önünde bir karaltı hissetti.
Kafasını kaldırdığında Han'ı gördü.

"Bana bakmayı keser misin? "

"Gözlerim etrafı görmek için var ve sende etraftasın maalesef"

"Minho bak özürümü diledim zaten uzatma"

"Peki paşam başka? "

"Dalga geçme ve bana bakma"

"Dilediğin özürü ne yaparsan yap benim şahsen hiç umrum da değil"

"Ah seninle uğraşacak vaktim yok"

"Ay beyim lütfen bana zaman harcayın aptal herif"

Han yerine geçmişti. Minho inatla ona bakıyordu. Telefonuna gelen bildirim ile hemen telefonuna sarıldı.

"Minho bir sorun yok demi? "

"Hiç bir sorun yok Channie"

"Sevindik:) "

Cidden attığım her adımı hissediyorlardı.
Telefonu gülümseyerek kapadım.
Kitabıma döndüm.
Arada bakışladım Han'ı buluyordu sırf sinir olsun diye daha uzun süre bakıyordum.

_______________________________

Selam dostlarım
Nasılsınız?
Umarım iyisinizdir....
Uzun zaman oldu bölüm atmayalı özür dilerim...
Lütfen kendinizi üzmeyin kendinizi sevin...
Üzmeyin üzülmeyin♡♡♡♡♡