Author's Note:
Omg! May nagbabasa pala neto. 50+ views. Hi sa mga nagbabasa! Kaway kaway! Hahaha! At dahil natuwa ako (mababaw kaligayan ng author) mag u-update ulit ako.
***
ANGEL'S P.O.V
*Boogsh!*
"Oh sh*t. Damn it!" At onte-onte akong nakaramdam ng pagka hilo.
Any moment mahihimatay na ako.
And then everything went black.
"Oh, gising ka na pala." May narinig akong boses.
Medyo malabo pa paningin ko, pero nag a-adjust naman yung mata ko ng pa onte-onte. Hanggang sa lumiwanag na yung paningin ko.
"Bakit ako nandito?" Tanong ko sakaniya.
By the way siya pala yung lalakeng tinadyakan ko na ubod ng puti. Si Ivan ba yun?
"Eh kasi tumatakbo ka non tapos nagka-banggaan tayo. Siguro sa lakas ng pagka tama mo, ayun nahimatay ka." Ngitian niya ako, yung ngiting mapupunit bibig mo.
"Tsss. Eh bakit ka nandito? May klase diba?" Yeah. Hindi ako nakapasok kanina.
"Binantayan kita! Hehe." Okay...?
"Tsss. Ayos na ako." Sabi ko sakaniya.
"Kumain kaya muna tayo? Gutom ka ba? Gutom na ako eh. Hehe." Ang kulit naman nito! Tsss.
"Hindi." Sabi ko.
Bigla namang tumunog yung tiyan ko, senyas na gutom ako.
"Sabi ng tyan mo gutom ka daw eh! Hahaha! Tara! Libre ko?" Well, gutom na din naman ako.
"Tsss. K." Sabi ko sakaniya. Try mo sayo.
At bigla bigla nalang niya akong hinila at tumakbo papuntang canteen.
Kasalukuyan kami kumakain ngayon. Alangan, canteen eh. Try niyo tumae. (A/N: Pasintabi po sa mga kumakain. Jusme Angelice. Umayos ka nga!) K.
Nag kwento siya tungkol sa sarili niya. Wala naman akong pake, kaya tinuloy ko nalang pagkain ko.
"Ikaw? Magkwento ka naman tungkol sa sarili mo." Close ba tayo? Tsss.
"Hindi tayo close." Sabi ko sakaniya. With cold voice, as usual.
"Edi...ummm...bestfriends? Hehe!" Inabot niya sakin kamay niya at ngumiti.
Aish! Nakakainis! Tsss! Muka namang mabait. Bahala nanga! Ang kulit eh.
Inabot ko kamay ko sakaniya at nakipag hand shake.
"Well pano ba yan bestfriend! Kwento na dali!" Tsss. K.
Ayon nagkwento ako tungkol sa buhay ko, at tungkol dun sa past relationship ko.
"Ahh...kaya naman pala!" Huh?
"Kaya naman pala ano?" Pag tataka kong sabi.
"Kaya naman pala ganyan ka." Ahh.
"Ahhh. Siguro?" Sabi ko naman.
"Masakit yung ginawa niya ah! Kung ako pag nandon ako sasapakin ko yun!" Sabi niya with action pa na parang nakikipag boxing. Baliw ata to eh? Tsss.
Bigla naman akong mapayuko, kasi naalala ko nanaman yung nangyari.
"Hayaan mo na. Makaka move on ka din balang araw." Sabi niya sakin.
"Siguro nga? Sana nga. Haysss." Mapapa 'hays' nalang ako eh.
"A-ahh. Ehem. Yung ano." Nakahawak pala siya sa kamay ko! Aish!
"Ano? Bakit?" Tanong niya sakin.
"Yung kamay mo." Tapos binigyan ko siya ng poker face.
"A-ahh. Ehh. Sorry. Hehe!" Tapos nag peace sign siya. Tsss.
"Ako nalang mahalin mo. Hindi kita sasaktan." Wtf?! Creepy as f*ck men!
"Ha? Ano?" Nagkunwari nalang ako na hindi ko narinig yung sinabi niya. Atsaka baka pinagtritripan lang ako ng weirdo na 'to.
"Wala! Tara na pasok na tayo!" Sabi niya saakin sabay hinila niya ako para pumasok ng classroom. Ano gusto niyo? Sa cr? No.
BINABASA MO ANG
Heartbreak Girl
RomanceAng hirap pag nawala sayo yung mahal mo. Nakakalungkot, masakit, nakakamiss, at nakakabaliw. Bakit ganon? Pagkatapos nila dumating sa buhay natin, atsaka tayo iniiwan kung kaylan sobrang mahal mo na siya?