Bir Yokoluş Hikayesi

Bölüm 2

Çaresizlik en kötü şeydi o an donup kalıyordun napıcağın hakında hiç bir fikrin olmaması çok kötüydü.

Ben-"Ne denmek hayır"

Annem -"Sana ne dedi abin"

Annemin elleri ayakları titremeye başlamıştı ve bu durum benim daha da korkmama sebep olmuştu.

Ben-" Bugün okul çıkışında arabayla eve gelmicem gibi bişey söylemişti'

Annem-" Tamam şimdi sakin olalım ve arayalım"

Annem telefonunu çıkartı ve 3 5dk telefona baktı sonra kulağına dayadı
telefon çaldı çaldı ve yine çaldı ama açan olmadı. Her çalışında annemin gözündeki korku çoğalıyodu.

Alper telefonu açmayınca belki mesajlara bakar diye hemen mesaj atım tabi ki bir tane değil eli tane ama bakan olmadı benim de aklıma Alperin en yakın arkadaşı olan Samete yazmak geldi.

"Bizim Çoçuk" kişisi

Ben-"Samet Alper nerde haber alamıyoruz"

Ben-" Sametttt"

Ben-"Alper senin yanındamıı"

Samet bir kaç dakika sonra çevrim içi oldu.

Bizim Çocuk-"Evet burda telefonunun sesi kapalı galiba'

Bizim Çocuk-"Ama pekte iyi değil kafayı buldu "

Okuduklarımı görünce hemen anneme söyledim.

Annem-" Nerde olduklarını sor"

Tamam anlamında başımı salladım ve yazmaya başladım.

Ben-"Samet şuan nerdesiniz"

Bizim Çocuk-"Herzaman ki mekanda"

Annem-"Yaz hemen almaya gidiyorum"

Ben -"Samet annem Alperi almaya geliyor"

Bizim çocuk-"Tamam"

Annem aceleyle çıktı.Bende odamı gidip yatağıma oturup kendimi sakinleştirmeye çalışıyordum ama olmuyor çünkü Alper hiç böyle olmazdı o her zaman mutlu ve neşeli olan şuan böyle olması beni hem üzüyor hemde korkutuyordu.

Yine düşüncelerime dalmışken kıyafetimi değiştirmediği mi fark etim ve hemen rahat bir şeyler geçirdim üstüme.

Bir kaç dakika sonra kapının sesini duydum ve koşarak kapıya indim. Kapıyı açtığımda Alper çökmüş gibiydi. Annem onu taşıyamıyordu hemen anneme yardım ederek Alperi odasına götürdük .Annem Alperi duşa sokarken bendende kahfe yapmamı istedi bende acele ile Alpere sevdiği gibi güzel bir kahve yaptım.Annem abimi duştan çıkarınca kahvesini içirip onu yatırdı.

Artık benimde ayakta kalıcak mecalim kalmadığı için bende odama gidip yatağımın içine girdim. Uykuya dalmıştim ki bir gökgürültüsüyle uyandım ve telefondan saatin kaç olduğuna baktım ki saat 9 olmuş. Abimi merak ettiğim için onun odasına çıktım.Yatakta yatmış elinde telefon vardı.

Ben-"Napoyon be olum"

Alper-"Oturuyorum be kızım"

Kıkırdayım yanına gitim kayması için onu itirip yanına oturdum.

Ben-"Korkutun be olum"

Alper-"Bişey yapmadım ki sadece biraz kafan doluydu boşaltmaya gittim"

Ben-"Anneme haber vermeden mi"

Alper-"Kafamızda tam bir yer yoktu ve söyleseydinde izin vermezdi"

Ben gülerek ona baktım ve.

Ben-"Abartma evet annem bazenleri katı olabilir ama sana izin verirdi"