Aile Mi?!

Bölüm 2

Yine aç bir şekilde güne gözlerimi açmıştım. Dün gece çalışırken uyuyakalmışım.

Her ne kadar bana aç aç çalış diye ceza verselerde zaten aklıma girmeyen bilgiler bu sefer hiç girmiyordu.

Ne yaparlarsa yapsınlar umrumda bile değil. Tek istediğim şu üniversiteye gidip burdaki herkesten kurtulmak.

~•~

Üzerimi giyinip kahvaltı için aşağı indiğimde herzamanki gibi ilk onlar sofraya oturmuşlar kahvaltılarını ediyorlardı. İstemeye istemeye yanlarına gidip masadaki yerimi aldım.

Sanırım akşamki olay hakkında konuşmayacaklardı. Konuşmalarda en fazla akıllanıp akıllanmadığımı sorarlardı o kadar.

Hızlıca kahvaltımı bitirip okula gitmek için masadan kaldım. Sandalyemin yanına koyduğum çantamıda sırtıma takıp hızla oradan uzaklaştım.

Okulda yine hiçbir şey olmamış gibi davranmam gerekiyordu. Mutluymuşum ve hiçbir sorunum yokmuş gibi.

~•~

Düşünerek yolda ilerlenken dünkü gibi takip ediliyormuş hissine kapılmıştım. Arkamı dönüp baktığımdaysa yine kimseyi görememiştim. Acaba delirmeye mi başladım. Çünkü eğer deliriyorsam, ki bu çok mümkün, bir doktora görürsem iyi olacaktı.

Biraz daha yürüdükten sonra omzuma hızla birinin çarpmasıyla yere kapaklandım.

"Yavaş be önüne baksana, kör müsün?!"

Kim bu beni göremeyip yere kapaklanmama sebep olan hıyar?!

Kafamı kaldırıp baktığımda dünkü çarpıştığım çocuğu görmekle şok olmuştum. Yine mi bu?!

"Ne o bağımlılık mı yaptım bana çarpıp duruyorsun?!"

"Çok yavaş yürüdüğün için çarptım. Ee birde kısa olunca göremedim seni pardon."

Birde benimle dalga geçiyordu ben bu çocuğu geberterim. Dün bir bugün iki. Hayır alıp veremediğin ne benimle kardeşim. Bir git işine ya!

"Hem suçlu hem güçlü! Senin benimle derdin ne ya söylesene sen bi! Hayır ne terdin varsa söyle de hesaplayalım!"

Aferin kız Ceylan! Böyle devam.

"Yakında öğrenirsin güzelim merak etme."

Göz kırpıp benden uzaklaşmaya başlamıştı.

Güzelim derken.

Ne oluyor ya? Hayır şuan bu duyduğum kelimeyle beyin fonksiyonlarım iflas etmiş durumda da. E tabi normal olarak iflas ederler, böyle şeyler duymaya alışık değil canım fonksiyonlarım benim.

Hâlâ daha yerde olduğumu farkedince hızla ayağa kalkıp üzerimdeki tozları silktim ve okula yürümeye devam ettim.

Kimdi acaba bu çocuk? Sahi okulda ilk defa gördüm ben bu çocuğu, üstelik çocuk liseyi gidemeyecek büyüklükte duruyordu acaba sınıfta falan mı kalmıştı?

Neyse ne banane. Şimdi elalemin çocuğunu düşünemeyeceğim.

~•~

Sınıfa girip kankamın yanındaki yerimi oturmuştum. Dersimiz tarihti ve 4 saat boyunca da tarih dersi vardı. Hangi insafsız bu dersi arka arkaya koyduysa artık, Allah onu bildiği gibi yapsın. Hoca gelene kadar bugün ve dün nolduğunu kankama anlatsam iyi olacaktı.

"Kız Nisa sana anlatmayı unuttum bak ne anlatacağım."

"Yine ne oldu?"

Sanki her zaman bir şeyler yapıyormuşum gibi sormasan olmaz mıydı acaba?"