Aile Mi?!

Bölüm 6

Biri bana bunun bir rüya olduğunu söylesin lütfen. Koltukta oturan çocukla beraber toplam 6 erkek ediyorlar. Birisi bana lütfen onlarla bir bağım olmadığını söylesin.

Ben şaşkın bir şekilde onlara bakarken annem hanım da söze girdi.

"Evet kızım sırasıyla ikinci abin Emre, üçüncü abin Oğuz, dördüncü abin Cenk, üçüzün Mete ve Mert son olarak da kardeşin Barış."

"Ne?!

"Ha bir de en büyük abin var Demir, o şuan yurt dışında ama senin haberini alır almaz hemen gelecekti. Tabii bizimkiler söylediyse Demir'e"

Bunu dedikten sonra haber verdiler mi diye öldürücü bakışlarla diğer çocuklara baktı. Hepsi demek annem hanımın demek istediğini anlamış kimse umursamıyormuş gibi ona bakmak yerine başka yerlere bakıyor veya başka şeylerle ilgilenmeye başlamıştı. Bunu gören annem hanım biraz sinirlenmiş olacak ki alnını sıvazlamaya başladı.

"Biliyordum böyle olacağını. Biriniz bile haber vermez mi ya?"

"Dün gece aniden olmuş olanlar ama anne, e malum bizde uyku sersemi hiçbir şey aklımıza gelmedi ki."

Bunu masumlaştırarak bence annem hanıma yediremezsin üçüz kardeş.

"Bahane falan kabul etmiyorum Mert. Hemen biriniz Demir abinizi arayıp haber veriyorsunuz. Bekliyorum."

Hepsi oflaya puflaya kim arasın diye aralarında bakışmaya başladılar. En sonunda birisinde karar kılmış olacaklar ki bakışmayı kesmişlerdi. Birkaç dakika sonra Mete telefonunu eline alıp Demir abisini aramaya başladı.

"Anne açmıyo abim telefonunu."

"Bir şey olmaz çocuğum sen aramaya devam et."

Mete oflayarak tekrar arama tuşuna bastı. Hâlâ telefonunu açmamış olacak ki gözlerini devirerek telefonu kapattı.

"Anne açmıyor işte telefonu mesaj atarım ben baktığı zaman geri döner bana."

"İyi bakalım öyle olsun."

Konuşacak hiçbir şey olmadığından herkes sus pus bir şekilde oturup birbirlerine bakıyordu. Benim meselemi ne zaman anlatmaya başlayacaklar acaba. Biraz daha beklemekten zarar gelmez sanırım.

Birden annem hanımın aklına gelmiş olacak ki bana bakmaya başladı.

"Herkes burada toplandığında göre bir şeyler söylemek istiyorum. Bildiğiniz gibi dün gece kardeşinizi bulduk. Tanışmamız biraz kötü bir zamana denk gelse de ben yıllardır aradığım kızımı bulduğum için çok mutluyum. Bildiğiniz üzere hiçbirimiz doğru düzgün birbirimizi tanımıyoruz ama eğer kardeşimiz bizimle kalmaya devam etmek isterse - ki biz, babanızla kalmasını canı gönülden istiyoruz - zamanla tanışıp kaynaşabiliriz."

Annem hanımın bu mantıklı konuşmasına hak verdiğimi belli etmek için başımı hafiften salladım.

Sahi ben burada kalmaya devam edecek miyim? Bu konu hakkında ne düşünüyorum, aklımdan geçenler ne? Bunları bir etraflıca düşünüp karar vermeliyim. Sonuçta buradaki insanları tanımıyorum, kurallarını bilmiyorum ve en önemlisi bana diğer ailem gibi kötü davranmayacakları ne malum? Gerçi dün akşam ve bugün bana seslenişleriyle ve nazik davranışlarıyla kötü davranacak gibi durmuyorlar ama ne olacağı belli olmaz. Temkinli olmakta fayda var.

"Bunlardan önce çok daha önemli bir konumuz var. Eminim ki dün akşam bebeklik resimlerini görmene rağmen aklından hâlâ nasıl senin ailen olabildiğimizi ve nasıl senelerce başka bir ailede büyüdüğün geçiyordur. Sana bunu konuyu fazla uzatmadan anlatacağız."