Açık Yaralar Resitali

Kıraç

🕯️

Büyüdükten sonra küçükken dinlediğimiz masallar saçma ve komik gelmeye başlardı. gerçekten içinden ders çıkarmak için mi yoksa sadece hemen uyumam için mi geçiştirilen hikayelerdi bunlar? Bana hiç bir zaman annem masal okumamıştı. Çok istemiştim çünkü küçüklüğümden beri gelen bir uyku problemim vardı belki annem masal okursa çözülür diye bekledim her zaman annemden. Ama hiç bir zaman okumadı bana masal. Uyku düzenimde hiç düzelmedi.

Babam. Babam kim bilmiyordum zaten. Hayatımda hiç görmemiştim. Adı nedir,nerde yaşıyordur,neleri sever hiç bilmiyorum annem kendimi bildim bileli sabahın altısında evden çıkar hep gece yarısından sonra geri gelirdi. Annem çapkın bir kadındı. Birlikte olduğu erkek sayısı belirsizdi. Bu yüzden babamın hangisinden olduğumu hiç bir zaman bilemedi. Bilmek içinde uğraşmadı zaten.Kısacası ben hayata tamamen yanlışlıkla gelmiş bir çocuktum.

Annem başından beri cocuk istemeyen bir kadınmış o gece korunmayı unutmuş ve sonrası hamilelik. aldırmak istediğinde ise ben çoktan dört aylık olmuşum bile her zaman düşürmeye çalışmış ama ben hep direnmişim yani nasıl olduysa öldürememiş beni. Doğduğum günden beri anlamasam da her gün cehennemi yaşıyormuşum ben zaten.

Beni her gün eve kilitleyip giderdi ve evden kaçmamam için beni uyarırdı "kaçarsam boşuna yalana başvurma anlarım ben" derdi. Başlarda hiç çıkmazdım evden ev işlerini yapardım. Evi toplardım,temizlik yapardım. Evimiz geniş ve güzeldi. Odamı annem çok güzel döşemişti. Çok iyi bir gözlemciydi hakkımda her şeyi bilirdi neyi severim neyden nefret ederim en sevdiğim rengi hangi şarkıları sevdiğimi... Renkli oyuncaklar sevip pembeyi hiç sevmediğimi bildiği gibi.

Ve en çokta vişneyi çok sevdiğimi bilirdi. Bu yüzden eve her geldiğinde bir paket vişneli kek ile gelirdi. Hala tadı damağımdadır o kekin keskin vişne oraması hayatımda gördüğüm en güzel şeydi. Bunu neden yapardı bilmiyorum. Beni umursamazdı hep ama çokta iyi tanırdı o kekler bir özür olabilir miydi? Yoksa gerçekten çocuk mu kandırıyordu her seferinde? Hani bebekler sussun diye anneleri ağızlarına emzik verip sustururlardı ya benimki de o misaldi sanırım. Sus payı... Bunun cevabını hiç bir zaman bilemeyeceğim. Ama hep annemin özür olarak getirdiğine inandırmak isteyeceğim kendimi.

Saat gece yarısı olduktan sonra siyah koltuğa oturur bir mum yakar kapıdan girişini beklerdim. O geldiğinde de mumu söndürürdüm karşıma geçip oturup ilk önce yanağıma bir öpücük kondururdu yanağımda o sürdüğü kan kırmızısı rujunun lekesi çıkardı. Silmek istemezdim hiç bir zaman her gece geldiğinde hep oradan öpsün ve orada biriksin isterdim hep ve hiç bir zaman yıkamayayım isterdim belki o zaman annemin bana olan sevgisini hep hissedeceğim bir şey kalırdı yüzümde. İnsanlar dövme yaptırırdı benim dövmem de o olsun isterdim her zaman. Ama her sabah kalktığımda yanağımdaki iz gitmiş olurdu.

Öpücüğünü kondurduktan sonra siyah topuklu ayakkabılarını çıkarıp üstüne parlak siyah geceliğini giyip yüzüne çok yakıştığı makyajına silerdi. Bazen oturur televizyon izlerdik bana gidip yatmam gerektiğini söylerdi ama umursamazdım sabahları çünkü yanımda olmuyordu. Bazen evde birlikte yemek yapardık pizza mesela o hamuru acardı ben malzemeleri koyardım üstüne. O beğensin diye hep her seyin en iyisini yapmaya çalışırdım evi pırıl pırıl yapardım her defasında okula başladığım zaman sınıf birincisi olmuştum tebrik etmeyi bırak bir kere gülümsemezdi bile bana saçımı bir kere bile okşamamıştı. Okuldaki veli toplantılarına da gelmezdi zaten.

Okuma yazma öğrendikten sonra evdeki bütün yemek kitaplarının içinden geçer ve yeni yemekler öğrenip onları denerdim. Çoğu kez batırırdım her şeyi az kalsın bir keresinde evi dahi yakıyordum. Bu yüzden dirseğimde kocaman bir yanık izi vardı.