Bardan Arat'ın beni sürüklemesiyle çıkmıştık. Ve ben şu an koltuğun kenarına sinmiş annemle babamın gelmesini bekliyordum. O da oturduğum yerin çaprazına oturmuş öylece bana bakıyordu.
Bunu anneme açacağından hiç şüphem yoktu. Onun zeki olmasından nefret ediyordum. Zekasına hayran olmama rağmen nefret ediyordum işte.
Ayaklarımı kendime çekip kollarımı etrafına sardım. Başımı da dizlerimin üstüne koydum. Ona bakmıyordum ama onun bana bakması rahatsız ediyordu.
"Gözlerini çeker misin üstümden." Bir şey söylemeyip gözlerini kapı sesine çevirdiğinde bende yerden kaldırdım bakışlarımı.
Annem kapıdan girdiğinde arkadan gelen babam bir şey fısıldamıştı kulağına ve buna kahkaha atan annem başını çevirdiğinde Arat'ın gözünün içine bakmıştı. Arat hızla ayağa kalktığında gözlerim büyümüştü ve bende hızla ayağa kalkmıştım.
"Hoşgeldiniz, geceniz iyi miydi?" Arat'ın imalı konuşması annemi rahatsız etmiş olacak ki yüzünde sadece bir tebessüm kalmıştı. "Arat, imalı konuşmalarını kendine mi saklasan oğlum?"
"O zaman başka bir şey konuşalım?" Öylece Arat'a bakarken, konuşulanları dinlememek için Ateş'in bana öğrettiği şarkıyı mırıldanmaya başladım.
Shawty gözlerin alev gibi
İçimi yakar kül olurum sana
Sensiz hiç bir şeyin bir anlamı yok gibi
Yüzüm hiç gülmez olmazsan yanımda...
Gözlerimi kapatıp koltuğun ucuna yavaşça kendimi bıraktım. Gözlerim dolu doluydu ama akmaması için elimden geleni yapıyordum.
Olmazsan yanımda düşünmek istemem
Sensiz bir dakika daha geçmez çünkü zaman
Cennetinde hapsoldum kurtulmak istemem...
"Anneciğim," annemin ellerini yüzümde hissettiğimde yanaklarımdan aşağıya süzülen yaşları sildi. "Ne oldu?" Annem yüzüme bakıyordu ama benim gözlerim kapalıydı. Yüzündeki, küçüklüğümde Arat'ın beni yere ittiği zaman telaşlı ifadesi belirmişti emindim.
"Babamı özledim." Fısıldayışım annemin bana sarılmasına sebebiyet verdiğinde bir hıçkırık koptu dudaklarımın arasından.
"Arat, sen mi bastın Balerya'nın yarasına?"
"Baba saçma saçma konuşma. Ben insanların yarasıyla oynayacak biri değilim!" Yerimde sıçrayıp anneme o sıçramayla daha çok sokuldum.
"Beni babamdan başka kimse sevmiyor. Kimse de sevmeyecek." Diye fısıldamıştım. Anneme ilk defa ağlarken böyle sayıklıyordum.
"Olur mu annem. Ben seviyorum seni. Benden başkaları, babandan başkaları da sever seni, deme öyle." Başımı iki yana sallayıp, "İstemiyorum sevmelerini!" Diye bağırdım.
Arat'tan...
"Ben severim seni."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kendimi Buldum/Texting
Casuale"Kendimi kaybettiğimde sende bulmaktan hep nefret ederdim. Ama artık çok seviyorum bunu." Derin bir nefes aldım ve gözyaşlarıyla ıslanan yüzümü göğsüne gömdüm. "Kendimi buldum, seni kaybettim. Özür dilerim." Hikayemiz bittiği için kendimden nefret...
