Yaver" Siz...siz şubeye yeni gelen komiser değil misiniz? Songül hanım değil mi?"
Sadi şaşkınlıkla bir Songül'e bir
Yaver' e bakıyordu.
Songül " Evet Yaver komiserim."
Sadi " Sen polis miydin? Neden söylemedin?"
Songül " Evet polisim. Konusu açılmamıştı o yüzden. Sen de mi polissin? (Songül bir şey hatırladı) Evet sen de polissin. Melis Hanım' in dilinden düşürmediği kişi sensin galiba. Sadi de Sadi. Ne çok seviyormuş sizi."
Yaver Songül'ün kıskandığını görünce gülüp abisinin koluna dokundu.
Sadi" Evet ben de polisim. Başkomiserim orada. Daha doğrusu başkomiserdim. 4-5 aydır yoktum.( Songül'ün gözüne bakarak devam etti konuşmaya.) Artık gelirim bundan sonra." dedi.
Songül " Bence de gel. Çünkü sevgilin 1 haftada beni bıktırdı. Sürekli sen. Gel de sussun artık kız da." Songül bunları söylerken parmaklarıyla oynuyordu.
Sadi ve Yaver birbirlerine bakıp gülümsediler. Sadi Songül'ün kendisini kıskandığını düşünürken sevgilisi olmadığını söylemeyi unuttu. Yaver hemen konuşmaya başladı.
Yaver" Yenge ( ikisi birden Yaver' e şaşkın gozlerle baktı. Songül utanıp kızarmıştı.) Yani abla şey.. Songül komiserim"
Songül sözünü kesti. " Abla diyebilirsin Yaver."
Yaver " Tamam abla. Sadi abimle Melis komiser sevgili değil."
Sadi söylemeyi unutmuştu. Hemen kendine gelerek başını salladı. "Evet değiliz. Sevgilim değil o. Yani kimse sevgilim değil."
Songül gülümsedi. " Peki tamam. Kahvaltıya geçelim mi çaylar soğudu." Songül mutfaktaki masaya geçti. Yaver ve Sadi birbirine baktı.
Yaver" Abi hayırlı olsun. Hoşlanmaya başlamış gibisiniz ikinizde."
Sadi önce kızar gibi baktı sonra gülümsedi.
Sadi" Yaverim daha bir şey belli değil. Dün 1 bugün 2."
Yaver " öyle deme abi. İlk görüşte aşk denen bir şey var. İkinizde gözlerinizin içi parlıyor birbirine bakarken." diyip mutfağa geçti.
Sadi gülümseyerek öylece kaldı sonra başını sallayıp kendine geldi. Songül'ün telefonu kanepenin köşesinde duruyordu. Telefonun ışığını görünce telefonu eline aldı.
Sadi" Canım? Kim acaba? Sevgilisi var galiba. Yaver bir de hayırlı olsun diyor."
Sadi canı sıkkın bir şekilde mutfağa geçti. Yaver ve Songül sohbet ederek Sadi'yi bekliyorlardı. Sadi elindeki telefonu Songül' e uzattı. Derin bir nefes aldı.
Sadi " Canın arıyor." dedi. Songül telefonu eline aldı.
Songül " Müsaadenizle açayım." deyip mutfağın köşesinde telefonu açtı.
Melike" Alo abla nerdesin ya aklım çıktı sana bir şey oldu diye."
Songül " Tamam canım sakin ol iyiyim ben."
Sadi canım dediğini duyunca yutkundu.
Melike" Nasıl sakin olayım ben nöbetteydim ben sabaha kadar biliyorsun. Dün 1-2 kere aradım. Uyumuşsundur diye bir daha aramadım. Sabah geldim evde yoksun."
Songül " Melike, tamam canım iyiyim ben. Küçük bir olay oldu ben bugün gekicem zaten sakin ol."
Sadi derin bir nefes aldı. " Kızı canım diye kaydetmiş bend e sevgilisi diye düşündüm. " diye kendine kızdı.
Melike" Abla neredeysen geliyim ben yanına."
Songül " Yok canım ben gelirim. Sen nöbetten çıktın zaten dinlen uyu. Öpüyorum seni" diyip telefonu kapattı. Masaya geçti.
Derin bir nefes alıp verdi.
Sadi" Songül iyi misin? Bir sorun mu var?"
Songül" Yok. Arkadaşım Melike. O da buraya benimle geldi. Organizede komiser. Bana ulaşamayınca korkmuş. Benim gitmem gerekiyor."
Sadi" Tamam şimdi sesini duydu. İyi olduğunu biliyor. Ben de bugün evime gidicem artık. Beraber gideriz istersen. Zaten arabanın tekeri patladı."
Yaver gulümseyerek Sadi'ye baktı.
Demek 4- 5 aylık izin şimdi Songül için bitiyor diye düşündü.
Songül" Tamam olur. Benim daha o arabayı aldırmam lazım."
Yaver " Ben aldım abla arabayı abim söyledi gece. Yapılıyor araban. Yapılınca organize şubenin önünde olur.
Songül " çok teşekkür ederim Yaver. Tabi ki sanada cok tesekkur ederim Sadi. "
Sadi gülümsedi." Rica ederiz hadi çay soğumasın." Dedi yemeğe başladılar.
Sohbet ediyor gülüşüyorlardı. Yaver nasıl tanıstıklarını sordu.
Sadi ve Songül dün gece olanları Yaver'e anlattı. Kahvaltıdan sonra Sadi Songül'ü odaya dinlenmesi için yolladı. Sadi ve yaver mutfagi topladılar.
Menengiç yapıp odaya Songül'ün yanına oturdular.
Songül" aaa menengiç off cok severim."
Sadi "evet cogu kişi sevmez."
Songul buruk bir gülümsemeyle
" Babamla içerdik hep " dedi.
Songül ün gözlerinden 1 2 damla düştü istemsizce.
Sadi ve yaver birbirlerine baktı. Sadi birden Songül'ün yanağındaki gözyaşlarını sildi. Songül Sadi'ye baktı. O sırada Sadi de Songül'e bakıyordu. Göz göze geldiler.
Sadi " Ağlama lütfen. Sana gülmek çok yakışıyor. Hep gül komiserim. "
Songül gülümsedi.
Yaver " vıyyy, ne güzel sözler abi. Ben gideyim artık."
Sadi elini Songül'ün yanağından çekti. Yaver'in ensesine vurdu. " sus la "
Songül " sadi biz ne zaman gideriz ?"
Sadi " aksama gideriz. İşin varsa hemen hazırlanayım öyle gidelim. "
Songül" işim yok. Melike çok korktu ya o yüzden sordum. "
Sadi " tamam akşama doğru gideriz. "
Yaver izin isteyip gitti.
Sadi" Songül ben eşyalarımı hazırlıyım. Yemek yer öyle gideriz olur mu? "
Songül " olur da sen burada yaşamıyormusun?"
Sadi " buraya sık sık geliyordum özellikle 4 5 aydır. "
Songül" neden ? Yani şubede de yoktun 1 hafta oldu biz geleli hiç görmedim seni."
Sadi" yaralandım. Yoğun bakımda kaldım. İzindeyim o yüzden yoktum. Ama artık geliyorum. O yüzden ben hazırlanayım."
Songül " tamam yardıma ihtiyacın olursa söyle yardım ederim."
Sadi " teşekkür ederim. Ama sen dinlen, yaralısın."
Sadi odasina geçip eşyalarını hazırlamaya başladı. Songül de dışarı çıktı. Kulübenin çevresini geziyordu. Sadi eşyalarını hazırladı. Gitmeden önce duş almaya karar verdi. Songül iceriye girdi, Sadi'ye seslendi ama duymadı.
Mutfağa gitti, telefonundan müzik açıp yemek yapmaya başladı. Sadi duştan çıktı, elbiselerini giyindi. Mutfaktan muzik sesi gelince mutfaga yöneldi.
Songül şarkıya eşlik ediyor, yemek hazırlıyordu. Sadi kapıya yaslandı ve Songül'ü izlemeye başladı. Songül bir süre sonra Sadi'nin onu izlediğini farketti.
Songül birden dönüp" Sadi beni oradan izlemeyi bırakacak mısın artık " dedi.
Sadi" haa şşey ben.. ben sana yardım edeyim." Sadi hazırlıksız yakalanmıştı. Ne söyleyeceğini bilemedi. Songül onun bu haline gülümsedi.
Birbirleriyle yardımlaşarak masayı kurdular.
Sadi " songül ellerine sağlık çok güzel olmuş."
Songül" afiyet olsun. Sevdiysen her zaman yaparım. " dedi. Son söylediği cümleyi farkedince kendine kızdı.
- kızım nerede yapacaksın saçmalıyorsun.
Sadi Songül'ün söylediği karşısında mutlu olmuştu.
Sadi" tabi isterim."
Yemeğe devam ettiler. Sohbet ederken zamanın nasıl geçtiğini anlamamışlardı. Masayı topladılar.
Sadi " menengiç yapayım icersin?
Songül " içerim."
Sadi menengiç yapıp geldi.
Sadi " yaran nasıl ağrın var mı?"
Songül " gayet iyiyim. Doktorum sağolsun cok iyiymiş." dedi. Sadi gülümsedi.
Menengiclerini icip yola çıktıklar.
Songül " sadi müzik açabilir miyim? "
Sadi " olur acabilirsin. " dedi.
Songül çocuk gibi sevindi ve müzik açtı. Pencereden dışarıyı izliyordu bir yandan da müziğe bağıra bağıra eşlik ediyordu.
Songül" sadi sadi sen de müziğe eşlik et ya ."
Sadi " tamam " dedi.
Songul ve sadi bağıra bağıra müziğe eşlik ediyordu. Sadi sürekli gözünü yoldan ayırıp Songül'e kaçamak bakışlar atıyordu.
Songül evini tarif etti. Songül'ün evinine geldiler. Songül arabadan indi. Sadi de inip Songül'ün yanına geldi.
Songül" Hayatımı kurtardın tekrar teşekkür ederim. "
Sadi " Rica ederim. Dikkat et kendine. Görüşmek üzere ."
Songül " Sende dikkat et görüşürüz."dedi.
Bir kaç dakika sessizce bakışıp gülümsediler. Songül eve çıkınca Sadi de arabaya binip evin önünden ayrıldı. İkisinin de aklı birbirlerindeydi. Anlaşılan sabahı zor edeceklerdi.
☆☆
Teşekkür ederim.
