Fatma Hanım Songül ve Yaver'i akşam yemeğine davet etti. Songül akşam yemeği için hazırlanmaya başladı. Misafirliğe giderken götürmek için tatlı yaptı. Çantasını alıp evden çıktı. Arabayla Sadi nin evine geldi. Zile basmadan önce heyecandan bir iki saniye bekledi, derin derin nefesler aldı.
Songül zile bastıktan saniyeler sonra Sadi ve Fatma Hanım kapıyı açtılar.
"Hoşgeldin Songül kızım."
Songül ayakkabılarını çıkarıp içeriye girdi. Elindeki tatlıyı Fatma Hanım'a uzattı.
"Hoşbuldum Fatma Teyza. "
"Niye zahmet ettin kızım."
Songül gülümseyip ceketini çıkardı. Sadi cekedi portmonoya asarken Fatma Hanım gençleri yalnız bırakmak için içeriye geçti.
Sadi ve Songül bir süre birbirlerine bakıp gülümsedimler.
" Hoşgeldin Songül."
Bir iki adım atıp Songül'ün önüne geldi. Ellerini beline koydu.
"Hoşbuldum Sadi."
Songül kollarını Sadi boynuna sardı. Sadi kafasını Songül'ün boynuna koydu. Geriye çekilirken dudağı boynuna sürtündü. İkisinin kalp atışları hızlıyken daha da hızlandı.
Yaver'in kapıya gelip seslenmesiyle ikili birbirinden uzaklaştı.
" Hadi abi acıktım. Hoşgeldin Songül abla. Sonra devam edin ne yapıyorsanız hadi."
Songül utançtan kızarırken içeriye doğru kaçtı. Sadi Songül'ün utangaçlığını izleyip gülümserken Yaver'e dönünce ciddileşti.
"Niye geliyorsun açlıktan öldün mü?"
Yaver ensesine tutup ovuşturdu.
"Ya abi acıdı. Tabi öldüm. Fatma Teyze yemeklere siz gelmeden dokundurmadı."
Yaver sözlerini söyleyip koşarak uzaklaştı. Sadi başını iki yana sallayıp arkasından odaya geçti.
Hepsi masaya geçip yemek yemeye başladı. Hem yemek yiyorlar hem de keyifli sohbet ediyorlardı.
"Songül biber dolmasını özellikle senin için yaptım. Sadi sevdiğini söyledi."
Songül gülümseyip Sadi'ye baktı, Fatma Hanım'a döndü.
"Ellerine sağlık Fatma Teyze. Çok güzel olmuş."
"Afiyet olsun kızım."
○○
Yemekleri yedikten sonra birlikte masayı topladılar. Songül mutfakta tatlıları hazırlarken Fatma Hanım oğlunu mutfağa menengiç yapmaya gönderdi.
Sadi mutfak kapısında bir süre tatlıyı tabağa koyan Songül'ü izledi. Songül'ün arkasından dolaba uzanırken Songül arkasını dönünce dipdibe geldiler.
"Niye sessiz sessiz geliyorsun korktum."
"Özür dilerim korkutmak istemedim."
Songül'ün korkudan hızlanan kalbi şimdi de Sadi ile yakınlığından dolayı hızlıydı.
Sadi dolaptan menengici alırken Songül'e biraz daha yaklaştı. Alnından öpüp geri çekildi.
Songül heyecandan düşmemek için tezgahın kenarına tutundu. İçinden geldiği gibi davranarak Sadi'nin çenesinden öptü. Sadi ilk başta şaşırsa da hemen gülümsedi.
Alnına bir buse daha konudurup dudaklarını çekmeden Songül'ün duyacağı şekilde fısıldadı.
"İyi ki geldin Songül."
Songül de geldiği bu şehirden memnundu. Mutluydu. Önündeki günlerin, ayların, yılların ne getireceğini bilmiyordu ama şu an mutluydu. O da fısıldadı.
"İyi geldim Sadi."
Sadi annesi ve Yaver'in sesini duyunca menengiç yapmaya başladı.
Menengiç içtiler, tatlı yediler. Akşam yemekleri hoş sohbetle geçti. İki genç o akşam birbirlerine bir adım daha attılar.
