Songül"
Songül arkasına dönünce gördüğü kişiyle daha da büyüdü gülümsemesi...
"Onur"
Onur Songül'ün yanına geldi. Songül ayağa kalkıp Onur ile sarılmaya başladı.
Sadi sinirden kaşlarını çatarak onları izledi.
" Niye haber vermiyorsun güzelim geldiğini?"
Songül ondan ayrılarak yüzüne baktı.
"Unuttum söylemeyi senin burada oldugunu bilmiyordum. Annenlere gitmişsindir diye düşündüm."
Onur Songül' ün saçlarını kulağının arkasına sıkıştırdı.
" Yok buradayım. Ev bulamadıysan bana gel. Beraber kalalım."
Sadi daha fazla dayanamadı ayağa kalktı.
" Yok kardeş. Songül'ün evi var."
Songül Sadi'nin sözleriyle önce kaşlarını çattı sonra gülümsedi.
Onur kaşlarını çatarak Sadi'ye bakıyordu.
Bakışlarını Songül'e cevirince gülümsedi.
" Güzelim bu arkadaş kim? Konuşmaya daldı direkt."
Songül Sadi'ye bakıp gülümsedi.
" Sadi Payaslı başkomiserim. Onur benim en yakın arkadaşlarımdan. Lise arkadaşım. Burada doktor."
Sadi ve Onur el sıkışıp birbirlerine bakmaya devam ettiler.
Songül ortamdaki gerginligi dağıtmak için bir şeyler düşünmeye başladı.
" Onur ben işimin başına döneyim. Sonra konuşuruz."
Onur Songül' ün yanağına elini koyup okşadı.
" Tamam güzelim. Aksam gelirim ben."
Songül bir adım geri çekildi.
" Tamam görüşürüz."
Arkasını dönüp bir iki adım attı ama durdu geriye dönüp baktı.
Onur ve Sadi çatık kaşlarla birbirlerine bakıyorlardı.
Songül yanlarına geri dönüp Sadi'nin koluna dokundu. Sadi önce koluna sonra Songül ' ün yüzüne baktı.
" Baskomiserim iceri geçelim."
" Tamam songül."
Sadi ve Songül içeriye geçti.
Songül masasına otururken Sadi hızlı adımlarla odasina girip sert bir şekilde kapıyı kapattı. Şubedeki herkes odaya doğru baktı. Sonra tekrar işlerinin başına geçtiler.
Sadi sinirden odada bir sağa bir sola gidiyordu. Sandalyelerin birine tekme attı.
" Şerefsiz! Güzelim diyor nereden onun güzeli oluyor acaba. Sarıldı lan Sarıldı. Yanağını okşadı. O elini kırmam lazımdı şerefsizin. "
Yaver apar topar odaya girdi. Sadi bir yandan söyleniyor, küfür ediyor bir yandan odada tur atıyordu. Yaver onu kolundan tutup sandalyeye oturttu.
" Abi noluyor ? Odadan sesler geldi. Kapıyı çarptın."
Sadi ' nin sinirleri hâla geçmiyordu.
" Yok bir sey yaver. İşinin başına dön."
Yaver Sadi' nin karşısındaki sandalyeye oturdu.
" Abi seni bu şekilde bırakıp gitmiyorum. Ne oldu ? En son kahveyle Songül ablanın yanına gidiyordun. Mutluydun. O mu bir şey dedi?"
Sadi Yaver'ingözlerine baktıi. Her şeyini bilen adamdan hiçbir şeyi saklamak istemiyordu. Ama kendisine bile itiraf edemediği duygular vardı. Derin derin nefesler aldı.
" Songül bir şey söylemedi. Kahve içerken iyiydik zaten. Sonra.." derin derin nefeslerin aldı. "Sonraadamın biri geldi sarıldı. Güzelim falan dedi. Benim de kan beynime sıçradı sinirlendim. Orada kendimi tuttum ama odaya gelince tutamadım kendimi. Sandalyeyi tekmeledim. Ama hâla sinirim geçmedi. "
Sadi gözlerini kaçırdı.
Yaver kocaman bir gülümseme ile Sadi'yi dinledi.
" Peki o adam kim ?"
Sadi tekrar Yaver'e baktı. Kısık sesle konuşmaya başladı.
" Lise arkadaşıymış. En yakın arkadaşlarımdan biri dedi. Burada doktormuş."
Yaver abisinin omzuna elini koydu.
" Tamam abi arkadaşıymış sadece sakin ol."
" Oğlum görseydin davranışlarını hiç arkadaş gibi davranmıyordu Songül'e."
" Abi ister kız ister sinirlen bağır. Sen Songül ablayı kıskanmışsın."
Sadi bir süre düşüncelere daldı. Yaver'in soylediklerini düşündü. Songül ün yanındayken hızlı hızlı atan kalbini. Gülüşünü...gözlerini... onu baska bir adamla sarıldığında sinirlendiğini. Hepsi gözünün önünde canlandı.
Derin bir nefes aldı. Yaver'in gözünün içine bakıp " Kıskandım " dedi.
Yever abisinin ilk defa Songül hakkında söylediği sözleri onayladığını görünce önce şaşırdı sonra gülümsedi.
Yaver ayağa kalktı. Abisinin omuzuna vurdu.
" Gecmis olsun." Dedi.
Dışarı çıkmak için kapıyı açtı. Karşısında Songül vardı kapıyı tıklatacağı sırada Yaver açmıştı kapıyı.
" Nasılsın Yaver?"
Yaver arkasını dönüp Sadi'ye baktı sonra tekrar Songül'e döndü.
" İyiyim Songül abla sen nasılsın?"dedi.
"İyiyim Sadi ' ye bakmaya gelmiştim."
Yaver başını sallayıp dışarı çıktı.
Songül iceri girip Sadi'nin karşısındaki sandalyeye oturdu.
"Sadi bir sorun mu var? Odaya girerken iyi gözükmüyordun merak ettim."
Sadi başını kaldırıp Songül'e baktı. Gülümseyerek öylece kaldı. Songül'ü görünce bütün siniri gitmişti, unutmuştu Onur'u.
" Bir sorun yok. İyiyim. "
Songül kafasını aşağı yukarı salladı.
" Peki tamam. Bir sorun olursa söyle lütfen. Ben buradayım. Ben işimin başına geçeyim. Görüşürüz."
" Sağ ol. Görüşürüz Songül."
Songül odadan çıkıp masasına geçti. Mesai bitene kadar dosyalarla ilgilendi.
☆☆
Yorumlarınızı bekliyorum. Bu bölüm biraz kısa oldu en kısa zamanda diğer bölümü atacağım. Teşekkür ederim.
