Taming the Psycho 💀 (ON HOLD)

Chapter 2

Trigger Warning : Self harm

The day went gloomy. My brother has been so quiet since I got back down from Celestine's room. I thought everything would be fine, but he went mad after seeing the mark on my neck. 

"Kuya! It's not what you think it is!" - I grunted as I followed him outside. 

Miss Bella and Celeste already left the island; that's why he was calling me downstairs earlier, but I failed to show up because of Celestine's stubbornness. 

"How can you explain that mark?! Don't tell me, Ngalaro lang kayo ng bahay bahayan?" - sarkastikong turan nya. 

"Gosh! Stop being jealous. I don't like her! not even an ounce. I'm just here because you need my help!"

Ang sarap din sapukin minsan nito e. Hindi naman sya ganito dati pero magmula nung nag gagamot sya naging ganyan na sya, mainitin ang ulo. Idagdag pa na hindi sya makalakad ng maayos kaya para syang nawawalan ng pag asa na makaka recover pa sya.

"Ikaw nga hindi ko alam kung bakit gustong gusto mo iyon. She's crazy!"

Napailing sya at napahilamos sa mukha at mukhang hindi din maintindihan ang sarili kung bakit nya nagustuhan yung pasyente namin.

"Don't underestimate the charm of a psychopath, Amanda. Believe me, I tried to stop it, but I can't."

He walked away and went to the seashore instead to tone down his mind due to our argument about the woman inside the house. 

Nagpalamig din ako ng ulo at nuong maging okay na ako ay bumalik na ulit ako sa loob at nag open ng social media.

Hindi naman ako pala post. Well, nakikichismis lang ako ganon para kahit papaano ay hindi ako nahuhuli sa pag ikot ng mundo.

Nasa couch ako nakaupo at sumisimsim sa tasa ng kape. Nakita ko na pumasok si Kuya pero dumiretso lamang ito sa kanyang silid.

Napabuntong hininga ako. Tampo yarn? Pati tuloy sa pagkain ay mag isa lang ako.
Hayst, di bale dahil nabuhay din pala ako ng mag isa nuong nag aaral pa ako at nakatira sa apartment.

Pagsapit ng gabi ay nagtaka ako dahil iba na yung inutusan ni Kuya na magdala ng pagkain ni Celestine.

Tinignan ko sya pero nag iwas lang ito ng tingin at humawak sa tungkod nya.

I cross my arms, "Bakit hindi ako inutusan mo?"

"Kumain ka na."- he said dismissively. "Hindi mo na sya aasikasuhin magmula ngayon."

I sigh and comb my hair. I gritted my teeth before I walked away to go upstairs. He was calling me, but I ignored him. 

I have my own decision. Oo ayaw ko na magbantay pero hindi naman yata tama na pangunahan nya ako.

Pagkarating ko sa kwarto sa taas nakarinig agad ako ng kalabog kahit hindi ko pa masyado nabubuksan ang pinto.

"I don't like you!! I want Leigh!"- she shouted to the frightened maid. 

Nagkalat din sa sahig yung nabasag na baso ng tubig kaya puro bubog sa sahig. Yung tray naman ng pagkain ay hawak pa din ng nanginginig na maid.

"Get out or else I'll kill you!"- she exclaimed, so mad.

"Hoy!"- pagkuha ko sa atensyon nila dahil nagsisimula na naman syang manakot.

As if on cue, her face lit up. She ends up smiling like an idiot after seeing me. Ugh! I hate her smile. It's too... pure.

"There you are, my dear."

Napailing nalang ako at nilapitan yung maid. Kinuha ko dito yung tray ng pagkain at sinabihan na kumuha ng panibagong inumin. Mabilis naman itong tumalima, dala na din siguro ng takot kaya halos tumakbo na ito palabas.