Taming the Psycho 💀 (ON HOLD)

Chapter 5

Lumipas ang mga araw at mas nakikitaan namin ng determinasyon si Celestine na maging maayos. Hindi na sya severe. Pero may times pa din na maiksi talaga ang pasensya nya lalo na kapag hindi nya nakuha yung gusto nya pero hindi naman namin sya pinagbibigyan.

She should learn to not always feed her hunger for the things she wants. We're not her maids or her people to order us around just because she wants to feel superior. 

Kamukha lang nya si Ma'am Celeste pero hindi sya ang mismong boss namin dito sa isla.

Napapadalas na nga din ang pag wowork out ko at minsan nagkakasabay pa kaming dalawa sa gym pero hindi ko sya pinapansin.

Sariwa pa din sa utak ko yung kahihiyan na nagawa ko sa loob ng kwarto nya. Pero tuloy pa din ako sa plano ko.

Ginising nya ang kabaklaan ko kaya panagutan nya ako.

Hindi na ako yung nag aasikaso sa kanya lalo na kapag gusto nyang kumain. Nagdadahilan nalang ako ng kung ano ano para wala na syang angal at napipilitan naman syang kumain dahil ayaw na daw nya ulit makita yung mga doctor nya.

"Celestine!"

Mula sa pagkakayuko ko sa binabasa kong libro ay nag angat ako ng tingin at tumunghay sa rails ng terrace.

Hindi naman ako yung tinawag pero napatingin din ako. Curios lang kasi boses iyon ni kuya e.

Nakita ko na nag usap sila sa ibaba. Lingon din ng lingon si Celestine at halatang walang pake sa sinasabi ni Kuya.

Poor brother. Tsk.

Matapos nilang mag usap ay nagmamadali ng pumasok si luka sa loob. Umayos ulit ako ng upo at pinag patuloy na lamang ang pagbabasa.

Hindi din naman nagtagal ang tahimik kong mundo dahil may bigla nalang humaklit sa librong hawak ko.

Nanlaki nalang ang mga mata ko habang pinagmamasdan ang paglipad ng libro sa ibaba.

"The heck?!"- singhal ko at humarap sa salarin.

Her piercing stare sent shivers down my spine. I swallowed hard as I watched her silently with a beating heart. 

She looks like she'll eat someone alive right now.

"Why do you keep ignoring and hiding from me?"- she asked coldly.

Huminga ako ng malalim at pinakalma ang sarili ko kahit pa kinikilabutan ako sa uri ng tingin na binibigay nya sa akin.

She took a step forward, but I was quick to stand up and move away from her. 

Mahirap na. Baka bigla nalang nya akong ibalibag sa sahig kapag nahawakan nya ako dahil halata naman na inis na inis sya sa akin.

"I'm always waiting for you, but you're not coming to me."- she said lowly but dangerously. 

"You look fine, so why would you need me?" - I managed to ask despite my nervousness. 

She smirks and tilts her head. My lips parted when she kicked the chair out of the way so that nothing could block her from coming to me. 

Tumama ang bewang ko sa rails at mas lumawak ang ngisi nya dahil wala na akong maatrasan.

"Subukan mong lumapit. Makakatikim ka talaga!"

She smiled again, but with a hint of playfulness. Damn! Here she goes again with her perverted manner.

Puro sya ganyan tapos kapag ako tinablan biglang sya na yung aayaw. Bwiset!