Beni salak yerine koymuşlardı. Taşlar yerine şimdi oturuyordu. Babam, yani üvey babamın bana olan soğukluğunun nedeni buymuş meğer. Beni neden kızı olarak görmediğini şimdi anlıyorum. O benim babam değilmiş ki. Ama ben yinede hiç geçirmemiştim o kelimeyi. "Üvey baba". Birkez dahi olsun acaba benim üvey babam mı? Diye, birkez dahi olsun geçirmemiştim aklımdan. O benim babamdı çünkü. Benim babam! Öz, sandığım babam. Olsun, olsun ben yinede sevmiştim onu. O her ne kadar beni sevmesede sevmiştim ben üvey babamı. Yaptığı bir çok şey zoruma gitmişti evet ama olsun baba o dedim. Benim canımın yarısı dedim. Bize, anneme yaşattığı onca şeyden sonra bile yine babam dedim. Peki benim suçum neydi ki? Üvey olabilirdi ama yinede kızı olarak göremez miydi beni? Kötü bir kız mıydım ben? Çirkin miydim? Bir kusurum mu vardı da beni kızın olarak görmedin baba? Yoksa sorun cinsiyet meselesi miydi? Erkek olsaydım sever miydin beni? Ama babalar en çok kızlarını severmiş baba..
Belki de ben yanlış biliyorum özür dilerim baba, özür dilerim. Senin kızın olamadığım için özür dilerim.
Ben böyle olsun istemezdim. Birlikte hep vakit geçirelim isterdim baba. Ben senden büyük bişey istememiştim ki. Alt tarafı sadece elimden tutup bir parka götürmeni hayal etmiştim. Bunu çok mu gördün bana? Bende her kız gibi, senin kocaman ellerini sıkı sıkı tutup gezmek istemiştim. Benimde "babam" var deyip gururla dolaşmak istemiştim. Sanırım fazla bişey istemişim. Sen bende hep bir "baba eksikliği" yaşattın. Yanımda olduğun halde bana bunu yaşattın baba. Olsun ben yinede şikayetçi değilim. Bunlar neyse de be baba. Hani adliyede söylediğin o son kelimelerin vardı ya, en çokta onlar gitti zoruma. Gözlerim doldu da bir türlü ağlayamadım.
Boğazımda bir yumruk oluşmuştu, yutkunamıyordum sanki. Olsun yinede olsun, senin "canın sağolsun babam.."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BABAMIN EKSİKLİĞİ
Casualehayatını küçücük bir kıza zindan eden bir baba işte daha ne olsun
