Belkide bu sefer bizim şansımızdır?
"Bundan sonra peşini bırakmam Stiles."
Derek ilk 3 bölümden sonra canlanıyor ama benim tavsiyem ilk üç bölümüde okuyun💖
Finali nasıl yapsak acaba angst mı smut mu? Şarkı: TNBH : Softcore
Sabaha karşı eve geldiğimde Derek ve Breaden'nın beraber uyuduğunu görmemle napacağımı bilememiştim. ilk baş öfke patlaması geçireceğimi hissederken pasif agresif bir yapıya sahip olduğum için sesimi çıkarmayarak masanın üzerine oturmuştum.
2 saat geçmişti ben hala aralıksız onları izlerken Derek uyanıp üzerindeki kızın elini yavaşça kenara koyup doğrulacakken beni fark etti. "Stiles, hemen gereksiz düşüncelere kapılma." Diyip hızla yanıma geldiğinde bir şey demeyip onu izlemeye başladım. "Bir şey söylemeyecek misin?" Dediğinde cevap vermeyip omzumu silktim.
"Sadece uyuduk yemin ederim ne ondan önce nede ondan sonra bir şey olmadı." Yalan söylüyordu. "Derek!" Uyarır bir sesle adını söylememle "Yemin ederim." Sinirle kalkıp göğsüne sertçe vurarak kendimden uzaklaştırdım. "BENİ NE ZAMAN APTAL YERİNE KOYMAKTAN VAZGEÇECEKSİN! DEREK BENDE DOĞRULARI VE YALANLARI AYIRT EDEBİLİYORUM."
Ellerimle saçlarımı çekiştirdim ve sakinleşemediğimi biliyordum ama öyleymiş gibi yapmaya başladım. Breaden'da uyanmış bizi izliyordu, izlerdi tabi orospu. "Abartma Stiles sadece öpüştük Derek devam etmek istemeyip senle birlikte olduğunu söyledi zaten." Hırsla ona dönerek parmağımı salladım. "Sen karışma!" Kaşlarına kaldırıp alayla bana baktı. "Neye dönüştün bilmiyorum ama yinede seni öldürebileceğimi biliyorsun değil mi?" Dedikleriyle bu sefer ben güldüm.
Saniyeler içinde Breadenın yanına giderek boynunu kıracak kadar çevirdim. Derek korkuyla atıldığında tıslar gibi bir ses çıkarıp "Sakın! Sakın Breaden bende Derek ya da Scott değilim şükretmelisin şu an seni öldürmediğime!" Normalde şu an saldırdığım için öldürmem gerekirken yapmamıştım. Üzerinden kalkıp arkamı döndüğümde Merdivenin başında nefretle Breaden'a bakan Eli'yi gördüğümde sakin bir şekilde ona seslendim.
"Eli?" Merdivenden inip yanıma geldi. "Baba ne oluyor sabah sabah?" Yanağından makas aldım. "Baban anlatır sonra ben çıkıyorum bir şey olursa ararsın?" Kafasını salladığında Derek'ten nereye sorularını duymamazlıktan gelerek evden çıktım vhouse gidecektim. Derek'in sevgisi bana güven vermiyordu sanki benim ilgim onun hoşuna gidiyor gibiydi. Jennifer ya da Breaden'da olduğu gibi gözlerinin parladığını görmüyordum.
Vhouse'a geldiğimde Danni'yi bulduğumda beni memnuniyetle sakinleştirmiş ve geçirdiğimiz güzel zamandan sonra telefonumdan gelen mesaj sesiyle ondan ayrılıp mekandan çıktım. Daha fazla Derek için çabalayamazdım. Mesaja bakmamla çabalamam gerektiğini anlamıştım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bilinmeyen numara: Seni bekliyoruz Stiles. *Konum*
Sadece Derek değil Peter,Liam, Lydia, Scott, Breaden vardı ama Lydia ve Scott baygındı. Rap'e mesaj atarak attıkları konuma geldim. eski bir depo olduğunu gördüm.
O kadar sinirliydim ki hem sabah ki hemde şimdiki olaylar yüzünden içeri girer girmez üzerime atlanıp duvara fırlatıldığımda çarpıp yere düştüm. Kafamı kaldırdığım benden ölümüne nefret edenleri gördüm. Blue,Danny ve Alex'ti onları iki yıl önce öldürdüğümü sanıyordum belliki ölmemiştim ve arkamda bıraktıklarım bugün beni öldürmek için dönmüşlerdi.
"Bizde seni bekliyorduk." Yerimden doğrulacakken gelip karnıma tekme atmasıyla yere düşmüştüm. "Bak sevdiklerini topladık onlara küçük şovlar yapıyoruz." Alex elindeki şokla Eli'ye yürüdüğünde Derek hırsla zincilerini kırmaya çalışıyordu. Alexin dikkatini kendime çekmek için olayı devraldım.
"Hadi ama korkak olduğunu kabul et Alex." Ben güldüğümde hızla üstüme gelip bana yumruk atmıştı ki Blue tutmuştu. "Saçmalamayı kes orospu çocuğu öldüreceğim seni, kafanı gövdenden ayıracağım." İlk baş sessiz olan gülüşüm büyük kahkahalara dönüştü.
Dışardan bakan birisi kesinlikle gıcık bir ruh hastası olduğumu düşünürdü. karnıma yediğim tekme yüzünden yerdeyken tek elimden destek alıp hafif yükseldiğimde diğeri karnımdaydı dudağımdan kanın süzüldüğünü hissettim. "Lütfen Alex öldür beni." Tehlikeli bir ses tonuyla alayla fısıldamıştım. "Ama yanında ekürülerin olmadan birebir." Kafamı geriye atarak tekrar güldüm. "Ah sen o kadar korkasın ki karına arkadaşım diye tanıttığın adamla yattığını bile söyleyemeyip aksine öğrenir diye ödün patlıyor."
"Ne! Alex, Danny, ne saçmalıyor bu!?" Keyifli bir sırıtışla onları izlemeye başladığımda birbirlerine girdiler. Karşımdaki adam Aşkım saçmalama bak aramızı bozdu yalan söylüyor ona mı bana mı inanıyorsun diye zırvalarken Blue'nun çoktan taşları yerine oturttuğunu anladım. "Onu öldürdükten sonra sıradaki sizsiniz." Piç bir sırıtışla ona döndüm. "Sence beni öldürdükten sonra senin yaşamana izin vereceklerini mi düşünüyorsun ah o kadar aptalsın ki sana acıyorum onun sürtüğü olmayı kabullenmişsin."
Sinirle yanıma gelirken ışıklar gidip gelmeye başlayınca benim sıramın geldiğini anladım. Boynumu kütletip yerden kalktım çok hızlı hareket ettiğim için karanlıkta iyi görmelerine rağmen nerde olduğumu anlayamıyorlardı önce Danny'den başlayarak boynunu kopardığımda Alex hızla üzerime geldiğinde ben hızla önce Breaden'ın halatını kestiğimde o diğerlerine yönelmişti ki üzerime gelen Blue'yu fark edip hızla Alex'in yanına giderek kafasını kopardığımda çığlık atarak kendini yere atmıştı.
Onun yanına gayet sakin bir şekilde gittiğimde sürünerek geri gitmeye çalıştı. Saçlarına yapışarak dizlerinin üzerine kaldırdığımda yalvaran korku dolu gözlerle bana bakmıştı. "Lütfen beni öldürme." Dediğinde yarım bir gülüşle kaşlarımı kaldırırken cidden mi der gibi bakıp boynuna dişlerimi geçirdiğimde inleyip tırnaklarını bana geçirmişti.
Kendi türünün kanını içen tek kişi olabilirdim bu yüzden diğerleri beni pek sevmezdi.
