Belkide bu sefer bizim şansımızdır?
"Bundan sonra peşini bırakmam Stiles."
Derek ilk 3 bölümden sonra canlanıyor ama benim tavsiyem ilk üç bölümüde okuyun💖
Derek hala uyurken ben sıkıldığım için duşa girme kararı almıştım iyi de bok yemişim. Duştan çıkar çıkmaz karşımda sinirinden kurt adamlıktan boğaya terfi edecek bir Derek beklemiyordum doğrusu. Yutkunup "Bir sorun mu var hayatım?" Diye sormamla sanki bunu bekliyormuş gibi bağırmaya başlamıştı.
"Sen o kızla hala görüşüyor musun Stiles? Hani beni çok seviyordun o yüzden o orospu seni özlemiş! Ne anılar yaşatmışsın ki unutamamış seni." Sinirle yüzüme bağırıp arkasını dönüp saçlarını çekiştirmeye başladığında elindeki telefonumu sertçe duvara doğru fırlattı. Hızlıca telefon duvara çarpmamışken havada kapıp elinde sıkarak kırmadığına şükrederek mesaja baktım.
Adını bile unuttuğum o kızdan gelmişti ve seni özledim acilen görüşmemiz lazım ve birlikte olduğumuz geceye dair bir sürü şey saçmalamıştı ama bunlar Derek'ten önce olanlardı anlamadığım şey bunları niye şimdi yazmıştı. "Derek açıklayabilirim!" Bunu söylememle daha da delirmiş gibiydi ki o an öyle suçlayıcı davranıyordu ki anlık ben bile Derek'i aldattığıma inanmıştım. "Çocuğumuz var lan bizim sen hala utanmadan o kadına mı gittin!" Dediğiyle ağzımdan güler gibi bir ses kaçmıştı çünkü gerçekten komikti. Sanki biz evliymişizde çocuklarla Derek'i başkası için terk etmişim gibi davranıyordu. Sinirlenmişti ve ne söyleyeceğini bilemiyordu.
"Ben kimseye gitmedim Derek önceden olan şeylerden bahsetmiş beni dinle önce hem neyden utanacağım be? Eli kaç yaşında çocuk bir kadına falanda gitmedim"Bir saniye duraksada tekrar sinirle etrafında dönmeye devam etti. "İlişkin mi var o kızla!" Eğer evet dersem her an ikimizide öldürebilecek potansiyele sahip gibi duruyordu. Beni sertçe itelediğinde düşmemiştim ama baya bir sarsıldığımı itiraf etmeliydim. İnsan olsaydım büyük ihtimalle yere yapışıp ağlamaya başlamıştım.
Ağlama veya gözlerimin dolması için insan olmama gerek yoktu. Bana öyle bir nefretle bakıyordu ki o nefretin içindeki hayalkırıklığıda canımı daha çok yakıyordu. Yutkunup gözlerimi kaçırdım. "Defol!" dedi. Bunu bağırıp çağırarak demedi. Sakince ve hayalkırıklığı içinde söylemişti. Dinlememişti beni sevdiğini söylüyordu ama kendi kendine hüküm verip hayatından çıkarmasıda bu kadar basitti mesela. Derek incitmekten o korkuyordu ki ve incineceğine o kadar emindi ki beni silmesi saniyelerini almıştı. Benim anlatacaklarımı önemsememişti bile.
Onda ki hayal kırıklığı benim canımı yakıyordu. İnsan olmadığımı daha az hissetmesi için yanında aldığım sahte nefesleri almayı bırakmıştım. Ölü kalbim sızlıyordu. "Derek." İsmini fısıldamamla bana iki saniye arkası dönük bir şekilde durup tekrardan yüzünü döndü şimdi gözlerindeki ifade tiksintiydi. Sertçe yanıma gelip kolumdan kavrayarak kapıya sürükleyip dışarıya doğru fırlattı beni.
"Derek Lütfen! Yanlış anlıyorsun ben sana öyle bir şey yapar mıyım aptal!" Daha cümlem bitmeden kapıyı yüzüme çarpmıştı. Sinir ve üzüntüyle yere çöktüm bana mal gibi davranıyordu. Başka bir konu olsa bana gözü kapalı güvenen Derek şu an bana güvenmiyordu. Hayır, konu bensem bana inanmıyordu. Sinirle yerimden kalkıp duvara yumruk atarak binadan dışarı çıktım.
Nereye gideceğimi iyi biliyordum, Vhouse. Barın önünde emenler,emilenler ya da ayakta sevişip kafayı bulanları es geçip direkt içeri girdim. Taze kan kokuları iştahımı kabartsada Danni'yi bulmak için gözlerimi gezdirdim. İlk baş kokusuyla aradığım kızı bulamamıştım ama gözlerim barın oraya kaydığında gördüğümde suratla kaşlarım tekrar çatıldı. Hızlıca önündeki bardaklar uğraşan kızın yanına gidip kolunu kavradığımda tedirgin bakışlarını hızlıca gözlerime çıkarmış benim olduğunu anladığında ise parlamıştı.
"Yürü benimle geliyorsun!" Yüzünü buruşturdu. "Hey, sana da selam Stiles! Görmeyeli baya kabalaşmışsın ayrıca kolumu bırak canımı yakıyorsun." Dediğinde kolunu normalde kıracak kadar çok sıktığımı fark edip özür dileyerek çektim. "Sen-Sen insan gibi kokmuyorsun." Üzerindeki o tatlı kokusu artık vücudunu terk etmişti artık kokmuyordu. Kıkırdayıp ellerini boynuma sardı. "Evet tatlım artık insan değilim bende artık senin gibiyim." Heyecanla kocaman gülümsediğinde gözlerinin etrafındaki siyah damarlara ve keskin dişlerine baktım.
Ellerini sertçe boynumdan iteleyip "Ne yaptın sen!" Sinirli bir şekilde sorduğum soruyla yüzü düştü. "Sevinmedin mi? Birisi beslendikten sonra öldürecekken bir vampir gelip beni kurtardı sonrada dönüştürdü ımm neydi adı ya Sky mıydı ne öyle bir şeydi!" Gözlerim büyüdü bizim aptal Sky her zor durumdaki insanı acilen dönüştürmeyi bırakması gerekiyordu. "Stiles sana mesaj attım. Senin yanında olmam gerekiyor önceki zamanlarda oturup konuşmuştuk ya hem senide özledim yanlış anlama arkadaş olarakta özledim."
Demek bu yüzden saçma sapan mesajlar atmıştı. "Tamam seni bizim klana sokacağım ama ondan önce gelip Erkek arkadaşıma attığın mesajlardan dolayı bir açıklama borçlusun senin yüzünden onu aldattığımı sanıyor." Ben konuştuktan sonra gözlerindeki parıltı kaybolmuştu. "Ya demek Erkek arkadaşınla aran bozuldu. Özür dilerim elimden geleni yapacağım." Onu onayladığımda. Patronunda izin alıp eşyalarını topladık daha Rapheallerin yaşadığı şehre yakın evime yerleştirdim.
Derek'in evine geldiğimizde aldığım kokuyla kaşlarımı çattım. Breaden burdaydı. "Hey, iyi misin?" Danni'ye bakmadan olumlu anlamda kafamı sallayıp hızlı adımlarla yukarı çıktım. Kapıyı çalmadan anahtarla tek hamlede damlar gibi içeri girip baktığımda Breaden ve Derek'i üst üste gördüğümde önce hangisine saldırmam gerektiğine dair kararsız kalmıştım.
Selam aşklarım bu kitap benim toksik tarafımı çok dürtüyor ya neyse •Bebek• 'e yeni bölüm geldi. Ayrıca YENİ BİR KİTAP YAZMAYA BAŞLADIM BURDANDA DİYEYİM ♥️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
