BUZ KADAR SOĞUK/Neteyam Sully Kurgusu

EVİMİ ÖZLEDİM

Gece yine uyku tutmamıştı.Çadırda herkes uyuyordu ben ise sessizce oturuyorup yere bakıyordum.Birden Aris'in sesiyle yerimden sıçrayıp ona baktım.Sanırım kabus görmüştü.

Aris:Abla..

Salvia:Şş tamam sakin ol geçti kabus gördün.

Aris:Abla ben evimi özledim..

Donup kalmıştım.Ne diyeceğimi bilemedim.Kim bilir aklından neler geçiyordu.Onun için çok zor bir süreçti.

Salvia:Biliyorum canım bende özledim.Ama bak yeni bir yerdeyiz.Burası da çok güzel.

Aris:Eve ne zaman gidicez?

Salvia:Bir süre burda kalıcaz canım.Ne o hemen sıkıldın mı burdan?Tuk bunu duymasın yoksa çok üzülür.

Dedim şakaya vurarak.

Aris:Hayır hayır sıkılmadım.Lütfen Tuk'a söyleme üzülmesin.

Salvia:Söylemem merak etme hadi uyu artık.

Dedim gülerek.Alnından öptüm ve Aris'i yatırdım.Hemen uyuyakalmıştı.Ah canım..Keşke bunları yaşamak zorunda kalmasaydın..Bu kadar küçük yaşta böyle bi travman olmasaydı..Bunları düşünürken göz kapaklarımın ağırlaştığını hissettim ve uyuyakaldım.Bir süre sonra yüzümde bir şey hissettim.Gözlerimi araladığımda Aris saçımın bir tutamını almış yüzüme sürüyordu.Ne çabuk sabah olmuştu.

Aris:Hadi uyan artııık.

Salvia:Uyandıııım.

Aris'e sarılıp yanağından öptüm.Annem çadırda yoktu.Babam da öyle.

Salvia:Aris annemler nerde biliyor musun?

Aris:Jake yanına çağırdı.

Anladığımı ifade etmek için kafa salladım.Jake neden onları çağırmıştı ki şimdi.Bunları düşünmeyi bırakıp sofrayı hazırladım.Aris'le yemek yiyip dışarı çıktık.Aris Tuk'u görür görmez ona doğru koştu.Çok yakın arkadaş olmuşlardı.Onun adına çok seviniyordum.Eleadora'yı çağırdım.Biraz uçmanın iyi olacağını düşündüm.En azından kafam dağılırdı.Yanımda bir ikran daha belirdi.Baktığımda bu kişi Neteyam'dı.

Neteyam:Naber?

Salvia:İyi sen?

Neteyam:İyi.Neden tek başınasın?

Salvia:Biraz kafa dinlemek istedim.

Canımın sıkkın olduğunu anlamış olacak ki ikranını bir tepeye götürdü ve indi.Bana da gelmem için işaret yaptı.Yanına gittim ve ikranımdan indim.

Neteyam:Sorun ne?

Salvia:Hiç.

Neteyam:Sorun ne Salvia.

Dedi sitem eder bir şekilde.Diretirsem yine soracağı için uzatmadım.

Salvia:Aris için üzülüyorum.Onun için çok zor bi süreç.Bize bir şey anlatmıyor ama kafasına taktığını biliyorum.

Neteyam anladığını ifade etmek için kafa salladı.

Neteyam:Sen nasılsın peki?Senin için de zor mu?

Salvia:Bilmem ki.Şuan kendimi düşünebilcek durumda değilim.

Neteyam:Eminim buraya alışacaktır.Baksana Tuk ile çok iyi arkadaş oldular.Ona biraz zaman ver.

Salvia:Haklısın.

Bir süre sessizce oturduk ve etrafı seyrettik.Neteyam'ın bakışlarını üzerimde hissedebiliyordum ama ona bakmıyordum.

Neteyam:Kuyruğun..

Salvia:Ne?

Ne dediğini anlamamıştım.Ona baktığımda gözleri hala kuyruğumdaydı.Biraz düşündükten sonra neyi kast ettiğini anladım ve gözlerim büyüdü.Kuyruğumda ki yara izinden bahsediyordu.Hızla kuyruğumu öbür tarafa çevirdim.

Salvia:Küçükken ağaçtan düştüm de.

Pek inanmış gibi değildi.

Neteyam:Salvia bana her şeyini anlatabilirsin biliyorsun değil mi?

Dedi sıcak bir şekilde.Şuan gerçekten çok tatlıydı.

Salvia:Biliyorum teşekkür ederim Neteyam.

Dedim gülümseyerek.

Neteyam'dan

Salvia bir şeyler saklıyordu.Korktuğu,ona derin izler bırakan bir şeyler var gibiydi.Ama şimdi bunları sorup onun üstüne gitmek istemiyordum.Zaten soğuk bir kızdı.Daha doğrusu öyle olmaya çalışıyordu.Sorduğum çoğu soruyu ya geçiştiriyor ya da inanmadığım şeyler söyleyerek cevaplandırıyordu.Ama eninde sonunda öğrenecektim.Cidden çok güzel bir kızdı.İlk geldiklerinde neden geldiler demiştim ama sonradan çok ısındım.Saçları bembeyazdı.Kar gibiydi.Gözleri yeşil mavi karışımıydı bir kristal gibi.Tek eksi yanı kendini düşünmemesiydi.Kendine çok haksızlık ediyordu.Sürekli ailesini düşünüyor kendiyle ilgilenmiyordu.Ama onu değiştirecektim.

Salvia'dan

Kafamı Neteyam'a çevirdiğimde beni izliyordu.Açıkçası biraz utanmıştım ama bunu ona belli etmicektim.Gülümseyerek ona baktım.

Salvia:Ben sıkıldım.Köye kadar yarışalım mı?

Neteyam bir anda ayaklandı ve şakayla karışık bir edayla;

Neteyam:Yenildiğini görmeyi çok isterim.

Dedi.

Salvia:-Sessizce-Sen görürsün.

İkranlarımıza bindik.İkimizde hırslanmıştık.Kayaların aralarından geçiyor,Birbirimize çarpıp yavaşlatmaya çalışıyor,Ağaç dallarıyla birbirimizin önünü kapatarak öne geçiyorduk.Bir süre böyle şakalaştık.Köye yaklaştığımızı görünce ikimizde hızlandık.Dikkatini dağıtmam gerekiyordu.İkranıma bacaklarımla sıkıca tutunup kendimi aşağıya sarkıttım ve düşüyormuş numarası yaptım.Neteyam endişeyle yavaşlayıp bana baktı.Hemen kendimi doğrulttum ve ikranımı hızla köye sürdüm.Ben kazanmıştım.Neteyam yanıma gelmiş bana gıcık olmuş şekilde bakıyordu ben ise kahkaha atıyordum.

Neteyam:Bu sayılmaz hile yaptın.

Salvia:Kural koyduğumuzu hatırlamıyorum.

Hala kahkaha atıyordum.Neteyam ellerimi tek eliyle tutup beni gıdıklamaya başladı.Bir anda kendimi yerde buldum.Neteyam üstümdeydi.Bir süre güldükten sonra bulunduğumuz durumu fark ettim.Neteyam'da fark etmiş olacak ki birden durdu.Gözlerimiz birbirine bakıyordu.Birden gözleri dudaklarıma kaydı.Benimde aynı şekilde.Neteyam bana yavaşça yaklaşmaya başladı.Ne yapacağımı bilemiyordum.Ama kendimi geri çekmek istemiyordum.Ama bunu yapamazdık.Olmazdı.Kendimi hızla geri çekerek Neteyam'ın altından sıyrılıp kalktım.Bana şaşkınlıkla bakıyordu.

Salvia:Hava kararıyor gitmem gerek.

Dedim ve arkama bakmadan yürümeye başladım.Çok utanmıştım.Geri çekilmeseydim nolabilirdi ki?Neden bunu yaptım?Saçmalama Salvia olmaz.Kendine gel artık..

UMARIM BEĞENİRSİNİZ CANLARIM