BUZ KADAR SOĞUK/Neteyam Sully Kurgusu

ARTIK SORUMLULUK SENDE

ANNE..

Hayır bunu duymuş olamazdım.Bu bir rüya olsun lütfen.Eywa yalvarırım bu bir rüya olsun.Arkamı döndüğümde Aris yaşlı gözlerle bana bakıyordu..Annem yerde yatıyordu..O kurşunlar anneme isabet etmişti..Koşarak yanlarına gittim.Annemin başını dizlerime yatırdım.Annem gözleri yarı açık bir bana bir Aris'e bakıyordu.

Aris:ANNE!ANNE LÜTFEN ÖLME ANNE!

Shatila:Aris..Ablanı üzme oğlum..

Hayır hayır bizi bırakamazdı.

Salvia:Anne dayan nolur kapatma gözlerini şimdi iyileştiricez seni dayan lütfen..

Annem elimi zar zor tutup gözlerime baktı;

Shatila:Salvia..Halkımıza,Aris'e iyi bak kızım..Artık sorumluluk sende...

Dedi ve güçlükle bir nefes aldı.Gözleri kapanmıştı.Annem..Hayır annem..

Salvia:ANNE!ANNE KALK LÜTFEN ANNE..

Bağıra bağıra ağlıyordum.Aris'de öyle.Biz bu haldeyken askerler çoktan gitmiş bütün halk etrafımızda toplanmıştı bile.

Aris:Anne uyan nolur..

Ben acıyla anneme bakarken arkamdan bir el omzuma dokundu.Ama kafamı çevirip bakmadım bile.

Neteyam:Salvia kalk lütfen..

Dedi ağlamaklı bir sesle.Ama umrumda olmadı.Annem dizlerimde can vermişti..

Neteyam:Salvia lütfen..

Dedi yine.Sinirle ve üzüntüyle elini itip ağaya kalktım.Bağırarak;

Salvia:DOKUNMA BANA NETEYAM.

Dedim.Herkes bize bakıyordu.İşte yine oluyordu.Herkes bize acıyarak bakıyordu.Ben hala ayakta Neteyam'a dönükken Jake annemi yerden almış,Ruhlar Ağacı'na taşıyordu.Aris'in sesiyle arkamı döndüm;

Aris:ANNE..ANNE GİTME LÜTFEN.ABLA BİŞEY YAP.

Aris'i kucağıma alıp onların peşinden gittik.Bütün halk bizimle geliyordu.Annemin törenini yapacaktık.Her şey hazırlandı.Annem için Eywa'ya dua edecektik.Daire biçiminde oturup dua ettik.Aris durmadan ağlıyordu.Ben artık ağlayamıyordum.Sadece kuru gözlerle ölü bedeniyle yatan anneme bakıyordum.Kiri,Lo'ak,Tuk ve Neteyam yanımıza gelmişti.Ben onları fark etmedim.Ta ki biri bana sarılana kadar.

Kiri:Salvia çok üzgünüm gerçekten..

Bu Kiri'ydi.Çok kötü görünüyordu.Tuk'ta öyle.Ağlamaktan gözleri şişmişti.Aris'e baktığımda onun durumu daha vahimdi.Resmen yıkılmıştı.Bende öyle.Ama Aris için güçlü olmalıydım.Kardeşimi daha fazla böyle görmek istemiyordum.Gözlerimle Aris'i işaret ederek;

Salvia:Onu burdan götürür müsün?

Kiri hiç duraksamadan kafa salladı.Aris'in yanına gitti ve ona bi şeyler söyledi.Aris kafa sallayarak ayağa kalktı ve yürüyerek uzaklaştılar.Tuk'ta peşlerinden gitti.

Lo'ak:Salvia..Biz senin her zaman yanındayız biliyorsun değil mi?

Salvia:Biliyorum..

Bana gülümseyerek baktı.Kafamı ona çevirdiğimde yüzümde hiç bir duygu olmadan;

Salvia:Ama yardımınızı istemiyorum.

Dedim.Lo'ak'ın yüzü düşmüştü.Ama ben kendime yeterdim.Kimseye ihtiyacım yoktu.Annem dışında..Şuan ona çok ihtiyacım vardı..Lo'ak bana hafifçe gülümseyip elini omzuma koydu ve dostça vurdu.Ben ise hala aynı surat ifadediyse ona baktım.Beni daha fazla rahatsız etmek istemediği için bizden uzaklaştı.Sadece Neteyam ve ben vardık.İkimizde oturuyorduk.Konuşmuyorduk.Anneme edilen duaları,ağlamaları dinliyorduk.Benim gözlerim hala annemdeydi.Annem o güzel gözlerini yummuştu.Hemde temelli.Bir daha o güzel gözleriyle bize bakmayacaktı.O güzel gülüşünü göremicektik.Hemde benim yüzümden..Benim yüzümdendi..Ben bunları düşünürken Jake ve Neytiri yanıma geldi.

Jake:Artık anneni uğurlamalıyız.

Tamam anlamında kafamı salladım.Aris'te gelmişti.Durumu anlamış olacak ki yine ağlamaya başladı.Halk geride biz öndeydik.İkimizde anneme son kez bakıyorduk.Son kez annemin güzel yüzüne sevgiyle dokunduk ve öptük.Son dualarımızı ettik ve annemi Eywa'ya uğurladık..Annem gitmişti artık..Eywa'nın yanındaydı.Aris bana sarılıp hıçkırarak ağlamaya başladı.Bende ona sarıldım ve saçlarını sevip öptüm.Neytiri ve Jake yanımıza geldi.Neytiri Aris'i kucağına aldı ve gitti.Sanırım Jake benimle bi şey konuşucaktı.Bunu az çok tahmin ediyordum.

Jake:Bizimle kalmanızı istiyorum Salvia..

Dedi.Tahmin etmiştim.Sert bir tavırla;

Salvia:Hayır gerek yok teşekkürler.

Jake:Salvia lütfen.Kendini düşünmüyorsan Aris'i düşün.O daha çok küçük.Çok acı bi şey yaşadı.Tuk'la da iyi anlaşıyorlar.Bu süreçte ona iyi gelir.Bence bir düşün..

Aslında haklıydı.Aris daha çok küçük yaşta böyle bi şey yaşadı.Onun için çok zordu.

Salvia:Tamam..Ama sadece Aris için.

Jake:Tamam.

Dedi 32 diş sırıtarak.Gözüm yerde duran uzun kolyeye çarptı.Bu annemin kolyesiydi.Tam eğilip alacaktım ki Ruhlar Ağacı'nın tohumları kolyeye kondu.Eywa bize bi şey anlatmak istiyordu.Tohumlar kolyeden kalkıp tam kalbimin üstüne kondu.Gözlerim şaşkınlıkla Jake'e döndü.Bana gururlu gözlerle bakıyordu.Herkes etrafımıza toplanmış şaşkınlıkla bakıyordu.Neytiri'nin gözleri dolmuştu.Nolduğunu anlamamıştım.

Jake:Annen bir koruyucuydu Salvia..Eywa senin annenin izinden gidip bir koruyucu olmanı istiyor.

Dedi.Tam kolyeyi boynuma takacağı sırada geri çekildim.

Salvia:Ben koruyucu falan değilim.Annem benim yüzümden öldü.Eğer o kurşundan sıyrılmasaydım annem ölmicekti.

Dedim.Herkes bana şaşkınlıkla bakıyordu.

Salvia:Lütfen artık Aris'i burdan götürün.Onun için iyi değil.

Dedim.Arkama bile bakmadan yürüdüm.Eleadora'yı çağırıp o tepeye gittim.Neteyam'la olan tepemize gittim..İkranımdan indim.Birden ağlamaya ve bağırmaya başladım.

Salvia:BENİM YÜZÜMDEN OLDU!

Salvia:ANNEM BENİM YÜZÜMDEN ÖLDÜ!

Bağırarak ağlıyordum.Yere oturdum ve saçlarımı çekmeye başladım.Benim yüzümdendi..Annem benim yüzümden ölmüştü..Aris benim yüzümden bu acıyı çekmişti.. Benim yaşamaya hakkım yoktu.Ölen ben olmalıydım annem değil..Ben bunları kısık sesle sayıklarken arkamdan biri gelip bana sarıldı ve ellerimi tutup saçlarımdan ayırdı.

Neteyam:Şş geçti tamam.

Kafamı kaldırıp ona baktım.Ayağa kalkıp ona sinirli bakışlar atarak;

Salvia:Niye geldin sen?Jake gönderdi değil mi?Hiç gerek yok geri git şimdi.

Dedim.Gözleri bana öyle bir bakıyordu ki.Bir an için bu dediğimden pişman bile olmuştum.

Neteyam:Hayır ben kendi isteğimle geldim.Salvia bana naparsan yap umrumda değil.İster bağır ister kov,vur,kalbimi yerinden sökecek sözler söyle..Ben yine de gitmicem.

Gözlerimin dolmasına engel olamadım.

Salvia:BENİM YÜZÜMDEN OLDU NETEYAM..ANNEM BENİM YÜZÜMDEN ÖLDÜ.

Neteyam:Hayır Salvia bu doğru değil.

Salvia:EĞER O KURŞUNDAN ÇEKİLMESEYDİM ANNEM ÖLMİCEKTİ.

Neteyam:Arkanda annen olduğunu bilmiyordun Salvia..Kendini suçlama..Bu senin hatan değil.

Onun da gözleri dolmuştu.Kendime engel olamadım ve onu kendime çekip sarıldım.Sımsıkı..Hiç bırakmayacak gibi..Son kez sarılıyormuş gibi..Uzun bir süre sarıldıktan sonra birbirimizden ayrıldık ve yere oturduk.

Salvia:Şimdi napıcam ben Neteyam?

Dedim çaresiz bir şekilde.

Neteyam:Biz yapıcaz Salvia.Beraber yapıcaz.Biz artık bir aileyiz.Benim ailem senin de ailen..

Dedi ve biraz bekledi.Tam gözlerimin içine bakarak;

Neteyam:Ben seni hiç yalnız bırakmicam Salvia..Sen benden ne kadar uzak olursan ol..

SELAMLAR CANLARIM KUSURA BAKMAYIN YENİ BÖLÜM ATAMADIM BİRAZ YOĞUNDUM.DEPREMDEN DOLAYI ÇOK ÜZGÜNÜM ALLAH HERKESE SAĞLIK ŞİFA VERSİN ÇOK GEÇMİŞ OLSUN.