"Ne işin var Berk? "
Kapıyı eliyle itip içeri girdi. "Konuşmak istiyorum seninle "
Naz yapmam gerekiyordu.
"Hayır gider misin lütfen ?"
"Daha yeni geldim. Bir şeyler ikram etmeyecek misin ? Ne biçim ev sahibisin"
Salona geçip koltuğa yayılmıştı. Etrafına bakarak " Anlaşılan tek yaşıyorsun bunları hiç konuşamadık. Buluştuğumuzda bunları konuşmak yerine beni yerdiğin için olsa gerek"
Hala bana laf sokuyordu. Hem suçlu hem güçlü. Bu hali daha da sinir olmamı sağlamıştı. Sinirle ona yaklaştım. "Gider misin Berk istemiyorum seni "
"Tamam konuşalım gideceğim"
Gözlerimi devirdim. Yanına oturup ona döndüm. Kızgın olduğum için bir an önce gitmesini istiyordum.
"Tamam,anlat ve git "
Oturduğu yerde doğrulup bana döndü.
"Senin söylediğin şeylerden dolayı kırıldım. Ve eski sevgilim benimle görüşmeyi istiyordu zaten. Eve dönerken de tekrar mesaj attı. Bende gelmesini kabul ettim. Ama sandığın gibi bir şey olmadı aramızda. Yapamadım yani içimden gelmedi. İlk defa istemedim bak "
Son cümlesini gülerek söylemesi daha da sinir etmişti. "Hala gülüyorsun "
"Tamam ciddiyim. Yani bunu ispat edemem ama bana güven "
Alaycı tavırla güldüm. "Ne de güvenilir birisin ya sende. Bana güven diyorsun bir de "
"Hala tanımadan ön yargı yapıyorsun Lina "
"Neden acaba ?"
Sesli nefes verdi. Hem yakışıklı hemde anlayışlı biriydi. Bakışları yumuşaktı. Benim anlamamı istiyordu ama anlasam da sinirim geçmezdi.
Sakin bir ses tonuyla " tamam güzelim, ben özür diliyorum. Bir daha böyle saçmalıklar yapmayacağım "
Gülümsedim. Özür dilemesinden değil hem bakışlarındaki samimiyetten hemde güzelim demesinden.
Yüzümü avucunun içine alarak " barıştık değil mi?"
"Sana kırıldım"
Başını onaylarcasına salladı. "Evet, farkındayım. Ama bende haksız sayılmam "
"Tamam ama bendeki ön yargı "
"Oda beni kırdı. Sende özür dile "
"Hayır " diyerek omuz silktim. "Ben bir şey yapmadım. Düşüncemi söyledim "
"Peki. Ben dilerim. Barışalım yeter ki"
"Tamam affedeyim bari"
"Gel buraya " diyerek kollarını belime sararak sımsıkı sarıldı.
OY VERMEYİ UNUTMAYIN
