💙 𝓗𝔂𝓭𝓻𝓪𝓷𝓰𝓮𝓪 💙 සිංහල කෙටි කතා

නොදුටු ඇය

" වට්ස් ඇප් බලන්න"

" මොකටද? "

" බලන්නකො. ඔයා මේ දවස්ටිකේ social media deactivate කරනවා නම් හොඳයි"

" ඒ මොකටද?"

" මම එවපු එක බලන්නකො, මම කැමති නෑ ඔයා ගැන එහෙම ඒවා දානවට"

" කොහොම ඒවද?"

" බලන්නකො. මම තියන්නම්. වැටෙන්න එපා. මම ඉන්නවා, මට කෝල් කරන්න"

සංවාදය අවසානයේ නිත්‍යා තමන්ගෙ මිතුරිය එවපු පණිවිඩ විවෘත කළා.

ඒ screen shots ලෙස වට්ස් ඇප් පණිවිඩ රැගෙන විත් තිබුණේ ඉතාම දරුණු මඩ ප්‍රහාරයක මුල් පුරුක් බව ඇයට තේරුණා. පුද්ගලික විශ්ව විද්‍යාලයකින් උපාධිය ලබාගත් ඇගේ උපාධි ප්‍රදානෝත්සවය දා ගත් පවුලේ ඡායාරූපය මඩ ආලේපිත වදන් සමග සමාජ මාධ්‍ය කළඹවමින් තිබුණා. ඒ ඡායාරූපය හා බැඳි කමෙන්ට් වෛරය වපුරවන අයුරු දුටු ඇය තිගැස්සුනා .

" අපේ ළමයි මහ පාරට ඇදලා දාලා උන් ගෙ ළමයි සල්ලිවලට උපාධි ගන්නවා"

" සරල මිනිස්සු වුණාට උපාධිය සල්ලිවලට"

" අන්තරේට කඳුළු ගෑස්, බැටන් ප්‍රහාර . මුංගෙ ළමයි ෆුල් සැපට උපාධි කඩවල"

තමන් කිසිවෙක්ටත් වරදක් නොකළත් මෙසේ තමන්ව සියැසින් නොදුටු මිනිසුන් පවා තමන්ට වෛර කරන්නේ මන්දැයි ඇය කල්පනා කළා. නමුත් මේ දූපතේ අනන්‍යතාවය එය බව ඇය වටහාගන්නට උත්සහ කළා. යමෙකුගේ සාර්ථකත්වයට ගල් මුල් ප්‍රහාරයක් එල්ල කරන්නට නම්, ඔවුන්ට තමන් වැනි නිර්දෝශී සතුරන් පහසු ඉලක්ක වනවා සේම, යකඩය රත් වූ විට ආචාරියා එය උඩ පනිමින් තලන්නේ යම්සේද, මෙවැනි පෝස්ට්වලට පහලින් දිගහැරෙන මාගල් තරම් දිග කමෙන්ට් තීරු තුළ ඔවුන් යතුරු පුවරු මත උඩ පනිමින් තමන් වැනි නිදොස් වින්දිතයන්ට පහර දීමෙන් ලබන්නේ කුමනාකාරයේ සතුටක් දැයි ඇය තේරුම් ගන්නට උත්සහ කළේ දෑසින් නැගෙන කඳුළු කැට කොපුල් මත සලකුණු තබද්දි. දෙසතියකින් විදෙස්ගත වන්නට සියල්ල සූදානම් වෙමින් තිබූ පසුබිමක කාර්‍යබහුලව සිටි නිත්‍යා මේ බලාපොරොත්තු නොවූ මඩ ප්‍රහාරය හමුවේ සසල වුණා.

" අඬන්න එපා බං"

" ඔයා කිව්වට මට ඇඬෙනවා. ඇයි එහෙම කරන්නෙ. එයා වෙනයි, අපි දෙන්නා වෙනයි. මැරුණ අම්මවත් ඇදගෙන මේකට. එයාට නම් ගාණක් නැතුව ඇති. ඒත්..."