💙 𝓗𝔂𝓭𝓻𝓪𝓷𝓰𝓮𝓪 💙 සිංහල කෙටි කතා

මතක මල්

ආසාවෙන් ජීවත් වෙලා ලස්සන මතක ගොඩක් එකතු කරගත්ත තාවකාලික නවාතැන් අපි හැමෝගෙම ජීවිතවල තියෙනවා. ඒක බෝඩිමක්ද කුලී නිවසක් ද කියන එක අදාල නෑ.

මංජරී... ඒ මම...

මම වෙනස් ද අනෙක් අය වගේමද කියන්න මම දන්නෙ නෑ. දර්ශීය ජීවියෙක් නොවී සීමාව පනින්න නම් මම කවදත් ආස කළා.

මම මල්වලට ආසයි, ඒත් මල් වවන්න අත්ගුණයක් මට නැහැ. ආසාවෙන් කොම්පෝස්ට් දාලා නිල් කැට දම් කැට දාලා වතුර දාලා හැදුවත් මාසයක් දෙකක් යද්දි ඒ ගස් මල් නොපිපිම මිය යනවා. කොළ කහ වෙලා හැලිලා යනවා.

ඔව් මට අත්ගුණයක් ඇත්තෙම නෑ.

අනෙක් කාරණය, මම නිතරම චාරිකාවෙ.
ඔව් මගෙ රැකියාව එක්ක මට එක දිගට එක තැනක ජීවත්වෙන්න අවස්තාවක් ලැබුණේ නැහැ. ඒ නිසාම මල් නොපිපුණත් මල් නැති කොළ ඇති ලස්සන පැළ මම අත ඇරලා අලුත් තැන්වලට යනවා.

අපි කැමතිම මල් පැළයක් හිටවලා ඒ පැළයෙ මල් පිපෙනවා බලන්න, එ පැළයට හැමදාම සාත්තු කරන්න වාසනාව හැමෝටම නෑ කියලයි මම හිතන්නෙ.

ඒත් දවසක් නෑදෑයෙක් බැහැ දකින්න ගිය වෙලාවක මම දැක්කා නිල් පාට මල් පොකුරු පිපෙන මේ ලස්සන මල් ගහ. මටත් ඕනෙ වුණා හැමදාම ඒ මල් දකින්න. ඉතින් මමත් ඉල්ලගෙන ආවා ඒකෙන් අත්තක්.

ඒත් මම ජීවත් වුණ නිවසෙ මිදුල හරිම නිසරු පසක්. ගහක් කොළක් වවන්න නම් නොගැලපෙනම මුඩු බිමක්. ඒත් ගෙනාපු එකේ අත අරින්න බෑනෙ කියලා ගොම්නන් කළුවරේම මම මේ අත්ත පසට යට කළා.

එහෙම කරපු දවස ඇත්තටම මතක හිටින දවසක්, ඊට දවස් දෙකකට පස්සෙ කොරෝනා දෙවන රැල්ල ආවා. මේ මුඩුබිම තිබුණ නිවස අයිති වුණෙත් ලොක්ඩවුන් දිස්ත්‍රික්කයට.

ඒ ප්‍රවෘත්තිය අහන වෙලාවෙ මම හිටියෙ රාජකාරියෙ. ඇත්තටම ඒ ඉරිදාවක්, වැඩට යන්න අත්‍යවශ්‍ය නැති, ඒත්, ගියොත් ගෙවන ඉරිදා දිනයක්.

" by any chance are you coming this way" නොයා යුතු ඉරිදාවෙ මම යද්දි මට ආව කෙටි පණිවිඩය.

" I am on my way" දෙපාරක් නොහිතා අනිච්ඡානුගව යවපු පිළිතුර.

ඔව්, මට අත්ගුණයක් නැහැ. මිය යන්න මල් පැළ පැල කරන්න මම දක්ෂයි. ඇත්තටම ඒක එහෙමද නැත්තම් මම ඒවට වැඩෙන්න දුන්න භූමිය නිසරුද.... මම දන්නෙ නෑ... ඇත්තටම මම දන්නෙ නෑ.