Endless Love

09

-Hayeena Kathleen-

Kasalukuyan akong nasa mall para bumili sa materials ko for my last experiment this semester and also to buy gifts for the upcoming Christmas Eve bukas. After I bought my gifts ay pina-wrapped ko muna yun at babalikan ko nalang matapos akong kumain. I decided to eat at the Jollibee dahil alam kong maraming mga bata doon na nagsisilbing vitamins ng aking mga mata.

I really love kids. Para silang antidote na nagpapagaan ng ginhawa. Their laughters are contagious, kahit anong pinagdadaanan ng tao ay makakalimutan kapag makarinig lang ng tawa ng mga bata.

After kong kumain ng Jollibee value meal ay saka ko kinuha ang mga gifts na ngayon ay balot na. The mall is crowded dahil na rin sa Yuletide season that people are busy buying gifts for their love ones. Pero sadyang mapagbiro ang tadhana dahil kahit gaano pa karami ang tao dito, di sinadya ng mga mata ko ang makita ang dalawang tao na masayang nagkainan. While watching them, I can feel the sharp pain in my heart.

Why the sudden feeling? I'm not supposed to feel this way. I shook my head saka ako nagmadaling umalis. As I ride a cab, a realization hit me.

The somersaulting heart when he's near, his smiles and twinkling eyes makes my stomach twirl with butterflies. Oh God! I love him! I already love him!

Can't help my tears anymore. They are like rain that I can't do anything to stop them. That realization feared me, ako ang talo. Talo sa kasunduan na ito.

"Miss, okay lang po kayo?" The cab driver asked me concernly that all I need is to nod as a response. "Kung tungkol yan sa pag-ibig, isa lang masasabi ko. Ang tunay na pagmamahal ay di nasusukat sa haba ng panahon na pinagsamahan. Nasusukat iyon sa sakripisyong gagawin mo sa ikaliligaya ng mahal mo." Then he smiled genuinely.

"Andito na tayo, Miss." Napalingon ako sa building ng Condo ni TJ. Iniabot ko yung bayad. "Salamat po ha? Keep the change po."

Saka ako mabilis bumaba. Ang sinabi ni Manong ay magkasingkahulugan lang ng sinabi ni Dad noon,

Love is not a feeling to be felt, but a decision to be made. That may affect or influence others.

Now I can really say that what did that witch say is really a cursed. Di na ako magtataka kung balang araw ay iiwan din tong anak mo. Those were like daggers that keeps on hitting my heart. Wala na ba talaga akong kawala sa pagiging malungkot? Wala ba talaga akong FOREVER in love dahil FOREVER alone ako? Limang buwan nalang ang nalalabi sa marriage life ko.

Nang makapasok ako sa unit, I immediately saw the little christmas tree na nakatayo katabi ng telephone. It's christmas season, I can feel the joy in my surroundings yet my heart is like a stone that can't feel any glee.

---

Now I'm preparing dinner kahit di ko alam kung kakain ba si TJ o hindi. A beep of the door catches my attention tanda na may pumasok.

"Hi!" A baritone voice with hesitation greeted me. I glanced up to him and smiled.

"Theo James, andyan ka na pala. Kumain ka na ba?" He's staring at me intently. Then shook his head. Kahit nakakailang yung mga tingin niya ay pinilit kong kalmahin ang sarili ko. Di ko na dapat ipahalata o sabihin kong ano ang nararamdaman ko sa kanya. Tama na yung naamin ko sa sarili na mahal ko siya.

"Tara, let's eat. Hope you like it." Inamoy niya yun. Saka nakapikit na ngumiti.

"Amo'y pa lang masarap na." I laughed. Aaminin kong kinilig ako sa compliment niyang yun. "Asus! Nambola pa. Kumain ka na nga lang."

The dinner went well, kasalukuyan naming kinain ang dessert namin na Mango Graham cake na binake ko kanina.

"Kamusta ang araw mo ngayon, mukhang nasa mood ka ah?" Nasabi ko. In my peripheral vision, kita ko kong paano siya natigilan then shook his head. I just ignore it.

"Okay lang naman." Tipid na sagot nito na ikinatango ko.

"Good to hear that everything is okay, I'm also happy that you're in the mood." I forcefully smiled.

Tahimik na ulit kaming kumain. When I can't bare the silence anymore, tumayo na ako. "Tapos na ako, pagtapos kana lagay mo nalang sa sink." I didn't wait him to answer at tumalima na sa kwarto ko at inilock yung pinto.

I closed my eyes tightly. Di dapat ganun yun. Sana di niya nahalata ang uneasiness ko sa kanya. Masakit pala talagang malaman na di ikaw yung nagpapasaya ng taong mahal mo.

NOTE: If this will be completed soon, I'll edit all the author's note and the structural errors. Just like the 'A Chance to my Legal Wife'. Unti-unti ko na pong nililinis ang bawat chapter.

PS: Voters, and Followers Thank you for your support. 💟😘 This will be my last Author's Note.