ArLin🦋

ArLin🦋 Fragman Özel 2

Öncelikle tüm Türkiye'nin başı sağ olsun.
Ölen herkese Allah'tan rahmet geride kalanlara acil şifa ve sabır dilerim..

Sadece fragman odaklı kısa bir bölüm olacak.
Yeni bölüm yazamadım.

Çünkü yaşanan acı kolay atlatılmıyor. Biraz zaman geçince yazmaya devam edeceğim. Normale yavaş yavaş dönmeye çalışan olduğu gibi hiç dönmeyecek olan çok insan var çünkü. Anlayışınıza sığınıyorum.

10,3K olduk okuyan herkese çok çok teşekkür ederim 🙏🏻✨️

İyi Okumalar..

ArLin🦋 Fragman Özel.

Aylin'in Ağzından

Araz ile konuştuktan sonra ona bana dürüst olduğu için teşekkür etsem bile Gizem'e karşı olan hislerinin kolay kolay geçmeyeceğini anlamıştım.

Konuşurken bakışını kaçırması, yüzünde hiç memnun olmadığını ele veren ifadeleri, kaşına ne oldu diye sorunca hiç umursamadan yalan uydurması.

"Herife bak.." düşüncelerim kapıdan sinirle içeriye giren Zülfikar, Melek ve Canla son buldu. "Tehdit ediyor birde hâlâ. Utanmadan gözümüzün içine baka baka!"

"Israrla kaşınıyor. Dövelim kardeşim biz bunu. Madem Ozan'a karşı hâlâ kinli üçümüz tek önce konuşalım insan gibi baktık hâlâ hayvanca konuşuyor dalalim bitsin."

"Melek sen söylesene ne olduğunu. Kimden bahsediyorlar? Kelebeklerden biri anladım da hangisi?"

"Araz. Baska kim olacak?! Aynen bu ses tonuyla. 'Zülfikar! Ozan itini gizemden uzak tut! Canını çok pis yakarım! Çok pis.' Sokağın ortasında açık açık tehdit etti. Artık sevgilisi ile nasıl görüp de kıskandıysa!"

"Abicim anlamıyorum. Gizem ne yapmaya çalışıyor? Mahkemeye kadar Mert için seni kıskanmıyor muydu? Bizden uzak dur demiyor muydu? Ne oldu yani?!" Can bunu dediğinde Zülfikar konuştu.

"Mahkeme sonrası Araz ile eskiye dönüyor sonra nereden tanışmışsa artık bizim faydasız sokak serserisi Ozan ile yolları kesişiyor! Arıza da gelip bizi tehdit ediyor!"

İtiraz edemedim. Doğru olduğunu biliyordum çünkü. "Gizem'i sevemedim her dediğimde iyi kız diyordunuz. Aslında kendi kendime bunları yaşayacağımızı tahmin ederek sustum günlerce. Neyse olan olmuş. Arkadaşımız üzülmesin bana yeter."

Bunu söyledikten sonra okul çıkışından önceki teneffüste Sevda ile konuşmamız aklıma geldi.

11:30 Okul;

Koridora geçip tek başıma oturmuştum. Bizimkiler kantine uğrayıp öyle yanıma gelecekti. Gözüm karşıdan gelen Araz'a takılınca kimse olmadığı için etrafımdakilere, kelebeklere çaktırmadan izledim bir süre.

Araz aylak aylak yürürken etrafına bakarak gibi yapıp gözlerini sürekli bana çevirip birkaç saniye sonra arkadaşlarına döndü yakalanmamak için. En son Vural'ın yanına gidip koluna vurdu şakayla ve konuşmaya başladı.

Tüm bunlar olurken diğer taraftan Sevda gülerek koşar adım yanıma gelip "Ayliiiin.." Diyerek oturdu hemen yanıma. "Aylinciim"

"Sevda?" Şaşkınca benden nefret ettiği halde dibime gelip oturmasıyla yüzüne baktım. "Hayırdır yerini şaşırdın herhalde?" Bunu söyleyince daha çok gülüp ayak ayak üstüne atarak kelebeklere döndü. "Ne gülüyorsun?" Bende istemeden gülmeye başladım..

"Ne ya? Kavga ediyoruz diye sınıf arkadaşıma sataşmak için dibine oturan düşman ilk kez mi gördün?"

"Yani.. Normalde ya saldırman gerekir ya da laf sokup üstüme yürümen.."