ArLin🦋

•18•

8K olmuşuz..  🎉 ⭐️🤎💙

Vakit ayırıp okuyan herkese çok teşekkür ederim 🦋👑🤎

İyi Okumalar 🙏🏻

Yazarın Ağzından 

Aylin gözünü Araz'ın sesiyle açmıştı.

Araz'ın uyandığını düşünüp baktığında aslında korkuyla sayıkladığını anlayınca uykusu hemen kaçmış, ne olduğunu anlamak için dikkatle izlemeye başlamıştı Aylin.

Zar zor duyduğu sesten anladığı tek şey "Anne gitme.. Anne nerdesin?" Araz'ın çaresizce konuşmasıydı. "Gitme.. Anne bırakma bizi.. Anne.." Araz aniden gözünü açınca Aylin duyduğunu çaktırmamak için gözünü kaçırdı. Araz birkaç dakika rüya etkisinde kalarak sonradan kendine gelince Aylin gibi kalkıp oturmaya başladı. "Öyle arada rüyama giriyor da bizi terk edişi. Özlediğim için değil yani. Travma etkisi."

"Anladım. Sen ne dersen öyledir mutlaka." Dedi Aylin, Araz'ın annesini özlediğini çaktırmama isteğini anlayınca. "Su ister misin? Yüzünün rengi kaçmış iyi gelir."

"Yok. Yüzümü yıkarım geçer şimdi." Araz'ın gözlerinin hâlâ dolu olduğunu fark eden Aylin sessizce sarıldı. Araz'ın arkadan gözlerini çaktırmadan sildiğini anlayınca bir süre bekledi. Bir iki dakika sonra geri çekildi.

"O zaman sen yüzünü yıka, kendine gel. Bende kahvaltı hazırlarım.'

"Tamam." Araz zorla gülüp odadan çıkınca Aylin'in zor tuttuğu gözyaşı gözlerinde belirdi. 

"Anne olmak niye bu kadar korkuttu ki sizi? Madem anne olmak zor olacaktı.. neden bizi dünyaya getirmek istediniz? Acıyı biz çekerken mutlu olun diye mi?" 

Aylin bunları söyledikten sonra kalkıp üstünü değişti sonra aşağıya indi. Evi kısa sürede bulduğu gibi bıraktıktan sonra kahvaltı hazırlamaya başladı. 

Evde kalan kahvaltılıkları kestikten sonra yumurta alıp omlet yapmaya başladı. Bu arada çayın demlenmesiyle onu ocaktan alıp masaya bıraktı. Bunu yaparken Araz'ın kendini izlediğini görünce duraksadı.

"Sen ne zaman geldin?" Bunu sorarken gelen yumurta kokusuyla ocağa geri döndü. Araz sorusunu yanıtsız bırakıp birkaç salatalık ağzına attıktan sonra Aylin'in arkasına geçip belinden sarıldı. "Duymadım sesini ondan.."

"Beş dakika falan oldu. Çok güzel hazırlıyordun, bu fırsat elime bir daha zor geçer diye izleyip keyfini çıkarayım dedim."

"Haklısın. Bugünden sonra okulda yine gizli saklı ilişki yaşamaya devam edeceğimiz için." 

"Sabah bana kahvaltı zor hazırlarsın.." Araz keyifli keyifli konuşunca Aylin sevindi. "Yardım edecek ne kaldı?"

"Ekmek kesersen iyi olur ve çayları bardaklara dökebilirsin." Aylin bunu söyleyince Araz hemen işe koyuldu. Kahvaltı için son hazırlıkları bittiğinde masaya geçip yemeye başladılar.

"Bu arada ben mahalleye dönmeyeceğim. Senin işin varsa bekleme beni Araz."

"Neden? Burada mı kalacaksın artık?" Araz bu ihtimali düşünce yüzünde hüzün oluştu.

"Evin sonuçta kalabilirsin. Bendeki de soru."

"Yok başka bir şey." Aylin elindeki çatalı bıraktı yavaşça. "İş görüşmesi için." Bunu söyleyince Araz'ın iç çekişi ile sustu.

"Bak beni yanlış anlama, amacım senin önünü kesmek değil ki zaten hiçbir erkek biz kıza bunu yapacak kadar kendini ilişkide üstün görmemeli de.. Senin geleceğin parlak, başarılısın. Lise bitince, üniversite ve daha da başarılı eğitimlere eminim ki gideceksin neden şimdi bunu başarmak varken işe gidiyorsun? Gerçekten sana yardım edebilirim. Karabayır da eder. İlerde okulunu bitir sonra ne yapıyorsan yap.."