#දුඹුරු_සඳ_158
විණාරාගේ දෙනෙත් මද විශ්මයකින් පිරී යන්නට වූයේ පෙනෙන නොපෙනෙන ගාණට ආග්නගේ මුව මත තැවරුණු ළා සිනහව සීරුවට තම නෙත ගැටෙද්දී.
'ඔ..යා හිනාවුණාද ආග්න?'
ඉඳින් තමා හැඬූ කාරණය ඔහුට විහිළුවක්දැයි සිත ඇගෙන්ම විමසද්දී විණාරාට සිතෙන්නට වූයේ එය. සිතෙහි යන්තමින් හීනි රිදුමක් ඇඳෙද්දී විණාරා තවමත් දෑස් දල්වාන ඔහු දෙසම බලන් උන්නේ තම පැනයට පිළිතුරක් බලාපොරොත්තුවෙන්. ඇය යළිත් සිහි කළේ එදවස තමා හැඬූ අයුරු. එක්වරම ඇයගේ මතකයට අලුතින් පැමිණියේ අතීතයේ දිනක ඒ මොහොතේ ආග්නගේ මුහුණෙහි වූ හැඟීම්.
'ආ.ග්..න ඔ..යා එදා කේන්තියෙන්ද ඒ හිටියේ? ඔයා මට බැන්නද මං අඬද්දි එදා?'
නමුත් එම දර්ශන ඇයට පැහැදිලිව සිහිනොවෙද්දී විණාරා බර හුස්මක් අතහැරියේ හිත තවත් බරව යද්දී. කැළඹුණු සිතිවිල වල ගිලීගෙන ඈ තවමත් තම ළයට තුරුළුවීගෙනම සුසුම් ලන අයුරු ආග්නගේ දෙනෙතට අපූරුවට හසු වූයේ ඔහු එක් තප්පරයකටවත් ඈ උවනින් නෙතු ඉවතට නොගනිද්දී. ගෙවී යන්නට වූයේ තත්පර කිහිපයක්. තවත් මොහොතකින් විණාරා නැවතත් තම මුහුණ ඔසවා ආග්න දෙසට නෙතු ගෙන එන්නට වූයේ ඇයට පිළිතුරක් අවැසි බව පවසන්නට.
"ආ..ග්.. "
නමුදු ඒ තප්පරයේම වාගේ තම ට්‍රවුසරයේ සාක්කුවෙන් ජංගම දුරකතනය පිටතට ගත් ආග්න දබරැඟිල්ල තම මුව මත යන්තමින් ස්පර්ෂ කළ සන් කරේ විණාරාට නිහඬ වන ලෙසට. එයටත් ඈ සිත සියුම්වම රිදී යද්දී විණාරාගේ නෙතු බිමට බරව ගියේ ඉබේටම.
"ඇඩම් කොහෙද? මගෙ අයිවි ගාවද තාම?"
ඉඳින් ආග්නගේ එවදන් සවනත තැවරෙද්දීනම් විණාරාගේ හිස ඉහළට එසවුණේ ක්ෂණිකව.
'අයිවි? මගෙ අයිවි?'
ඈ සිත තුළ තෙරපුණ එකම ප්‍රශ්නය එයම වද්දී විශ්මයම තැවරුණු දෙනෙත් ඈ හරවාගෙන උන්නේ ආග්නගේ මුහුණ මතටම. නමුදු ආග්නගේ එකදු බැල්මක් හෝ ඇය උවන දෙසට නොපැමිණෙද්දී විණාරාගේ සිතෙහි කැළඹෙන්නට වූයේ නානාප්‍රකාර සිතිවිලි.
