#දුඹුරු_සඳ_153
🌙🤎__𝒜 𝓇 𝑜 𝒽 𝒾 𝒴 𝒶 𝓈 𝒽 𝓌 𝒾 𝓇 𝒶 𝑅 𝒶 𝓉 𝒽 𝓃 𝒶 𝓎 𝒶 𝓀 𝒶
ඉඳින් ඈ දුඹුරු දෙකොපුල් වලට ලේ පුරන්නට වූයේ ඔහු දඟකාර වදන් වලින් අදහස් කළ දෑ අපූරුවට වැටහෙද්දී.
“වට්... යූ ෆෙල්ට් ශයි?”
(මොකද මේ... ලැජ්ජ හිතිලද?)
ඉඳින් ඔහු පවසනා ඇතැම් ව්‍යංග්‍යර්ථ අසනීප වූ පසුව බොහෝවිට ඇයට නොවැටහුණත් මේ මොහොතේ ඈ උවන කියාපෑවේ ඇයට අපූරුවට එය වැටහී ඇති වගක්.
“වට් ඩිඩ් යූ ගොට්? ම්ම්?”
(මොනවද ඔයාට තේරුණේ? ම්ම්?)
ඉඳින් ඈ ඔහු නෙතු මගහරිද්දී නැවතත් ඒ කොපුල් වලින් අල්වාන ඔහු විමසන්නට වූයේ ඇයගේ උවන තම දෑස් වෙතටම හරවාගනිමින්.
“වට් ඩූ යූ තින්ක්? සම්තින්ග් ඩර්ටි?”
(මොනවද හිතන්නේ? ඩර්ටි දෙයක් ගැන නේ?)
ඉඳින් තව තවත් ඈ දෙකොපුල් රතට හරවමින් ඔහුගේ දඟකාරම වදනින් ඇයව මඩවද්දී විණාරා දෑස් පියාගත්තේ තදින්.
“හේයි...ලුක් ඇට් මී”
(හේයි...මං දිහා බලනවා...)
ඔහු ඉණ යන්තමින් කොණිත්තමින් ඔහු පැවසූවත් ඈ මදක් හිස දෙපසට චලනය කරේ බැහැයි කියමින්...
“අ ආ... බෑ?”
එක් ඇහිබැමක් ඔසවා ඔහු විමසන්නේ ඈ ලවන් යුග මත මැවෙන අපූරු දඟකාර සිනහව දෑසින් රිසිසේම විඳිමින්.
“ඒයි...”
ඉඳින් ඔහු නැවතත් පෙර අයුරින්ම කරද්දී විණාරා දෑස් පියාගෙනම තම බඳ මත වූ ඔහු දෑතම අල්වාගත්තේ තමාගේ දෑතින්.
“යූ සීරියස්? මේ පොඩි අත්වලින් මාව නවත්තන්නද හිතන්නේ?”
ඉඳින් ඔහුටත් නොදැනීම ඊට වසර ගණනාවකට මියැදුණු දඟකාර, කෙළිලොල් ආග්නගේ චරිත‍ය ඉස්මතු වෙන්නේ පුදුමාකාර අයුරින්.
“ඔව්... එපා එහෙම කරන්න.”
එවර ඈ දෑස් හෙමිහිට විවර කර පවසන්නට වූයේ තිර හඬකින්. එක් ඇහිබැමක් ඔසවා විණාරා දෙස ආග්න බලන් උන්නද විණාරාත් ඔහු දෙනෙත් දෙස බලන් උන්නේ ඔහුට නොදෙවෙනි බැල්මකින්.
