Off bu çocuğu beklerken ölücem.kendi düşüncelerimle beynimi yiyorum resmen. Bide bu yetmezmiş gibi benim korkudan halisinasyonlar görmeye başlamam var. Ühühü ağlıyacamm. En iyisi o gelene kadar yorganın içinden çıkmamak.
Yorganın içine girdim ve birkaç dakika hareketsiz kaldım.
Yahu bir insan yorganın içinde bile mi öcüleri görür. Miin gel beni kurtaar.
Ben yorganın içinde korkudan mal gibi kaç saat ağladım bilmiyorum ama saatin çok geç olduğunun farkındaydım. Çünkü korkudan bunca saat boyunca yatağın içinde ağlamıştım ama uykuya bir türlü dalamamıştım.
Yanımda duran telefonumu elime aldım.
Saat 01:30. Ya başına bir şey geldiyse. Mesaj atıp nerde olduğunu öğrenmeliyim.
Kime; diffirent
"nerdesiin? Çabuk gel evi vampirler bastı çok korkuyorum ühühüüh"
Bir kaç dakika yatakta yıvarlandıktan sonra mesaj sesiyle irkildim
Kimden;diffirent
"sadece eve gel desen olmaz mıydı? ~_~"
"hadii geell●_●"
Aşağı kapının açılma sesini duyunca resmen merdivenlerin üzerinden uçtum. Hemen karşımda duran yakışıklıya koştum ve sarıldım.
"nerdeydiin?"
"ee vampirler nerde?"
"konuyu değiştirmee"
"zamanı gelince nerde olduğumu öğrenirsin"
"yoksaa sevgilin mi var?"
"hadi ama beni seninle böyle samimiyken sevgilisiyle geceleri gizli gizli buluşucak kadar kalitesiz biri olarak mı görüyosun?"
"h-hayır ben öyle demek istemed-"
"sadece,bana inansan olmaz mı?
Söz veriyorum sorduğun bütün soruları cevaplıcam"
"sana inanıyorum"
