Bu acıyı hayatımda ikinci kez yaşamak canımı daha çok yakıyor. Hani derler ya zaman acıyı hafifletir. İnanın bana o acı hiç ama hiç hafiflemiyor. Özellikle de sorumlusu siz iseniz. Aklınızda daha fazla soru işareti bırakmadan hikayenin en başından b...
********* Heyyooooo Nasılsınız? Ben ne iyiyim ne kötü. Evet burayı baya boşladım ama ne yapalım ilham gelmiyor. Bu bölümde istediğim gibi olmadı. Saçma gelebilir ama umarım beğenirsiniz. Keyifli okumalar. <333333 **********
Seungmin'den
Işe girmesine gerçekten yardım edebilirdim çünkü onun işe girmesine yardım edebilecek tanıdıklarım vardı ama hiç okula gitmemişti bu bir sorun yaratabilirdi. O kısmını düşünmeden seslenmiştim. Bir şirketin CEO'su olan arkadaşımın kartını çıkartıp ona uzattım. "Hyung bu numarayı ara ya da direkt olarak şirkete git seni benim gönderdiğimi söyle." dedim. Kesin ama nazik bir dille "Seungmin bunu yapmana gerek yok. Eğer senin adınla iş bulursam çok mahcup hissederim." diyerek kartı eliyle itti. Şaşırmıştım ama keskin bir dille reddettiği için ısrar etmedim. "O zaman hayatında başarılar dilerim hyung." diyip sarıldım sanki kırk yıldır tanıyormuşum gibi hissettirmişti. O da aynı şekilde bana sarıldı ve "Hayatında başarılar dilemek isterdim Seungmin ama başarılı olacağına eminim. Tekrar görüşelim Seungmin~ahh." dedi ve orada birbirimize veda edip ayrıldık.
Chris'ten Seungmin'i ilk ve son defa beni kurtardığı gün göreceğimi biliyordum. Evet ilk kez orada tanıştım onunla ama sanki çok uzun zamandır tanıyordum. Öyle samimi bulmuştum acaba o nasıl düşünmüştü. O günden sonra iş aramaya başladım. Bir kere Pranpirya'ya söz vermiştim. Intikamını alacaktım. Basit bir hırsız olarak bunu yapamazdım. Hiç okula gitmemiş olsam da Pranpirya okula giderken onunla beraber çalıştığım için ortaokul son sınıfa kadar bilgim var. Ama bu işe girmem için yeterli mi?
İKİ YIL SONRA
Chris'ten Seungmin ile tanıştığım günden iki ay kadar sonraydı. Pranpirya'nın cesedine hâlâ ulaşılamamıştı. Yani anlayacağınız bir mezarı bile yoktu. Özgeçmişime ekleyecek pek fazla şeyim olmadığı için şirketlerde işe giremiyordum ama bir gün şansım yaver gitti ve şoför olarak işe başladım. Şoförlüğünü yaptığım kişi Dream Reklam ajansının oğlu aynı zamanda CEO'su olan Seo Changbin'di. Dışarıdan soğuk ve korkutucu görünse de gerçekten çok iyi, samimi ve mütevazi biriydi. Ona efendim dememden rahatsızlık duyardı, benden küçük olduğu için de sadece adıyla seslenmemi isterdi. Bana küçük ama güzel bir ev ve güzel bir maaş veriyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ilişkimiz patron-çalışan ilişkisinden çok abi-kardeş ilişkisi gibiydi. Bütün hikayemi bilirdi. Anlattığımda söylediği ilk şey "Desene Chris hyung iki kardeşini de kaybettin." oldu. Evet öyleydi. Ben de onun hikayesini bilirdim. Annesi ve babası o 14 yaşındayken boşanmış. Changbin babası ile yaşamayı tercih etmiş. Annesi ile arası iyi değilmiş ama arada onu görmeye gidermiş. Pek arkadaşı yokmuş hatta neredeyse hiç yokmuş. Şaşırmıştım aslında. Onun gibi birinin nasıl arkadaşı olmazdı. Aslında çok sosyal biri değildir yani normal.
