V I L H E L M’ S P O V
I have meet Carter Inferno Salavedra when he was burning in his passion for singing. He was so good, that I tried taking a video of him to send it to a Music Agency. And fortunately, they were interested about him. Natanggap siya at mula noon ay ako ang tumayong manager niya sa career na gusto niyang piliin.
“Pang-ilan na ito, Carter?! This is getting dangerous! Baka kung ano ang mangyari sa iyo oras na nailayo ko sa iyo ang paningin ko!” Nasapo ko ang noo habang tinitignan ang mga death threats na bagong padala ngayong umaga.
Walang oras na hindi siya nakatatanggap niyon. And Carter who seems to not care about anything, but himself will only shrugged his shoulders.
“That’s nothing, Vilhelm. What’s my schedule?” malamig nitong tanong. Ang mukha ay hindi man lang kabakasan nang pangamba para sa buhay niya.
“We need to hire bodyguards for you--”
“No, you won’t. Huwag na huwag mong gagawin ang bagay na iyan. Ako ang masusunod dito. Nagkaiintindihan ba tayo?” Tumaas ang kilay nito sa akin na ikinailing ko.
“Wala ka man lang bang paki sa buhay mo? Hindi ka ba natatakot mamatay, Carter? What if that person sending you death threats is serious about killing you?! Ano na lang gagawin mo?” Tumiim ang bagang nito.
Umiwas siya nang tingin sa akin.
“Basta wala kang gagawin,” aniya sa seryosong boses.
Napabuntonghininga ako. He was crazy! Sino bang gugustuhing mamatay na lang agad? He will lose everything once he die. Kaya roon ko naisipan ang maghanap ng puwede niyang maging bodyguard sa social media. Then I accidentally entered a web that is called Midnight Umbras. Its photo cover were the city in the night as shadow overcome it. Nakuryuso ako at binasa ang purpose ng web. That is where I learned that Midnight Umbras is an Agent Agency.
And that is how I meet Vrenly Syrix Vallejo. She will be Carter’s new personal assistant, while keeping her real job a secret, and that’s being his bodyguard too.
Vrenly was a beautiful woman. Papasa itong modelo kung hindi ko lang alam kung ano ang totoong trabaho ng babae. Nangingilabot pa rin ako kapag ngumingiti ito, dahil pumapasok sa isipan ko na magaling itong makipaglaban. How can a pretty girl like her be an agent?
Pero hindi ko maintindihan ang ugali ni Carter sa babae. Kung noon ay palagi itong galit, ngayon naman ay lumala nang maging personal assistant niya si Vrenly.
“Kay Carter iyan, hindi ba? Have he eaten already?” tanong ko saka binitawan ang bewang nito. Vrenly who has this angelic face hardened. Kapansin-pansin ang pagpipigil nitong umirap.
“He said he is a vegetarian. Hindi raw siya kumakain ng karne kaya papalitan ko na lang.” Kumunot ang noo ko.
Vegetarian? Carter? A vegetarian?
“What--?”
“Vilhelm! Hali ka nga rito!” Carter’s voice boomed. Napatingin ako rito at salubong na naman ang kilay niya sa hindi ko alam na dahilan. Tuloy ay napabalik ang tingin ko sa babaeng kaharap.
I am concerned, alright! Grabe naman kung makatrato ng babae si Carter. He does not even know how to be gentle on her. Kay ganda-gandang babae ni Vrenly tapos sisigawan niya lang? Idiot!
“Mauuna na muna ako. I’ll be back with the foods. May gusto ka ba?” tanong ni Vrenly sa akin. Lumambot ang tingin ko sa babae.
“Are you sure?” paninigurado ko pa at agaran siyang tumango ng may ngiti sa labi niya.
