Yoongi
Yoongi:
Jimin ne zaman aşağı iniceksin? Anladım utandın da ayrılır ayrılmaz odaya kaçtın bekliyorum saatlerdir.Jimin
Sus daha çok utanıyorum.Yoongi:
WPNXWOMXWOMXMAÇok kötü ev sahibisin
Jimin
Çok kötü misafirsinYoongi:
Hadi bekliyorum gel artıkJimin
Tamam birazdan gelicem(Görüldü..)
____________________
Jimin
Telefonu kapatıp cebime koydum. Ayrılır ayrılmaz odama koşup kapıyı kilitledim ve yatağımın içine girip battaniyenin içinde kaybolmak istercesine üstüme örttüm. Acayip şekilde utanıyordum.
Niye böyle bişi yapmıştı ki
Gerçi bende ona karşılık vermiştim. Beni öptüğündeki o his... Sanki kalbim bütün kaburgalarımı kırıp yerinden çıkacaktı.Dudaklarımı öyle bir öpmüştü ki sanki yıllardır bu anı bekliyordu. Ona dudaklarımı daha önce öptürmediğim için dudaklarıma ceza veriyor aynı zamanda da tadını çıkarıyordu.
Onun dudaklarındaki tadı kokusunu hayatta asla hiç bir şeye satamazdım. Ötle Bir his vermiştiki onda aradığım tüm güveni şimdi vermişti. Asla canımı yakmıyacakmiş gibi.
Nerden bilebilirdim bana acıların en hassını yaşatacağını...
Daha fazla battaniyenin altında kalırsam boğulup ölücektim. Yorganın altından çıktım. Aynanın Önüne geçip kendime baktım. Saçlarım dağılmıştı ellerimle onları düzelttim. Sonra gözlerim istemsizce dudağıma kaydı. Hemen ellerimle yüzümü kapattım.
Gözlerim kapalı bir şekilde nefes alıp verdim. Bu yöntem beni her daim kendinme getirirdi. Gözlerimi yavaşca açtım.
Yoongi'yi daha fazla bekletmek istemediğim için odadan çıkıp içeriye gittim. Benim geldiğimi fark etmişti.
Göz göze geldiğimiz de o anı hatırlamıştım. Kafamı hafif eyip gözlerine bakmamaya çalıştım. Ben ona bakamazken o benden gözlerini ayırmıyordu. "Açmısın?" Diye sordum ona. "Biraz"
Kafamı salladım ve başım eğik bir şekilde mutfağa gittim. Dolabı açtım ve yicek bişiler çıkardım.
***
Yemek yiyordum fakat yoongi çok aç olmadığı için yemeyi bırakıp beni izliyordu. Bu sessizliği yoongi bozdu:
"Banyo"
"Hım?"
"Banyodaki kameralar
Onlara bant yapıştırmışsın.""Evet."
"Çıkar onları"
"Hayır asla"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
agante///yoonmin
Romancejimin piskopat ailesinden kaçıp güvenli ve mutlu bir lise son hayatı yaşıyordu ya da öyle sanıyordu? jimin hissediyordu biri onu gözetliyordu...