Sonunda beklenen gün gelmişti. Aslında hiç beklemediğim bir gündü. Taburcu oluyordum. Kwang'ın kafasını yardığımdan dolayı hapise girecektim. Ne kadar kalacağımı bilmiyordum ama sanırım kwang iyidi yani çok yatmam diye düşünüyordum.
Beni en çok üzen ise yoongi idi. Hiç beklemediğim bir anda beni terk etmişti. Herkese çok çabuk alışan bir insan olduğum için bu da benim canımı çok yakmıştı. Özellikle de bugün gelmesini ve beni burdan kaçırmasını istiyordum.
Ellerim kelepçeli bir şekilde büyük güvenlikli bir arabaya bindirildim. Arkaya oturmuştum ve benle beraber iki polis de oturmuştu. Gözlerim ağlamaktan kızarmıştı. Çok yorgun hissediyordum, Kendimi yarım hissediyordum aynı zamanda da korkuyordum. Hapisanedeki insanlar nasıl insanlar bunu bilmiyordum.
Beni bir hücreye atmışlardı. Bileklerim gerçekten çok acıyordu. Ama şuan bileklerimden daha önemli bir şey vardı oda hücredeki insanların bana olan bakışındı. Hepsi bana çok kötü bakıyordu bir anlığına kendimi onların düşmanı zannetmiştim. Bana bakışları normal değildi kesinlikle. Yutkundum sadece yutkundum.
Gözlerim boş bir yatak aradı sadece. Sonunda boş olduğunu düşündüğüm bir yatak görmüştüm. O yatağa doğru ilerledim ve önünde durdum. "Burası boş mu?" Diye sordum. Bi adam bana doğru geldi ve "boş değil ama senin için boşaltırız güzelim." Gözlerim duyduklarıma karşı açıldı.
Boş değildi ve benim için boşaltırdı? Güzelim? "Yok t- teşekkür ederim ben boş olan bir yatağa geçerim." Adam hafifçe sırıttı. İyice korkmaya başlamıştım. "Benim yanım boş gel yanıma" dedi çapkınca ve göz kırpmıştı. Aralarından bir çocuk bana yavşayan adam gelip kulağına bir şeyler demişti ne dediğini asla anlamamıştım.
Adam gözlerini devirip "kimin umrunda ki!" Diye bağırdı ve sinirle bana yaklaştı. Gözlerim şimdiden dolmuştu. Adam benden uzun olduğu için bana doğru eğildi. Kolumu iyice içine çektikten sonra benden uzaklaşıp gitti. Titriyordum. İnsanlar fısıldaşarak bir şeyler konuşuyordu onları umarsamadım ve başka bir yatak buldum kendime.
İyice yerleştikten sonra yatağıma girdim ve oradan hiç çıkmadım arada ağlıyor sonra yatıyordum nazende kâbus görüp uyanıyordum. Böyle iki gün geçmişti.
"AAAA HERKES BURAYA SİKTİR!" birinin bağırmasıyla uyandım ses banyodan geliyordu. Herkes oraya koştu ben sadece yatakta doğrulup, ruhsuzca bakıyordum. Bazıları ise kapıdaki gardiyanlara bağırıyordu.
Gardiyanlar yanlarında doktorla içeri hızla girdiler. Aradan bir kaç dakka sonra çıktılar bir sedyenin üstünde sadece yüzü açık olan birini görmüştüm. Bu bana yavşayan adamdı. Titredim içim de dışım da titredi. Nefes nefese kalmıştım yine. Ağladı yine.
Tekrar yorgana girdim ve ağzımı kapatarak hıçkırıklarımı sakladım. Farketmeden avuç içimi sıkıyordum şöyle sıkmıştım ki tırnaklarımın izi çıkmıştı aynı zamanda da kanıyordu. Bir daha uyanmamak dileğiyle uyudum.
_________
3 ay sonra...
_____________
Bugün çıkmıştım. 3 ay boyunca çektiğim acı bitmişti şimdi ise yıllarca süren bir acı yaşıyacaktım. Bir taxiyle binip evime gelmiştim. Anahtarla kapıyı açar açmaz önümde 5 tane oğlan gördüm. Arkadaşlarım. Hepsi biranda "hoş geldin jimin!" Diye beni karşılamışlardı. Jhope yandan konfetileri patlatınca sıçradım. Hepsiyle uzun süre sarıldık.
Ben hapisane de olduğum sürece hep beni ziyarete gelmişlerdi. Beni hiç yanlız bırakmamışlardı. Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. "Ay jimin çok sulu gözsün" jungkook yine sitem ediyordu. İçeri geçtik ve bütün özlemimizi geçirmiştik.
_____________
Arkadaşlarımı uğurladıktan sonra odama çıkıp telefonumla vakit geçirdim. Ne kadar istemesemde yoongi ile olan konuşmalarımıza girdim.
